* ညိဳညိဳေအာင္ *

သူမနာမည္ကညိဳညိဳေအာင္။ လွတယ္။ မာနႀကီးတယ္။ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းလုံး သူမကို အလွဆုံးလို႔ ေျပာၾကတယ္။သူမ ကမ်က္ႏွာလွသလို ကိုယ္လုံးကလည္းအရမ္းသည္။ အရပ္က ၅ ေပ ၆ ခန္႔ အသားက နာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ ညိဳၿပီးစိုေနတယ္။ သူမရဲ႔ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ အခုခတ္မိန္းကေလးေတြလို အတိုအျပတ္ ေဘာင္းဘီ လုံး၀မ၀တ္ျခင္းပင္။ အၿမဲတမ္း ျမန္မာဆန္ဆန္ထမီေလးနဲ႔ ေနေလ႔ရွိသည္။ ေနာက္ရည္းစားလည္းမရွိေသး။ ေယာက်္ားမ်ားႏွင့္လည္း ကင္းကင္းေနေလ႔ရွိေသာေၾကာင့္ မာနရွင္မေလးလို႔လည္း နာမည္ႀကီးေသးသည္။

ညိဳညိဳေအာင္က ေယာက်္ားေတြကို အထင္မႀကီးသည္မွာအေၾကာင္းရွိသည္။ သူမငယ္စဥ္ အပ်ိဳျဖစ္ခါစ ၁၃ ႏွစ္ေလာက္တြင္ ေက်ာင္းမွအစည္းအေ၀းရွိေသာေၾကာင့္အိမ္သို႔ျပန္လာရာ
"အား အား ကိုကိုေရ ေတာ္ပါေတာ့ ဒီမွာနာလွၿပီ အဟင့္ဟင့္" ဟူေသာ ေတာင္းပန္သံမ်ား
သူမ အစ္မ၏ အခန္းမွ ရုတ္တရက္ထြက္လာေသာအသံကိုၾကားမိလိုက္ရာ ညိဳညိဳေအာင္သည္ တံခါးေလးကိုအသာဟကာ အထဲကိုေခ်ာင္းၾကည္႔လိုက္ရာ တစ္ခါမွမျမင္ဖူးေသာျမင္ကြင္းကိုျမင္လိုက္ရေလသည္။
ကုတင္ေပၚမွ ညိဳညိဳေအာင္၏ အစ္မသည္ ကိုယ္တုံးလုံႏွင့္လွဲေနၿပီး သူမတို႔၏ ကားဒရိုင္ဘာ ေအာင္ေမာင္းက သူမအစ္မအပၚကိုတက္ခြၿပီး ရွည္လွ်ားမည္းနက္ေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးႏွင့္ထုိးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ညိဳညိဳေအာင္၏ အစ္မမွာ ညိဳညိဳေအာင္လုိ အသားအညိဳပဲ အသားကျဖဴေဖြးေနရာ အသားမည္းလွေသာကိုေအာင္ေမာင္းႀကီးက မတန္မရာတက္လိုးေနျခင္းျဖစ္သည္။ထိုျမင္ကြင္းကို ျမင္ေနရေသာညိဳညိဳေအာင္မွာ ေအာ္ဖို႔ပင္သတိမရမိေတာ့ပဲ ရင္တစ္ဖိုဖိုႏွင့္သာ ေစာင့္ၾကည္႔မိသည္။ ေအာင္ေမာင္းကလည္း သူမ အစ္မကို အပၚကတက္လိုးလို႔အားမရပဲ
" ဟဲ့ မီမီေအာင္ ဖင္ကုန္းစမ္း နင့္ကို အေနာက္က ေနေခြးလိုးလိုးမယ္ "
အလြန္တရာရိုင္းစိုင္းလွစြာ ေျပာျပီးလိုးေလသည္။ မီမီေအာင္ကလည္း ပါးစပ္က
"ေတာ္ပါေတာ့ရွင္ ေတာ္ပါေတာ့ရွင္" ဟု တစ္တြတ္တြတ္ေတာင္းပန္ေနေသာ္လည္း ဖင္ကေတာ့ကုန္းေပးလိုက္သည္။ ေအာင္ေမာင္းကေတာ့ သူ႔ရဲ႔လီးမည္းမည္းနဲ႔ အသားကုန္ေဆာင့္လိုးေလသည္။ လီးနဲ႔ အဖုတ္ထိသံ ကတစ္ဖတ္ဖတ္ျမည္ေနသလို မီမီေအာင္ရဲ႔ ပါးစပ္ကလည္းတစ္ အီးအီး တစ္အင္းအင္းႏွင့္ ညည္းေနေလသည္။ ညိဳညိဳေအာင္သည္ထိုျမင္ကြင္းကို ၿပီးေအာင္မၾကည္႔ႏိုင္ေတာ့ ဘဲ သူမရဲ႔ အခန္းထဲသို႔ အျမန္ေျပး၀င္ၿပီး ေစာင္ႏွင့္ေခါင္းၿမီးၿခံဳၿပီးေနလိုက္ပါေတာ့သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ မီမီေအာင္သည္ ေအာင္ေမာင္းေနာက္သို႔လိုက္ေျပးသြားသည္။ သူမ အစ္မရဲ႔ လုပ္ရက္ကို ညိဳညိဳေအာင္လုံး၀နားမလည္ေပ။ ထိုေန႔က သူမျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းသည္ သူမအား ေယာက်ာ္းမ်ားကို မုန္းတီးစက္ဆုပ္ေစခဲ့သည္။
ေယာက်ာ္းမ်ားကို မုန္းတီးသူ ညိဳညိဳေအာင္ ရဲ႔ဘ၀မွာ သူမသေဘာက်မိေသာ ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ေတာ့ရွိဖူးသည္။ ထိုသူမွာ သူမရဲ႔ တိုက္ေဘးမွာေနေသာ ေက်ာ္ေက်ာ္ျဖစ္သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ သူမေတြ႔ဖူးေသာေယာက်ာ္းေလးေတြနဲ႔ မတူ။ ျဖဴစဥ္ ရိုးသားေသာမ်က္ႏွာထားရွိသည္။ ေအးခ်မ္းသည္။ အသားအရည္ကေယာက်ာ္းတန္မဲ့အေတာ္ျဖဴသည္။သူမသည္ ေက်ာ္ေက်ာ္ကိုေတာ့ တစ္ျခားေယာက်ာ္းမ်ားႏွင့္မတူ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေပါင္းသည္။
တစ္ရက္ သူမ ညတစ္ေရးနိးလာရာ ျပန္အိပ္မရေသာေၾကာင့္ တစ္ေန႔ကမွ၀ယ္လာတဲ့ မွန္ဘီလူးေလးနဲ႔ ေလွ်ာက္ၾကည္႔ရာ အမွတ္မထင္ ေက်ာ္ေက်ာ္အခန္းျပတင္းေပါက္ကို ၾကည္႔မိေသာအခါ ျမင္လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းက သူမအား ၾကက္ေသေသသြားေစသည္။
မီးမွိန္မွိန္ေလး လင္းေနေသာ ျပတင္းေပါက္နားမွာ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ အ၀တ္မရွိဘဲ မိန္းမအတြင္းခံ ေဘာင္းဘီကို ရႈရင္း သူ႔ရဲ႔ လီးႀကီးကို ေရွ႔တိုးေနာက္ငင္ျပဳလုပ္ၿပီး ဂြင္းထုေနျခင္းျဖစ္သည္။ အသားျဖဴသေလာက္ လီးႀကီးက မည္းလွသည္။ ဒစ္ႀကီးက နီရဲေနၿပီး အေမႊးမ်ားကလည္း သန္စြမ္းလွသည္။ ညိဳညိဳေအာင္သည္ ေက်ာ္ေက်ာ္၏လီးကို ၾကည္႔ရင္းနဲ႔ ရြံရွာလာၿပီး ေက်ာ္ေက်ာ္ မ်က္ႏွာအပ္ထားေသာ ေဘာင္းဘီတိုကိုႀကည္႔မိရာ သူမ၏ ေဘာင္းဘီတိုျဖစ္ေနသည္ကို ထူးဆန္းစြာေတြ႔ျမင္လိုက္ရသည္။ မွန္ဘီလူးနဲ႔ၾကည္႔ျခင္းေၾကာင့္ သူမ၏ ေပ်ာက္သြားေသာအတြင္းခံအားေကာင္းေကာင္းမွတ္မိေလသည္။
"ငါက ရိုးသားလွခ်ည္ရဲ႔လို႔ထင္တဲ့အေကာင္က ငါ့အတြင္းခံကိုခိုးၿပီးရႈေနတာကိုး" ဟုေတြးၿပီး ေက်ာ္ေက်ာ္ကို အလြန္တရာစက္စုပ္မိေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ညိဳညိဳေအာင္ သည္ ထိုျမင္ကြင္းကို မ်က္ႏွာလႊဲဖယ္ျခင္းေတာ့မျပဳမိေခ်။ တေအာင့္ၾကာေသာ္ ေက်ာ္ေက်ာ္၏ ၾကီးမားလွေသာလီးႀကီးမွ ျဖဴျဖဴပ်စ္ပ်စ္အရည္မ်ားထြက္လာသည္ကို ညိဳညိဳေအာင္သည္ မွန္ဘီလူးမွ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္လိုက္ရေလေတာ့သည္။ ထိုျမင္ကြင္းကိုျမင္ရေသာအခါ ညိဳညိဳေအာင္မွာပ်ိဳ႔ပင္ပ်ိဳ႔တက္လာၿပီး မ်က္ႏွာကို အျမန္လႊဲကာ မ်က္စိဇြတ္အတင္းမွိတ္ၿပီး အိပ္လိုက္ရေတာ့သည္။ မ်က္စိကိုမွိတ္ထားေသာလည္း ဒစ္နီႀကီးကိုေတာ့ ျမင္ျမင္ေယာင္မိျခင္းေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း မုန္းမိေတာ့သည္။
ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ ညိဳညိဳေအာင္ဆိုေသာမာနခဲေလးကို ျမင္ျမင္ခ်င္းအရမ္းခ်စ္မိသူျဖစ္သည္။ မာနႀကီးမေလးက တစ္ျခားေယာက်ာ္းေလးမ်ားထက္မိမိ အား ပိုၿပီး လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာဆက္ဆံေသာေၾကာင့္ ပိုၿပီးစြဲလမ္းေနမိသည္။ သူမ၏ ခ်ိတ္ထမိန္ေအာက္မွ ႀကီးမားတင္းကားေနေသာဖင္ႀကီးကိုလည္း အရမ္းကိုခ်စ္အရမ္းကိုလိုခ်င္ေနခဲ့မိသည္။ထို႔ေၾကာင့္ သူမရဲ႔ အတြင္းခံေလးကို မရရေအာင္ခိုးၿပီး ရတနာတစ္ပါးလိုတန္ဖိုးထားကာ ဂြင္းထုခဲ့ရေသာညမ်ားမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားခဲ့ၿပီ။ သူ အဲဒီလိုသူမရဲ႔ ေဘာင္းဘီတိုကို ရွဴရင္း ဂြင္းထုေနသည္ကို သူမျမင္သြားခဲ့တာကိုေတာ့သူမသိခဲ့ေခ်။ အေစာပိုင္းရက္မ်ားတြင္ ညိဳညိဳေအာင္က သူ႔ကို ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ ဆက္ဆံသေလာက္။ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ အနားပင္အကပ္မခံေတာ့ေပ။ သူ႔ကိုျမင္တိုင္းလည္း သူမရဲ႔မ်က္ႏွာက တင္းမာခက္ထန္သြားေလ့ရွိသည္။ သူအရမ္းစိတ္ညစ္သြားသည္။.မာနမင္းသမီးေလး သူ႔ကို ဘာမ်ား စိတ္မခန္႔မသင့္ျဖစ္သြားပါလိမ့္။
စိတ္ညစ္ညစ္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ားရွိရာ ပင္လယ္ရြာတစ္ရြာသို႔ ေက်ာ္ေက်ာ္ခရီးထြက္ခဲ့သည္။ ကံၾကမၼာက တိုက္ဆိုင္ခ်င္ေတာ့ သေဘၤာေပၚမွာ ညိဳညိဳေအာင္နဲ႔တိုက္ဆိုင္စြာေတြ႔ေလသည္. ေက်ာ္ေက်ာ္ လစ္ ကနည္းေပ်ာ္သြားၿပီး
"ညိဳညိဳေရ ဘယ္သြားမလို႔လဲ သေဘၤာေပၚမွာတုိက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္လာဆုံတယ္ေနာ္"
"ဘယ္သြားသြားနင့္အပူလား ငါ့ကိုစကားလာမေျပာနဲ႔"
လူၾကားထဲ အေအာ္ခံလိုက္ရသျဖင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္အေတာ္ရွက္သြားသည္။ နင္င့ါကိုဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္ တင္းမာေနရတာလဲကြာ။ အဲဒီညမွာ မိုးကလည္းနည္းနည္းရြာေန အရက္ကလည္းေထြေထြနဲ႔ ေက်ာ္ေက်ာ္ သေဘၤာကုန္းပတ္ေပၚကိုတက္လာတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကုန္းပတ္ေပၚမွာ ညိဳညိဳေအာင္က လည္းတစ္ေယာက္တည္းေတြ႔ျပန္တယ္။
"နင္ငါ့ေနာက္ဘာျဖစ္လို႔လိုက္ေနတာလဲ။ နင့္မ်က္ႏွာကိုမျမင္ခ်င္ပါဘူးဆိုမွ ႏွာဘူးေကာင္။"
ရုတ္တရက္ ရင့္ရင့္သီးသီးအေျပာခံလိုက္ရေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္အရမ္းေဒါသထြက္သြားတယ္။ အရက္ကလည္း၀င္ထားေတာ့ ေသြးကဆူေနၿပီ အဲဒါနဲ႔ မာနခဲေလးရင္ လက္ကိုမေျပာမဆိုနဲ႔ ဆြဲကိုၿပီးေတာ့ရင္ခြင္ထဲကို ဆြဲသြင္းလိုက္တယ္။ လက္တစ္ဖက္ကေတာ့ ညိဳညိဳေအာင္ရဲ႔ ဖင္ႀကီးကို အားရပါးရဆုတ္နယ္ပလိုက္တယ္။
"ေက်ာ္ေက်ာ္ နင္ဘာလုပ္တာလဲ။ အခုခ်က္ခ်င္းငါ့ကိုလႊတ္ေနာ္။"
ညိဳညိဳေအာင္ကလည္း အတင္းရုန္း ေက်ာ္ေက်ာ္ကလည္း ဇြတ္အတင္းဖက္ၿပီးေတာ့ဖင္ကိုကိုင္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးေရထဲကိုျပဳတ္က်သြားေတာ့သည္။
ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ ႀကိမ္းစပ္ေနေသာ မ်က္လုံးအစုံကို အားယူၿပီးဖြင့္လိုက္သည္။ ရုတ္တရက္သူဘယ္ကိုေရာက္ေနလဲ သူမသိေတာ့ေပ။ ေလးဘက္ေလးတန္ကိုၾကည္႔လိုက္ေတာ့လည္း ပင္လယ္ႀကီးႏွင့္ ေက်ာက္ေဆာင္မ်ားကိုသာေတြ႔ရသည္။ ေသေသခ်ာခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည္႔လိုက္ေတာ့မွ သူႏွင့္ မာနရွင္မေလးတို႔ ဆြဲလားရမ္းလားျဖစ္ၿပီး ေရထဲသို႔ျပဳတ္က်သြားေၾကာင္းသတိရလိုက္သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ အျဖစ္အပ်က္တို႔ကို ျပန္သတိရသည္ႏွင့္ ညိဳညိဳေအာင္ကို စိတ္ပူသြားသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးေရထဲကိုျပဳတ္က်သြားသည္ မဟုတ္ပါလား။ ထို႔ေၾကာင့္ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ အနီးအနားတ၀ိုက္သို႔ ညိဳညိဳေအာင္ကိုလိုက္ရွာသည္။
ကမ္းစပ္တစ္ေလွ်ာက္ အနည္းငယ္မွ်ရွာၿပီးေသာ္ ေက်ာက္ေဆာင္ေလးတစ္ေနရာတြင္ တင္ေနေသာ သူမကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။ သူမကိုေတြ႔လို္က္သည္ႏွင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္ကား အသက္ရႈရပ္မတံ႔ျဖစ္သြားေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မာနရွင္မေလး မွာ ေအာက္ပိုင္းတြင္ ထမိန္မပါေတာ့ပဲ ေဘာင္းဘီတို အျဖဴေလးႏွင့္ ေမွာက္ေနေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာဆန္လွေသာ မာနႀကီးလွေသာ မိမိကိုယ္ကို အသားနည္းနည္းမွမေပၚေအာင္၀တ္တတ္ေသာ မာနရွင္မေလးညိဳညိဳေအာင္မွာ ေက်ာ္ေက်ာ္၏ေရွ႔တြင္ ေအာက္ပိုင္းဗလာႏွင့္ သူမ၏ဖင္ညိဳညိဳႀကီးႀကီးကို ေထာင္ၿပီးေမ႔ေနသည္မဟုတ္ပါလား။
ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္ လီးေတာင္လာေလသည္။သို႔ေသာ္ သူ၏စိတ္ကို မနည္းထိန္းၿပီး ညိဳညိဳေအာင္ကို လႈပ္ႏွိဳးလိုက္သည္။
" ညိဳညိဳ ညိဳညိဳ "
ေက်ာ္ေက်ာ္က သူမ၏နာမည္ကိုေခၚရင္းသူမအား ပက္လက္လွန္လုိက္သည္။ ညိဳစိုၿပီး သြယ္လွ်ေသာေပါင္တံေလးက ကားသြားသည္။ သူမသည္ အသက္ေတာ့မွန္မွန္ရွဴေနေသးသည္။ေက်ာ္ေက်ာ္က သူမရဲ့မ်က္ႏွာႏွာလွလွေလးကို ေငးၾကည္႔ေနတုန္း။သူမမ်က္လုံးေတြရုတ္တရက္ပြင့္လာေလသည္။
မ်က္လုံးပြင့္ပြင့္ခ်င္း သူမသည္ေက်ာ္ေက်ာ္ကို ေတြ႔လိုက္ေသာအခါ လန္႔သြားေလသည္။
" နင္နင္ ဘာလုပ္တာလဲ"
သူမသည္ ေျပာေျပာဆိုဆို မိမိ ရဲ႔ေအာက္ပိုင္းကို သတိထားမိေသာအခါ
"အို"
သူမရဲ႔ေအာက္ပိုင္းသည္ အတြင္းခံေလးကလြဲၿပီးဘာမွ မရွိေတာ့ပါလား။ အတြင္းခံေလးကလည္း သူမရဲ႔ ႀကီးထြားၿပီးကားေနတဲ့ ဖင္ကို လုံေအာင္မဖုံးဖိႏိုင္ေခ်။ ညိဳညိဳေအာင္မွာတစ္စိမ္းေယာက်ာ္းေလးေရွ႔မွာ ဒီလိုေနရေတာ့ရွက္လည္းရွက္ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္မိေနေတာ့သည္။ ထိုအခါ ေက်ာ္ေက်ာ္ကသူမအနားကို ပိုၿပီးတိုးကပ္လာေလသည္။
"နင္နင္ ငါ့ကိုဘာလုပ္မလို႔လဲ။ ငါ့ကိုမတရားမလုပ္နဲ႔ေနာ္ အဟင့္ဟင့္။"
ညိဳညိဳမွာေၾကာက္ၿပီးငိုေလသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္က
" ငါနင့္ကိုဘာမွမလုပ္ပါဘူး။ နင့္ကိုကူညီမလို႔ပါ။ အခုဒီကၽြန္းေပၚမွာ နင္နဲ႔ ငါႏွစ္ေယာက္ထဲပဲရွိတာ။"
" အဲဒါနင့္ေၾကာင့္ေပါ့ နင္ငါ့ကို မဟားဒယားလုပ္တာကိုး။"
" အဲဒီအတြက္နင့္ကိုငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဟာ။ ငါနည္းနည္းမူးေနလို႔ပါ။ ၿပီးေတာ့ နင္ကနင္က အရမ္းလွတာကို။"
ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ ေျပာရင္းနဲ႔ တံေတြးကိုမ်ိဳလိုက္သည္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ အလြန္လွေသာ ေကာင္မေလးနဲ႕ ကၽြန္းတစ္ခုမွာႏွစ္ေယာက္ထဲ ၿပီးေတာ့ အေပၚပိုင္းက ဗမာရင္ဖုံးအက်ၤီေလးနဲ႔ ေအာက္ပိုင္းက်ေတာ့ အတြင္းခံေလးနဲ႔ မိန္းကေလးကို ဘယ္ေယာက်ာ္းမလိုးခ်င္ပဲေနမလဲ။ ေက်ာ္ေက်ာ္က စိတ္ကိုအတင္းထိန္းလိုက္ကာ
" ငါနင့္အတြက္ တစ္ခုခုသြားရွာေပးဦးမယ္ ဒီမွာခဏေစာင့္ဦးေနာ္"
" သိပ္အေ၀းႀကီးမသြားနဲ႔ဦး ငါေၾကာက္တယ္ေက်ာ္ေက်ာ္"
သူမ စကားေၾကာင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္က ညိဳညိဳေအာင္ကိုသနားသြားမိသည္။ ေအာ္သူ႔ခမ်ာ ေၾကာက္ရွာ ရွက္ရွာလိမ့္မည္။
" ေအးပါ စိတ္မပူပါနဲ႔ဟာ။ အစကငါ့ေဘာင္းဘီခၽြတ္ေပးမလို႔ပဲ ဒါေပမယ့္ နင့္ဟိုဟို ဟာက အရမ္းႀကီးေတာ့မေတာ္ေလာက္ဘူး ၿပီးေတာ့ငါက အတြင္းခံလည္းမပါလို႔ "
" လာျပန္ၿပီလား။ နင္ငါ့ကိုထပ္ ေစာ္ကားမယ္ေတာ့မႀကံနဲ႔ေနာ္ အသက္ခ်င္းလဲပလိုက္မယ္။"
ေဘာင္းဘီတိုမေလးကခ်ိန္းေျခာက္ေလသည္။
" စိတ္ခ်ပါဟာ ငါအဲဒီေလာက္လဲ ေအာက္တန္းမက်ပါဘူး။"
သူမအေၾကာက္ေအာင္သာေျပာရတယ္ ေဘာင္းဘီကကြဲထြက္မတတ္တင္းေနသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္က ကမ္းစပ္တစ္ေလွ်ာက္ အနည္းငယ္ရွာေဖြၾကည္႔လိုက္ရာ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ ကမ္းစပ္မွာ အိတ္တစ္အိတ္ကို ေတြ႔ေလသည္။ အိတ္ကိုဖြင့္ၾကည္႔ရာ ဓားအေသးတစ္လက္ႏွင့္ ေရ၀င္ၿပီး ပ်က္စီးေနေသာ တိုလီမႈတ္စ မ်ားသာေတြ႔ရသည္။ အ၀တ္အစားေတာ့မပါေပ။ ဆက္လက္ၿပီး ရွာေသာ္လည္း အသုံးသည္႔ အရာတစ္စုံတစ္ရာကိုမွ မေတြ႔ေသာေၾကာင့္ ညိဳညိဳေအာင္ဆီသို႔ျပန္လာသည္။ ကမ္းစပ္မွာ သူမသည္ ဒူးႏွစ္လုံးကိုေကြးၿပီး ထိုဒူးေပၚတြင္လက္ပိုက္ၿပီး ထိုင္ေနရာ စြင့္ကားေသာဖင္ႀကီးမွာ ပိုမိုေပၚလြင္ေနေတာ့သည္။
" အင္းငါေတာ့ ခက္ေတာ့တာပဲ ဘယ္အခ်ိန္အထိမ်ား ငါေတာင့္ခံႏိုင္ပါ့မလဲ" စိတ္ထဲမွာေတြးရင္းမ်က္စိကိုလည္း သူမရဲ႔ေအာက္ပိုင္းကို မႀကည္႔မိေအာင္ ေနၿပီး
" ညိဳညိဳေရ ဘာမွေတာ့မေတြ႔ဘူး အဲဒါေၾကာင့္ဒီလိုလုပ္ ငါ့တီရွပ္ကိုျဖဲလိုက္ၿပီး နင့္ေအာက္ပိုင္းမွာပတ္ထားလိုက္ ငါ့ခါးပတ္နဲ႔စည္းထားလိုက္ "
မာနရွင္မေလးလည္း ဘာမွမတတ္ႏိုင္ဘဲ ေက်ာ္ေက်ာ္ေျပာသလိုလိုက္လုပ္လိုက္ရေတာ့သည္။ သူမပုံသည္ အခုမွ ဟာ၀ါရီကၽြန္းသူလိုလို ဘာလိုလိုႏွင့္။ ထိုသို႔ေနရင္းနဲ့ ညေမွာင္လာရာ ေက်ာ္ေက်ာ္ေျခာက္ေသြ႔ ေနေသာ အုန္းလက္မ်ားကိုရွာေဖြကာ သူ႔အိတ္ကပ္ထဲမွာပါလာေသာမီးျခစ္အေကာင္းစားျဖင့္မီးေမႊးၿပီး
"ညိဳညိဳ နင္အိပ္ခ်င္အိပ္ေတာ့ေလ။ ငါဒီမွာေစာင့္ေပးမယ္။"
သူမသည္ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႔စကားေၾကာင့္ လန္႔သြားေလသည္။ သူမအရမ္းအိပ္ခ်င္ေနၿပီ။ သို႔ေသာ္မအိပ္ရဲ။ ေယာက်္ားေတြအေၾကာင္းသိလို႔ျဖစ္သည္။ ေယာက်ာ္းေတြအားလုံးက ႏွာဘူးေတြ။ ေနာက္ေက်ာ္ေက်ာ္ သူမရဲ႔ ေဘာင္းဘီတိုကို ခိုးရွဴၿပီး ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္လုပ္သည္႔အေကာင္ ၿပီးေတာ့ ျဖဴျပစ္ျပစ္အရည္မ်ား ထိပ္နီနီ အေခ်ာင္းတုတ္တုတ္ႀကီးမ်ား အို ငါဘာေတြျမင္ေယာင္လာပါလိမ့္ ဒီေလာက္ရြံစရာေကာင္းတဲ့ဟာကိုမ်ား။
"ဟင့္အင္းငါမအိပ္ခ်င္ေသးဘူး။"
ေက်ာ္ေက်ာ္ကသူမ သူ႕ကိုစိတ္မခ်မွန္းသိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
" နင္ငါ့စိတ္မခ်ဘူးမလား။ ေရာ့အဲဒါေၾကာင့္နင္စိတ္ခ်ရေအာင္ ဒီဓားကိုယူထား"
ေက်ာ္ေက်ာ္က သူမကို ခုဏက ေကာက္ရထားေသာ ဓားတိုေလးကိုေပးလိုက္ေလသည္။
" ကဲဒီေလာက္ဆို ေက်နပ္ၿပီမလား။ နင္မအိပ္ေသးလည္း ငါေတာ့အိပ္ေတာ့မယ္"
ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ႔ ေက်ာ္ေက်ာ္က သူမကိုေက်ာေပးၿပီးအိပ္ေလေတာ့သည္။ ညိဳညိဳသည္ မီးပုံနေဘးေတြထိုင္ၿပီး ငိုက္လာေလသည္။ ဘယ္လိုပဲအိပ္မေပ်ာ္ေအာင္ ႀကိဳးစားႀကိဳးစား ပင္ပန္းမႈဒါဏ္ေၾကာင့္ ငိုက္လာၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။မည္မွ် ၾကာေအာင္အိပ္ေပ်ာ္ သြားသည္မသိ သူမရဲ႔ကိုယ္လုံးေပၚကို တစ္စုံတစ္ရာက ဖိထားသလိုခံစားရေသာေၾကာင့္ လန္႔ႏႈိးလာေလသည္။ သူမျမင္လိုက္ရသည္မွာ ေက်ာ္ေက်ာ္ကသူမကို တက္ခြထားၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္က သူမရဲ႔ ႏို႔ႏွစ္လုံးကိုအားရပါးရ ကိုင္ေနျခင္းျဖစ္သည္. လေရာင္မလင္းတစ္လင္းတြင္ ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႔ မ်က္ႏွာမွာ ရမက္ခိုးေတြေ၀ေနၿပီးအလြန္ စက္စုပ္စရာေကာင္းေလသည္။ သူမသည္ အားရွိသေလာက္ရုန္းသည္။ သို႔ေသာ္ ရုန္းကန္ႏိုင္အားမ်ား ေပ်ာက္ဆုံးေနသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ သည္သူမရဲ႔ ႏို႔အစုံကို အားရပါးရကိုင္သည္။ ၿပီးေနာက္ သူမရဲ႔စိကပ္ေနတဲ့ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ၿဖဲၿပီး သူမရဲ႔အဆီတစ္ထပ္ အသားတစ္ထပ္ ျဖစ္ေနတဲ့ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းထူထူႀကီးကို သူ႔ရဲ႔ ပါးစပ္ႏွင့္ ပယ္ပယ္ႏွယ္ႏွယ္ယက္ေလသည္။ ႏူးညံ႔လွေသာ ညိဳညိဳရဲ႔ အဖုုတ္ေလးမွာ ေက်ာ္ေက်ာရဲ႔ လွ်ာၾကမ္းၾကီးနဲ႔ အယက္ခံရေသာေၾကာင့္ ယားသလိုလိုက်ဥ္သလိုလိုနဲ႔ ေနလို႔မရေအာင္ခံရခက္လွသည္။
" အေမေရ အေဖေရ ဒီမွာ သမီးကို မဒိန္းက်င့္ေနတယ္ရွင့္ ေခြးက်င့္ေခြးၾကံၾကံေနပါတယ္။ "
ညိဳညိဳက အားကုန္ေအာ္လိုက္ရာ ေက်ာ္ေက်ာ္ ကစိတ္တိုလာၿပီး
"အံမယ္ ေကာင္မ ဒီေလာက္လူသူမနီးတဲ့ ကၽြန္းေပၚမွာေတာင္ဒီေလာက္ အာလာၿပဲေနေသးတယ္။ နင့္ပါးစပ္ကို ငါ့းလီးနဲ႔လိုးၿပီး ပိတ္ရမယ္"
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္က သူ႕ရဲ႔ ၇ လက္မ ေလာက္နီးနီးရွည္ေသာလီးႀကီးကိုဆြဲထုတ္ၿပီး ညိဳညိဳေအာင္ပါးစပ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ေလသည္။
"အု အု အြပ္ အြပ္"
ညိဳညိဳေအာင္ရဲ့ ပါးစပ္ထဲသို႔လီးႀကီး၀င္လာရင္ ေအာ္ေနေသာအသံမ်ားပင္ရပ္သြားေတာ့သည္။ ဒစ္ႀကီးမွာ ႀကီးလြန္းသျဖင့္ သူမရဲ႔ ပါးစပ္ႏွင့္မဆံ႔မၿပဲျဖစ္ေနေလသည္။ ပါးစပ္ႏွင့္ ဒစ္မဆ့့ံ ပါဘူးဆိုမွ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ပါးစပ္ထဲ၀င္လာေသာအခါ ညိဳညိဳမွာ အသက္ကိုကိုမရွဴႏိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္လာသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ကလည္း သူမကိုလုံး၀မညွာပဲ ပါးစပ္ကိုအတင္းလိုးေလသည္။ ညိဳညိဳေအာင္မွာ သူမရြံရွာလွပါသည္ဆိုေသာ လီးမည္းမည္းႀကီးျဖင့္ ပါးစပ္ကိုမညွာမတာလိုးခံေနရေလသည္။ လိုးေနရင္းနဲ႔ ေက်ာ္ေက်ာသည္ တစ္ဇတ္ဇတ္ တုန္သြားၿပီး သုတ္ေရ ျဖဴျဖဴျပစ္ျပစ္မ်ား ညိဳညိဳေအာင္ပါးစပ္အတြင္းသို႔ ဒလေဟာ၀င္လာသည္။ ညဳိညိဳေအာင္သည္ သူဧ။္ ပါးစပ္ထဲသို႔၀င္လာေသာ သုတ္ေရမ်ားကို အလြန္ပင္ရြံၿပီး ေထြးထုတ္ ရန္ႀကိဳးစားေသာ္လည္း ပါးစပ္အျပည္႔ လီးႀကီးနဲ႔ အလိုးခံေနရေသာေၾကာင့္ လရည္မ်ားကိုမ်ိဳခ်လိုက္ရပါေတာ့သည္။
" ညိဳညိဳ ညိဳညိဳ "
" ေဟ့ညိဳညိဳ "
ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႔ အသံကိုသူမသည္ၾကားတစ္ခ်က္မၾကားတစ္ခ်က္ႏွင့္ ရုတ္တရက္ သူမကိုယ္လုံးကိုဆြဲခါျခင္းခံ လိုက္ရသျဖင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္ကို အားကုန္တြန္းလိုက္ရာ ေသာင္ျပင္ေပၚကိုလဲေနက်ေနေသာေက်ာ္ေက်ာ္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ထိုအခါမွ သူမအိပ္မက္ မက္ေနေၾကာင့္ကိုယ့္ဟာကို သိလိုက္ရသည္။
ေက်ာ္ေက်ာ္က
"နင္အိပ္မက္မက္ေနတာလား တစ္အားေအာ္လို႔ငါစိတ္ပူၿပီးႏႈိးလိုက္တာ။ ဒီေလာက္ေတာင္ေအာ္ေနတာ ဘာအိပ္မက္ဆိုးမ်ားမက္လို႔လဲ"
ညိဳညိဳေအာင္၏ မ်က္ႏွာသည္ ျဖန္းကနည္းနီသြားၿပီး
" ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ဟိုေလွ်ာက္မက္ ဒီေလွ်ာက္မက္တာပါ။"
ေျပာရင္းနဲ႔ညကအိပ္မက္ကိုျပန္ျမင္ေယာင္မိေသာ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ကို မသတီသလိုျဖစ္သြားသည္။ ဟင္း ရြံဖို႔ေကာင္းတဲ့အေကာင္ အျပင္မွာငါ့ကိုဒီလိုလာလုပ္ႀကည္႔ပါလား ဓားနဲ႔ကိိုထိုးသတ္ပလိုက္ဦးမယ္
ဟုစိတ္ထဲမွာေတြးထားမိေလသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ သူမေယာင္ေနသံကို တစ္စြန္းတစ္စေတာ့ၾကားလိုက္သည္။ ဘာတဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္ လႊတ္ေနာ္ ဆိုလားဘာလားပဲ။ ဒီေကာင္မေလးဘာေတြမ်ားအိပ္မက္မက္ပါလိမ့္။
ေက်ာ္ေက်ာ္နဲ႔ ညိဳညိဳေအာင္တို႔သည္ ကၽြန္းတစ္၀ိုက္ေလ႔လာၾကည္႔ရာ ကၽြန္းတစ္ေနရာတြင္ ေရကန္ေလးတစ္ကန္ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။ ေရကန္က ေရမ်ားကအလြန္ၾကည္လင္လွသည္။ ေရကန္ကမ္းေျခကိုပင္ျမင္ေနရသည္။ ေက်ာက္ခဲျဖဴျဖဴမ်ားႏွင့္ ငါးေသးေသးေလးမ်ားကို အတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။ ထိုေရကန္ကေလး၏ ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ ညိဳညိဳသည္ေရခ်ိဳးုခ်င္စိတ္ကိုတားမရေတာ့ေပ။ လူကလည္းညစ္ပတ္ေနၿပီ မဟုတ္ပါေလာ။
"ေက်ာ္ေက်ာ္ ငါေရခ်ိဳးမလို႔။ နင္ဟိုးၿခံဳေနာက္နားမွာသြားေစာင့္ေန။ လုံး၀လာမၾကည္႔နဲ႔ေနာ္။ နင္ေယာက်ာ္းေကာင္းဆိုတာငါယုံတယ္။ တစ္အားေ၀းေ၀းလည္းမသြားနဲ႔ဦး။"
" ေအးပါဟာ စိတ္ခ်ပါ။"
ေယာက်ာ္းေကာင္းဆိုေသာစကားနဲ႔ ေက်ာ္ေက်ာ္႔ကို ခ်ဳပ္ထားေလသည္။ေက်ာ္ေက်ာ္လည္း ညိဳညိဳေအာင္ကိုေက်ာခိုင္းကာ ၿခံဳပုတ္နားတြင္ထိုင္ေနေလသည္။ လူကသာထိုင္ေနသည္ စိတ္ကေတာ့ ညိဳညိဳမည္သို႔ေရခ်ိဳးေနသည္ကိုေတြ႔ခ်င္ေနသည္။ေနာက္ဆုံးေတာ့ "အို နည္းနည္းေခ်ာင္းႀကည္႔တာပဲ အသားပဲ့ပါသြားတာမွမဟုတ္တာ"
ေက်ာ္ေက်ာ္ ျခဳံပုတ္ၾကားထဲမွ ညိဳညိဳေအာင္ကိုလွမ္းေခ်ာင္းလိုက္ရာ တစ္သက္တြင္တစ္ခါမွေတြ႔ဖူးမည္ မထင္သည္႔ျမင္ကြင္းကိုျမင္လိုက္ရသည္။ နံနက္ေနေလးက အ၀တ္အစားမဲ့ေနေသာ ေကာင္မေလးအေပၚသို႔ ထုိးက်ေနသည္။ ေရစက္ေရေပါက္မ်ားက ၾကည္လင္ေခ်ာမြတ္ေနေသာအသားညိဳညိဳေလးေပၚတြင္စီးက်သြားရာ ေနေရာင္ေလးႏွင့္ဆိုေတာ့ တစ္လက္လက္ လက္ေနသေယာင္ျမင္ေနရသည္။ လက္တစ္ဆုပ္စာ ႏို႔ႏွစ္လုံးကလည္း ေက်ာ္ေက်ာ္႔ကို အသက္ရွဴမွားေစသည္။ အၿမဲတေစ မာနနဲ႔ေတာက္ပေနေသာ မ်က္လုံးေလးႏွင့္ ႏို႔ႏွစ္လုံးမွာ အလြန္တရာလိုက္ဖက္လွသည္။ ေရတိမ္တိမ္ေလးတြင္ ထိုင္ၿပီးခ်ိဳးေနရာမွ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ေသာအခါ ျမင့္မားေသာအရပ္ေလးႏွင့္အတူ အရင္းပိုင္းတြင္ တုတ္ၿပီးေအာက္ပို္င္းသို႔သြယ္ဆင္းသြားေသာ ေပါင္တံရွည္ရွည္ေလးမွာလည္း သူမရဲ႔ အလွဆုံးေနရာပင္။ အဆီပိုမရွိေသာ ဗိုက္သားျပင္ခ်ပ္ခ်ပ္ ေလး ထို႔ေနာက္တြင္ မိန္းမတို႔ရဲ႔ ရတနာအဆီဗူူးေလးမွာ အေမႊးမည္းမည္းေလးမ်ားႏွင့္ ျခံရံထားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာမွာစိကပ္ေနေလသည္။ အေစ႔ေလးပင္မျမင္ရေခ်။ တကယ့္ အဖိုးတန္အပ်ိဳစင္မေလးပင္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ မာနရွင္မေလးရဲ႔ ကိုယ္တုံးလုံးပုံေလးေၾကာင့္ သူ၏လီးမွာလည္း ေဘာင္းဘီအတြင္းမွ အလြန္အမင္းရုန္းကန္ေနေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ညိဳညိဳေအာင္က ရုတ္တရက္အလန္႔တၾကားထေအာ္လိုက္ေလသည္။
"အမေလး"
ညိဳညိဳေအာင္ရဲ႔ေအာ္သံေၾကာင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္လည္းေခ်ာင္းေနရာမွ ထြက္ကာညိဳညိဳေအာင္နားသို႔ေျပးသြားလိုက္ေလသည္။
" ဘာျဖစ္လို႔လဲ ညိဳညိဳ"
" ငါ့ေျခေထာက္ကိုဘာေကာင္ကိုက္ သြားလည္းမသိဘူးနာလုိက္တာ။ ေျမြလားမသိဘူး"
ေက်ာ္ေက်ာ္က ညိဳညိဳေအာင္ရဲ႔ ေျခေထာက္ကိုၾကည္႔လိုက္ရာ အေကာင္ကိုက္သြားျခင္းမဟုတ္ဘဲ ေရကန္ထဲမွ ေက်ာက္ခဲအခြၽန္ႏွင့္ သူမေျခေထာက္ရွသြားျခင္းျဖစ္သည္။ ညိဳညိဳေအာင္မွာ ေျခေထာက္ရုတ္တရက္နာသြားၿပီး ေျခေထာက္မွေသြးမ်ားကို ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ အလြန္ထိတ္လန္႔သြားၿပီး သူမကိုယ္တုံးလုံးႏွင့္ေက်ာ္ေက်ာ္နားတြင္ ထိုင္ေနသည္ကို သတိမထားမိေခ်။ ညိဳညိဳေအာင္ကသတိမထားမိေပမယ့္ ေက်ာ္ေက်ာ္ကေတာ့သတိထားမိေလသည္။ ေအာ္အခုက်ေတာ့လည္း မာနမင္းသမီးေလးက သူ႔ေရွ႔မွာကိုယ္တုံးလုံးႏွင့္ထိုင္ေနပါေပါ့လား။ သူမရဲ႔ မို႔ေမာက္ေနတဲ႔ရင္သားညိဳညိဳေလးကို မၾကည္႔မိေအာင္သတိထားရင္း ေျခေထာက္ကိုလွမ္းၾကည္႔လိုက္ေသာ္လည္း ဗိုက္သားခ်က္ခ်က္ေလးေအာက္မွ အေမႊးမည္းမည္းေလးမ်ားျဖင့္ ၿခံရံထားေသာ ေစာက္ဖုတ္လွလွေလးကိုဘဲ ျမင္မိေတာ့သည္။ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႔ အၾကည္႔ရိုင္းကိုျမင္မွ ညိဳညိဳေအာင္သည္ မိမိကိုယ္မိမိ သတိထားမိသည္။
" အ္ို "
ရွက္စိတ္က ငယ္ထိပ္အထိ တက္လာကာ
" ေက်ာ္ေက်ာ္ နင္ဘာကိုၾကည္႔ေနတာလဲ အခုခ်က္ခ်င္းငါ့ေရွ႔ကထြက္သြားစမ္း။ "
" နင့္ေျခေထာက္မွာဒါဏ္ရာႀကီးနဲ႔ေလ ငါၾကည္႔ေပးမယ္။"
" မလိုဘူး။ နင္အခုခ်က္ခ်င္းထြက္သြားစမ္းလို႔ေျပာေနတယ္ေနာ္"
ညိဳညိဳေအာင္က ရွက္စိတ္မႊန္ၿပီး တအားႀကံဳးေအာ္သည္။ သူမရဲ႔ လက္ႏွစ္ဖက္ကေတာ့ သူမရဲ႔ ဖြ႔ံထားတဲ့ရင္ အစုံကို ၾကက္ေျခခတ္ပုံစံျဖင့္ကာကြယ္ထားေလသည္။ သို႔ေသာ္ အေပၚကဖုံး ေအာက္ကေပၚဆိုသလို သူမရဲ႔ ႀကီးထြားတဲ႔ဖင္ႏွစ္လုံးကိုေတာ့ မည္သို႔မွဖုံးကြယ္လို႔မရေပ။
ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ မိမိရဲ႔ စိတ္ရိုင္းေတြကိုထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ေက်ာေပးရပ္ကာ
" ကဲ ငါဟိုဘက္ကို ေက်ာေပးေနတယ္ နင္၀တ္စရာရွိတာျမန္ျမန္၀တ္လိုက္။ ၀တ္ၿပီးရင္ နင့္ရဲ့ေျခေထာက္ကို ငါၾကည္႔ေပးမယ္။"
ေက်ာ္ေက်ာ္ ဟိုဘက္ကိုလွည္႔ေနစဥ္ သူမက အ၀တ္အစားကိုျမန္ျမန္၀တ္လိုက္သည္။
" ရၿပီ "
ေက်ာ္ေက်ာ္က ညိဳညိဳေအာင္ ရၿပီဆိုမွ ဒီဘက္ကိုလွည္႔လိုက္ရာ နီရဲေနေသာ အရွက္မ်က္ႏွာႏွင့္ညိဳညိဳေအာင္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ေအာ္ ခါတိုင္း မာနႏွင့္ အၿမဲတမ္းတင္းမာေနေသာမ်က္ႏွာေလးမွာ အရွက္မ်က္ႏွာအျဖစ္ေျပာင္းေနသည္မွာ အလြန္ရင္ခုံဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္မွာလည္း သူမအား ကိုယ္ခ်င္းစာမိသည္။ မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ တစ္စိမ္းေယာက်ာ္းေလးေရွ႔မွာ အ၀တ္တစ္စုံတစ္ရာမပါပဲ ေနရျခင္းကို မည္မွ်ရွက္ရွာေပမည္နည္း။
" ကဲနင့္ေျခေထာက္ကိုျပ"
ေက်ာ္ေက်ာ္က ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ သူမ၏ေျခေထာက္ကိုယူႀကည္႔လိုက္ရာ ေျခမကြဲသြားျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါဏ္ရာမွာ သိပ္္မႀကီးေသာ္လည္း ေသြးမ်ားက ယိုစီးေနသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္က ဘာမေျပာညာမေျပာႏွင့္ ညိဳညိဳေအာင္ရဲ႔ ေျခမကို ပါးစပ္ႏွင့္ငုံလိုက္ေလသည္။
" အို နင္ဘာလုပ္တာလဲ"
သူမ၏ ေျခမကိုစုပ္ျခင္းခံရေသာေၾကာင့္ ညိဳညိဳေအာင္လန္႔သြားသည္။
" နင့္ဒါဏ္ရာက ေသြးေတြထြက္ေနတယ္။ ငါ့အာေငြ႔နဲ႔ ေသြးေျခာက္သြားေအာင္လုပ္ေပးမယ္။ ႏို႔မို႔ဆိုရင္ ဒါဏ္ရာက ေရာဂါပိုး၀င္ရင္ပိုဆိုးသြားလိမ့္မယ္။ ခဏေလာက္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေန။"
ေက်ာ္ေက်ာ္ေျပာလိုက္မွ ညိဳညိဳေအာင္လည္းၿငိမ္သြားသည္။ သူမသည္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ႔ ေျခမစုပ္ေပးျခင္းကိုခံေနရသျဖင့္စိတ္ထဲတြင္ ဖိုတိုတိုပင္ျဖစ္လာသည္။ သို႔ေသာ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႔ ဂြင္းထုေနပုံမ်ား အိပ္မက္ထဲတြင္ သူမ၏ပါးစပ္ကို အတင္းလိုးေနသည္မ်ားကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာေသာအခါ ေက်ာ့္ေက်ာ့္အားစိတ္မခ်ေသာစိတ္မ်ားျပန္၀င္လာျပန္သည္။
" မၿပီးေသးဘူးလား နင့္ဟာက ေသြးသိပ္ပါၿပီ ေတာ္ေတာ့"
ေက်ာ္ေက်ာ္လည္း ညိဳညိဳေအာင္အား အေတာ္ပင္ခ်ဥ္သြားသည္။ သူ႔မွာေတာ့ ေယာက်ာ္းတန္မဲ့ သူမရဲ႔ေျခေထာက္ကို ေတာင္မရြံမရွာ စုပ္ေပးရသည္။ သူမကသူ႔ကိုမယုံသည္႔ဟန္ျဖင့္ေျပာရက္သည္။သို႔ေသာ္ ကြၽန္းတစ္ခုတြင္ ႏွစ္ေယာက္ထဲဆိုသည္႔စိတ္ေၾကာင့္ သူမအားခြင့္လႊတ္လိုက္ၿပီး ေသြးတိတ္သြားေသာသူမ၏ ေျခေထာက္ကို သူ႔ရဲ႔ ေဘာင္းဘီ အနားစကိုၿဖဲၿပီးစည္းေပးလိုက္သည္။
" ကဲရၿပီ ငါ့လက္ကို အားယူၿပီးထလိုက္"
" ရတယ္ မလိုဘူး ငါ့ဟာငါထမယ္။ "
အေရးထဲ သူမက မာနႀကီးျပေနေသးသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္လည္း အျမင္ကပ္ကပ္ႏွင့္ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ရပ္ၾကည္႔ေနလိုက္သည္။ သူမသည္ ခက္ခက္ခဲခဲ ထၿပီး တစ္လွမ္းႏွစ္လွမ္းေလွ်ာက္ႀကည္႔ေသးသည္။ သို႔ေသာ ေျခေထာက္က အလြန္စပ္လာေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္သူမသည္ ရုတ္တရက္ေလေပၚသို႔ေျမွာက္ပါသြားသည္။
"အမေလး"
ေက်ာ္ေက်ာ္က ဘာမေျပာ ညာမေျပာႏွင့္ ညိဳညိဳေအာင္ကိုေပြ႔ခ်ီလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ညိဳညိဳေအာင္သည္ ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႔ ရင္ခြင္ကို တစ္ဘုံးဘုံးထုကာ ရုန္းေလသည္။
" ေအးနင္ ထပ္ထု ၿပီးရုန္းရင္ ငါနင့္ကို ပစ္ခ်ပလိုက္မွာေနာ္နင့္ကို ထားခဲ့ေတာ့မွာ"
ေက်ာ္ေက်ာ္က ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္မွ သူမၿငိမ္သြားကာ အသာတၾကည္လိုက္ခဲ့ေလသည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ မေက်နပ္ေပ။ သူမ တစ္သက္ႏွင့္တစ္ကိုယ္ တစ္စိမ္းေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ ရဲ႔ေပြ႔ခ်ီျခင္းကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ခံလိုက္ရသျဖင့္ သူမေရႊရင္အစုံမွာ တစ္ဒိန္းဒိန္းႏွင့္ခုန္ေနေလသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ ညိဳညိဳေအာင္အား သူမတို႔အိပ္စက္ရာေနရာသို႔ေပြ႔ေခၚလာၿပီး သူမအားေသာင္ျပင္ေပၚတြင္ျငင္ျငင္သာသာေလးခ်ကာ
"ငါအစားသြားရွာလိုက္ဦးမယ္။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေနာ္။ ငါခဏေနျပန္လာမယ္။"
ေက်ာ္ေက်ာ္က သူမကိုထားသြားၿပီး အခ်ိန္အေတာ္ၾကာမွ ငါးအနည္းငယ္ႏွင့္ ျပန္လာသည္။ ယင္းသို႔ျဖင့္ညသို႔ေရာက္လာေလသည္။
ညေရာက္လာေသာ္ ညိဳညိဳေအာင္ႏွင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္တို႔သည္ ေသာင္ျပင္ေပၚတြင္ မနီးအေ၀းအိပ္ၾကေလသည္။ ခႏၶာကိုယ္ေတြကသာ လွဲေနၾကေသာ္လည္း စိတ္ေတြမွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံးလႈပ္ရွားေနေလသည္။ ညိဳညိဳေအာင္၏ စိတ္တြင္ ရွက္စိတ္ ေက်ာ္ေက်ာ္အားမယုံေသာစိတ္တို႔ေပါင္းကာ ရင္ခုန္ေနၿပီး ေက်ာ္ေက်ာ္မွာကား ညိဳညိဳေအာင္ကို လိုးခ်င္စိတ္ကိုမနည္းထိန္းေနရသည္။ မနက္က သူမရဲ႔ လွပေသာကိုယ္လုံးေလးကိုျပန္အထပ္အထပ္အခါခါျမင္ေယာင္မိေလသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္က ညိဳညိဳေအာင္ဘက္ကို လွည္႔မၾကည္႔မိေစရန္ႀကိဳးစားၿပီး တစ္ျခားအေတြးမ်ားကို ဇြတ္ေတြးရာ သူငယ္ငယ္ျဖစ္ရပ္မ်ားကိုျပန္ျမင္ေယာင္လာမိေတာ့သည္။
ေက်ာ္ေက်ာ္ငယ္စဥ္က သူအားထိန္းလာခဲ့ေသာ မမကိုျပန္သတိရလာေတာ့သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ ငယ္စဥ္ႏွစ္ႏွစ္သားအရြယ္ေလာက္ကတည္းက မမၿမိဳင္ကို ေက်ာ္ေက်ာ့္မိဘမ်ားက ေမြးစားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ မမၿမိဳင္သည္ ေက်ာ္ေက်ာထက္ ၇ ႏွစ္ခန္႔သာႀကီးသည္။ သို႔ေသာ္ ေက်ာ့္ေက်ာ့္အား ငယ္စဥ္ကတည္းက အမလိုတစ္ဖ