သူနာျပဳဆရာမေလးမ်ား၏အတြင္းေရး (၁)

​ဂ်​ပ​နေ္​ကာ္ ပတ္ရုပ္​ေလး
​အ​လံု​လမ္း​ရွိ ​ျမ​န​ႏၵာ​ေဆး​႐ုံ ...
​ၿခံ​ဝင္း​ထဲ​သို႕ ​ေလး​ဘီး​တ​ကၠ​ဆီ​တ​စီး​က ​ဝင္​ေရာက္​ဆိုက္​ရပ္​လာ​သည္။ ​ကား​ေပၚ​မွ ​ဖြံ႔​ၿဖိဳး ​လွ​ပ​ေသာ ​မိန္း​မ​ပ်ိဳ​က​ေလး​တစ္​ေယာက္​ဆင္း​လာ​သည္။ ​လက္​ထဲ​တြင္ ​သား​ေရ​ေသ​တၱာ၊ ​အိပ္​ယာ​လိပ္၊ ​အ​ထုတ္​အ​ပိုး​မ်ား​ကို ​မ​ႏိုင္​မ​နင္း​ဆြဲ​၍ ​ေဆး​႐ုံ​ရွိ​ရာ​သို႕ ​က​ႏြဲ႔​က​လ် ​ေလ်ွာက္​လွမ္း
​လာ​ပါ​သည္။
​သူ​မ​ကို ​အ​ေပၚ​ထပ္​႐ုံး​ခန္း​ရွိ ​ဆ​ရာ​ဝန္​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္ ​ႏွင္႕ ​ေအာက္​ထပ္​တံ​ခါး၀​တြင္ ​ေစာင္႕​ေန​ေသာ ​ကြန္​ေပါင္​ဒါ ​အီ​စ​မိုင္ ​တို႕​က ​ျမင္​ေန​ရ​၏။ ​ကု​လား​ဒိန္​အီ​စ​မိုင္​က ​မ​ေခ်ာ​ေလး​ကို ​ေခၚ​ေတာ​တစ္​ေထာင္​အား ​မ်က္​လံုး​ျဖင္႕ ​စိုက္​ၾကည့္​ေန​၏။ ​မိန္း​မ​လွ​ေလး​၏​မ်က္​ႏွာ​သည္ ​ေခ်ာ​ေမြ႔​ႏု​နယ္​လွ​၏။ ​မို႕​မို႕​ေဖါင္း​ေဖါင္း​ပါး​အို႕​ေလး​မ်ား ​ကို ​ပိုင္​ဆိုင္​ထား​၏။ ​တိုင္း​ရင္း​သူ​အ​မ်ိဳး​သ​မီး​တစ္​ေယာက္​ျဖစ္​ဟန္​တူ​၏။ ​အ​သား​အ​ရည္​မွာ
​ဝါ​ဂြမ္း​လို​ျဖဴ​ႏု​ေန​သည္။ ​ခႏ္​ဓာ​ကိုယ္​ေလး​မွာ ​အ​သက္​အ​ရြယ္​ႏွင္႕​မ​လိုက္​ေအာင္ ​ဝါး​ပိုး​မ်ွစ္​စို႕​ေပါက္​ႀကီး​လို ​ထြား​ႀကိဳင္း ​ဖြံ႔​ထယ္​လွ​ေပ​သည္။ ​ရွည္​သြယ္​ျမင္႕​မား​ေသာ ​အ​ရပ္​အ​ေမာင္း​ႏွင္႕ ​လိုက္​ဖက္​ညီ​စြာ ​ကိုယ္​လံုး​ကိုယ္​ေပါက္​အ​ခ်ိဳး​အ​စား​က​ေတာင္႕​တင္း​လွ​ေပ​သည္။ ​ေကာင္​မ​ေလး​က ​မိ​မိ​အား​ငမ္း​ေန​ေသာ ​အီ​စ​မိုင္​ရွိ​ရာ​သို႕ ​ရဲ​တင္း​စြာ​ေလ်ွာက္​လွမ္း​လာ ​ပါ​သည္။ ​သူ႔​ေရÈ​တြင္ ​ေျခ​စံု​ရပ္​၏။ ​လက္​ထဲ​မွ ​အ​ထုပ္​အ​ပိုး​မ်ား​ကို ​ခ်​လိုက္​၏။ ​အီ​စ​မိုင္​၏ ​တ​ဏွာ​မ်က္​လံုး​မ်ား​ကို ၀ံ႕၀ံ႕​စား​စား ​ရင္​ဆိုင္​ကာ​ၾကည့္​လိုက္​ၿပီး ...
“ ​ေဆး​႐ံု​အုပ္​ႀကီး​နဲ႕​ေတြ႔​ခ်င္​လို႕​ပါ​ရွင္ ၊ ​က်ြန္​မ​ဒီ​ေဆး​႐ုံ​မွာ ​အ​လုပ္​ဝင္​မဲ႕ ​သူ​နာ​ျဳ​ပ ​ဆ​ရာ​မ​ပါ” ​ဟု​ေျပာ​၏။ ​အီ​စ​မိုင္​က “​ဆ​ရာ​ႀကီး​ေတာ႕​မ​ရွိ​ပါ​ဘူး၊ ​အ​ေပၚ​ထပ္​မွာ​သူ႕​လက္​ေထာက္ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​ဆို​တာ​ရွိ​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ေလွ​ခါး​အ​တိုင္း​တက္​သြား​ပါ။ ​ေအာ္.. ​ေန​ေန ​အဲ​ဒီ​အ​ထုပ္ ​ေတြ ​က်ြန္​ေနာ္​ဆြဲ​ခဲ႕​ေပး​မယ္ ... ” ​အီ​စ​မိုင္​က ​သူ​တို႕​ေဆး​႐ုံ​မွာ ​အ​လုပ္​လုပ္​မည့္​သူ​နာ​ျဳ​ပ​ဆ​ရာ​မ ​ေလး​မို႕ ​ရင္း​ႏွီး​စြာ​ဆက္​ဆံ​သ​လို​ျဳ​ပ​ရင္း ​အ​ထုပ္​အ​ပိုး​မ်ား​ကို ​ကူ​ဆြဲ​ေပး​၏ ။ ​ၿပီး​ေတာ႕​သူ​မ​ကို ​ေလွ​ခါး​ထစ္​မွ ​အ​ရင္​တက္​ေစ​လိုက္​သည္။ ​အ​ဘယ္​ေၾကာင္႕​ဆို​ေသာ္ ​မိန္း​မ​ျမင္​တိုင္း ​ႏွာ​ဘူး​ထ ​ေလ႕​ရွိ​ေသာ ​အီ​စ​မိုင္​သည္ ​ဆ​ရာ​မ​ေလး​၏ ​ေနာက္​ပိုင္း​အ​လွ​ကို ​က​သိုဏ္း​႐ႈ​ခ်င္​ေသာ​ေၾကာင္႕ ​ပါ​တည္း။
​ဆ​ရာ​မ​ေလး​က​မူ ​အီ​စ​မိုင္​ကို ​ေက်း​ဇူး​တင္​အ​ၿပံဳး​က​ေလး ​တ​ခ်က္​ေပး​ခဲ႕​ၿပီး​ေနာက္ ​ေလွ​ကား​ႀကီး​အ​တိုင္း ​အ​ေပၚ​ထပ္​သို႕ ​တက္​သြား​ေတာ႕​၏။ ​ကား​ျပည့္​အိ​စက္​ေသာ​တင္​သား ​လွ​လွ​တို႕​သည္ ​က်င္​ေသာ​ခါး​ေအာက္​ပိုင္း​မွ ​အ​ရွိန္​ျပင္း​စြာ ​ေဆြ႔​ေဆြ႔​ယမ္း​ယမ္း​ခါ​လို႕​သြား​သည္။ ​ေတာင္႕​တင္း​ေျဖာင္႕​စင္း​သ​ေသာ ​ေပါင္​တံ​အ​စံု​တို႕​က ​ေလွ​ကား​ကို ​တ​ထစ္​ခ်င္း​တ​ထစ္​ခ်င္း ​လွမ္း​တက္​လိုက္​တိုင္း ​တင္​အ​စံု​သည္ ​စီး​ဝါး​က်​က် ​တ​လံုး​ခ်င္း​တ​လံုး​ခ်င္း ​တုန္​ခါ​လို႕​သြား​သည္။ ​ေနာက္​မွ​ကပ္​လိုက္​လာ​ေသာ ​အီ​စ​မိုင္​၏ ​မ်က္​လံုး​ႀကီး​အ​စံု​မွာ ​မ​ေခ်ာ​ေလး​၏ ​တင္​ပါး​ဝိုင္း​ဝိုင္း ​လံုး​လံုး​ႀကီး​မ်ား​အ​ေပၚ​မွ ​မ​ခြာ​ႏိုင္​ေအာင္​ကပ္​ညိ​ပါ​လာ​သည္​ကို​မူ ​သူ​မ ​မ​သိ​ရွာ​ပါ​ေခ်။ ​မွန္​တ​ခါး၀​တြင္ ​အ​ျဖဴ​ေရာင္​ဂ်ဴ​တီ​ကုတ္​အ​ရွည္ ​ေဘာင္း​ဘီ​နက္​ျပာ​ႏွင္႕ ​နား​က်ပ္​ကို ​လည္​ပင္း​တြင္​ခ်ိတ္​ဆြဲ​ထား​ေသာ ​ေထာင္​ေထာင္​ေမာင္း​ေမာင္း​ႏွင္႕ ​ဆ​ရာ​ဝန္​တစ္​ေယာက္​ကို ​သူ​မ ​ေတြ႔​လိုက္​ရ​သည္။
“​က်​မ ​ဒီ​ေဆး​႐ံု​မွာ ​အ​လုပ္​ဝင္​ဖို႕ ​ဂ်ဴ​တီ​ရီ​ပို႕​လာ​ေပး​တာ​ပါ၊ ​ေဒါက္​တာ” ​ေၾကာင္​အမ္း​အမ္း​ေငး​ေန​ေသာ ​ဆ​ရာ​ဝန္​ကို ​သူ​မ​က​ပင္ ​စ​တင္​ေျပာ​ဆို​လိုက္​သည္။
“ ​ေအာ္... ​ဝင္​ခဲ႕​ပါ... ​ဆ​ရာ​မ ” ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​က ​အ​ခန္း​ထဲ​သို႕​ဖိတ္​ေခၚ​ရင္း ​စား​ပြဲ​ရွိ​ရာ​သို႕ ​ေလ်ွာက္​သြား​သည္။ “ ​ထိုင္​ပါ... ” ​သူ႕​အ​ၾကည့္​ေတြ​က ​သူ​မ​၏​ခႏ္​ဓာ​ကိုယ္​ေပၚ​မွ ​မ​ခြာ​ႏိုင္​ေအာင္​ျဖစ္​ေန​မွန္း ​ရိပ္​မိ​လိုက္​၏။ ​စား​ပြဲ​ေရÈ​ရွိ ​ကု​လား​ထိုင္​အ​လြတ္ ​တစ္​ခု​တြင္ ​မ​ခို႕​တ​႐ို႔​ေလး ​ဝင္​ထိုင္​လိုက္​သည္။ “ ​က်​ေနာ္ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​ပါ... ​ဒါ​နဲ႕​ဒီ​က​နာ​မည္​က ” “​နန္း​မူ​မူ​ပါ​ေဒါက္​တာ.. ​အ​လြယ္​တ​ကူ​မူ​မူ​လို႕​ပဲ​ေခၚ​ႏိုင္​ပါ​တယ္..” “​ေအာ္.. ​နန္း​မူ​မူ​တဲ႕​လား .. ​ခ်စ္​စ​ရာ​ေလး​ေနာ္...”    “ ​အို... ”
​ဒီ​ဆ​ရာ​ဝန္​ေတာ႕ ​ခ​ရီး​ေရာက္​မ​ဆိုက္​ပင္ ​ရိ​သဲ႕​သဲ႕​လုပ္​ၿပီ​ထင္​သည္။ ​အ​ေတြ႔​အ​ႀကံဳ​ႏု​နယ္ ​လြန္း​လွ​ေသာ ​နပ္(စ္)​မ​အ​သစ္​စက္​စက္​ေလး​မို႕ ​ရွက္​ေသြး​က​ေလး​မ်ား​ႂြ​က​သြား​ရ​သည္။
“ ​နာ​မည္​ကို​ေျပာ​တာ​ပါ​ဗ်ာ ... ​နာ​မည္​လွ​သ​လို ​လူ​က​လည္း​လွ​လြန္း​ေတာ႕ ... ​လိုက္​ပါ​တယ္ ... ”  ​နန္း​မူ​ရင္​ခံု​စ​ျဳ​ပ​၏။ ​ေျပာ​စ​ရာ​ရွိ​တာ​ျမန္​ျမန္​ေျပာ​ၿပီး ​ျပန္​ထြက္​လာ​ႏိုင္​ဖို႕ ​စိတ္​ေစာ​ေန​သည္။  “ ​နန္း​မူ​ေန​ထိုင္​ဖို႕​အ​တြက္​ဘယ္​လို​မ်ား​စီ​စဥ္​ထား​ပါ​သ​လဲ ​ေဒါက္​တာ ... ” “ ​စိတ္​ခ်​ပါ​နန္း​မူ ... ​ဆ​ရာ​ဝန္​ႀကီး​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​အား​လံုး​လြွဲ​ထား​ပါ​တယ္​တယ္ ... ​နန္း​မူ​အ​တြက္ ​နပ္(စ္) ​ကြာ​တာ​မွာ ​အ​ခန္း​ရ​မွာ​ပါ ” ​စ​ကား​သာ​ေျပာ​ေန​ရ​ေသာ္​လည္း ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​က ​နန္း​မူ​ကို ​အ​ဓိ​ပၸါယ္​ပါ​ေသာ ​အ​ၾကည့္​မ်ား​ျဖင္႕ ​ၾကည့္​ေန​သည္။ ​သူ႕​အ​ၾကည့္​ေတြ​က ​စူး​စူး​ရဲ​ရဲ​ရွိ​သည္။ ​နန္း​မူ​၏​႐ႈိက္​ဖို​ႀကီး​ငယ္​အ​သြယ္​သြယ္​တို႔​သည္​လည္း​ေကာင္း၊ ​ေသး​က်င္​ေသာ ​ခါး၊ ​လံုး​ဝန္း​ဖြံ႔​ထြား​ေသာ ​ရင္၊ ​ကား​စြင္႕​ေကာ႕​တင္း​ေသာ ​တင္၊ ​သြယ္​လြွ​ေပၚ​လြင္​ေသာ ​ေပါင္​တံ ​စ​သည့္ ​နန္း​မူ​၏​အ​လွ​ပ​သာ​ဒ​ေတြ​ကို ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္ ​တပ္​မက္​ျခင္း​ႀကီး​စြာ​ျဖင္႕ ​မ်က္​စိ​စား​ပြဲ ​ထိုင္​ေန​သည္​ကို ​နန္း​မူ​သိ​ပါ​သည္။ ​သူ​မ​အ​ေပၚ ​အ​လွ​ဘာ၀​နာ​ပြား​ေန​သည္။ ​ရာ​ဂ​တ​ဏွာ ​ႀကီး​ထြား​ေန​သည္။ ​သူ​၏ ​ရဲ​တင္း​လွ​ေသာ ​အ​ၾကည့္​ေတြ​မွာ ​ရ​မၼက္​ခိုး​ေတြ​ေ၀​ေန​၏။ ​နန္း​မူ ​တ​ေယာက္ ​ရွက္​မိုး​ေတြ​ေစြ​သြား​ရ​ေလ​၏။ ​သူ​မ​အ​ဖို႕​ပါး​စပ္​က​သာ ​ေဖၚ​ေရြ​စြာ​စ​ကား​ေျပာ​ေန​ရ ​ေသာ္​လည္း ​သူ​၏​တ​ဏွာ​မ်က္​လံုး​ႀကီး​ေတြ​ေၾကာင္႕ ​အ​ေန​ရ​အ​ထိုင္​ရ​ခက္​ေန​ရွာ​ပါ​သည္။ ​လုပ္​သက္​မ​ရ​ေသး​ေသာ ​သူ​နာ​ျဳ​ပ​ဆ​ရာ​မ​ေလး​အ​ေန​ျဖင္႕ ​ေယာက္်ား​ေတြ​ရဲ႔ ​ရဲ​တင္း ​ပြင္႕​လင္း​စြာ ​ဆက္​ဆံ​မႈ​ကို ​အ​ေတာ္​ပင္​ေလ႕​က်င္႕​ရ​အံုး​မည္​ျဖစ္​၏။ ​နန္း​မူ​သည္ ​ေဒါ​က​တာ​မင္း​ဒင္ ​၏ ​တပ္​မက္​လြန္း​ေသာ ​အ​ၾကည့္​မ်ား​ကို ​ရင္​မ​ဆိုင္​ရဲ​ေတာ႕​သ​ျဖင္႕ ​မ်က္​လြွာ​ေလး​ခ်​ကာ ​ေခါင္း​ေလး ​ငံု​ထား​ရင္း ...
“ ​နန္း​မူ ​သြား​လို႕​ရ​ၿပီ​လား ​ေဒါက္​တာ ... ” ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​က ​တစ္​ကိုယ္​လံုး​ကို ​မ​ခ်င္႕​မ​ရဲ​ၾကည့္​ကာ ​သက္​ျပင္း​ခ်​လိုက္​ရင္း ...
“ ​အင္း​ေလ ... ​အ​လုပ္​ကိ​စၥ​ကို​ေတာ႕ ​နက္​ျဖန္​အ​လုပ္​ဆင္း​ေတာ႕​မွ ​စÝ​တာ​ႀကီး​ကို ​ေမး​ၾကည့္​ပါ ... ​ခု​ေတာ႕ ​ေန​ဖို႕​အ​ခန္း​ကို ​ဆ​ရာ​မ​တ​ေယာက္​နဲ႕ ​လိုက္​ျပ​ခိုင္း​လိုက္​ပါ႕​မယ္ ... ” ​နန္း​မူ​က... ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​ကို ​ႏွစ္​သိမ္႕​ျဳ​ပံး​ေလး​ျဖင္႕ ​ဝင္႕​ၾကည့္​လိုက္​ရင္း ​ခါး​ကို ​ၫြ​တွ္​ကာ ​႐ို​ေသ​စြာ​ျဖင္႕ ​ထိုင္​ရာ​မွ​ထ​လိုက္​ေလ​သည္။ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​လည္း​ျဳ​ပံး​လိုက္​ပါ​သည္။ ​သူ႕​အ​ျဳ​ပံး​ေတြ​က ​နန္း​မူ​ကို ​ရင္​ဖို​သြား​ေစ​ေအာင္ ​အ​ဓိ​ပၸါယ္​ပါ​လွ​သည္။ ​သူ႕​အ​ျဳ​ပံး​က ​ရ​မက္​ျဳ​ပံး။
“ ​နာ​မည္​က ​ဘယ္​လို​ေခၚ​လဲ​ဟင္ ... ​ယူ​အ​ရမ္း​ေခ်ာ​တာ​ပဲ ... ” ​နန္း​မူ​ေန​ထိုင္​ရ​မည့္​အ​ေဆာင္​ကို ​ေရာက္​ေသာ​အ​ခါ ​လက္​ဆြဲ​အိပ္​ကို ​ကု​တင္​ေပၚ​မွ
​ခ်​ေန​စဥ္ ​တ​ဘက္​မွ ​ဆ​ရာ​မ​ေလး ​တစ္​ေယာက္​လာ​ၿပီး ​မိတ္​ဆက္​သည္။
“ ​နန္း​မူ​ပါ ... ​ယူ႕​နာ​မည္​က​ေရာ ... ”
“ ​ေအး​မိ​စံ​တဲ႕ ... ​မွတ္​ထား​ေနာ္ ​ယူ​နဲ႕​တို႕​နဲ႕​က ​အ​တူ​တူ​ေန​ရ​မွာ ” ​ဆ​ရာ​မ​ေလး​သည္ ​အား​က​စား ​ေလ႕​က်င္႕​ေန​ဟန္​တူ​သည္။ ​အ​ဝါ​ေရာင္​လက္​ျပတ္​စ​ပို႕​ရွပ္ ​က်ပ္​က်ပ္​ေလး​ကို ​အ​တြင္း​၌ ​ဘာ​အ​ခု​အ​ခံ​မွ ​မ​ပါ​ဘဲ​ေကာက္​စြပ္​ထား​သ​ျဖင္႕ ​ရင္း​သား​ဝင္း​ဝင္း ​မို႕​မို႕​ေတြ​က ​လႈပ္​လႈပ္​ခါ​ခါ​ရွိ​သည္။ ​ေအာက္​ပိုင္း​မွ ​အ​နက္​ေရာင္ ​ေဘာင္း​ဘီ​တို​နံ႕​နံ႕ ​ေလး​ေၾကာင္႕ ​ေပါင္​သား​ေဖြး​ေဖြး​ေလး​မ်ား​က ​အ​တိုင္း​သား​ေပၚ​လြင္​ေန​ေပ​သည္။ ​ေပါင္​တြင္း​သား ​ႏု​ႏု​ေလး​မ်ား ​သည္ ​အ​ေၾကာ​စိမ္း​မ်ား​ယွက္​သန္း​ေန​သည္​ကို​ပင္ ​ျမင္​ရ​ေလာက္​ေအာင္ ​ျဖဴ ​ဥ​လ်က္​ရွိ​၏။ ​သ​လံုး ​သား ​တစ္​တစ္​က​ေလး​မ်ား​ေပၚ​တြင္ ​ေမြွး​ႏု​ေလး​မ်ား​က ​ေရြွ​ေရာင္​ေတာက္​လ်က္ ... ​အား​က​စား ​ေလ႕​က်င္႕​လြန္း​လို႕​လား​မ​သိ ​ခႏ္​ဓာ​ကိုယ္ ​အ​ဆစ္​အ​ေပါက္​က ​အ​ခ်ိဳး​က်​လွ​ေပ​သည္။
“ ​မ​မူ ​ဆ​ရာ​မ​ႀကီး​နဲ႕​ေရာ ​ေတြ႔​ၿပီး​ၿပီ​လား ”  “ ​ဟင္႕​အင္း ... ​မ​ေတြ႔​ရ​ေသး​ဘူး ”
“ ​သူ​က​အ​ရမ္း​ဆိုး​တာ​ေနာ္ ... ​ဒီ​ေဆး​႐ုံ​မွာ ​အ​လုပ္​ဝင္​တဲ႕​သူ​တိုင္း ​ဒီ​မွာ ​အိပ္၊ ​ဒီ​မွာ ​စား​ရ​တယ္၊ ​တ​ပတ္​ကို ​ႏွစ္​ရက္​နား​ခြင္႕​ရ​တယ္ ​အဲ​ဒီ​ေတာ႕​မွ ​စား​ခ်င္​တဲ႕​ဆီ​ကို ​သြား​စား၊ ë​ကိက္​သ​လို ​ေလ်ာက္​လည္၊ ​ျပန္​မ​အိပ္​လဲ​ျဖစ္​တယ္ ... ”
“ ​ေအာ္ ... ​ဒီ​လို​လား ”   ​ေအး​မိ​စံ ​ေခါင္း​ၿငိမ္႕​၏။
“ ​အို ... ​အ​မ​ေလး ... ​ဘာ​ႀကီး​လဲ ”
​နန္း​မူ ​အ​ဝတ္​အ​စား​မ်ား​ထည့္​ရန္ ​ဘီ​႐ို​ဖြင္႕​လိုက္​ေသာ​အ​ခါ ​ေရာ္​ဘာ​အ​မာ​ျဖင္႕ ​ျဳ​ပ​လုပ္ ​ထား​ေသာ ​ေယာက္်ား​တန္​ဆာ ​ပံု​စံ ​အ​တု​ႀကီး​က ​ေအာက္​သို႕ ​ျဳ​ပတ္​က်​လာ​သ​ျဖင္႕ ​႐ုတ္​တ​ရက္ ​လန္႕​သြား​ရ​၏။
“ ​အဲ​ဒါ​က ​ဘာ​ႀကီး​လဲ ​ဘာ​ႀကီး​လဲ ... ​ေအး​မိ​စံ ... ”
“ ​အာ ... ​မ​မူ​က​လဲ ... ​မိ​စံ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​တစ္​ေယာက္ ​ယူ​လာ​လို႕ ... ​မ​ျမင္​ဘူး​တာ​နဲ႕ ​ခ​ဏ​ယူ​ၾကည့္​ထား​တာ​ပါ ... ” ​ေအး​မိ​စံ​က ​ပ​လတ္​စ​တစ္​လိင္​တံ ​အ​တု​ႀကီး​ကို ​ေကာက္​ကိုင္​လိုက္​သည္။ ​အ​ေတာ္​ပင္ ​ပံု​စံ​တူ​ေအာင္ ​ျဳ​ပ​လုပ္​ထား​သည္။ ​ဒစ္​ဖ်ား​ႀကီး​က ​နီ​ရဲ​ၿပီး ​ျပဲ​လန္​လို႕၊ ​အ​ရင္း​ပိုင္း​မွာ​ေတာ႕ ​ေဂြး​ဥ ​ႀကီး​ေတြ​က ​တို႕​လို႕​တြဲ​လဲ ​ေတြ႔​လိုက္​ရ​သည္။ ​နန္း​မူ ​ၾကက္​သီး ​ဖ်န္း​ဖ်န္း​ထ​သြား​မိ​၏။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​အဲ​ဒီ ​အ​ေခ်ာင္း​ႀကီး​မွာ ​အ​ဖု​ဖု ​အ​ထစ္​ထစ္​ေတြ​နဲ႕ ​လုပ္​ထား​လိုက္​တာ ​အ​သည္း​ယား​စ​ရာ​ႀကီး​ပါ။
“ ​ကဲ​ပါ ... ​မ​မ​ရယ္ ​မ​ၾကည့္​ရဲ​ရင္ ​ၾကည့္​မ​ေန​ပါ​နဲ႕ ... ​မိ​စံ​သိမ္း​ထား​လိုက္​ပါ႕​မယ္ ... ” ​ေအး​မိ​စံ​က ​လီး​တု​ႀကီး​ကို ​သူ​မ​၏​ေခါင္း​အံုး​ေအာက္​တြင္ ​သြား​ထည့္​၏။ ​နန္း​မူ
​သ​ေဘာ​က်​စြာ ​တ​ခ်က္​ျဳ​ပံး​လိုက္​ေလ​သည္။
“ ​မ​မူ ​ေရ​သြား​ခ်ိဳး​ခ်င္​သြား​ခ်ိဳး ... ​ဒီ​ေန႕​အ​ေဆာင္​မွာ ​ေရ​မ​လာ​လို႕ ​အ​ျပင္​ဘက္​က ​ေရ​ဘံု​ဘိုင္​မွာ ​ပဲ ​ခ်ိဳး​ရ​လိမ္႕​မယ္ ... ​မိ​စံ​ေတာ႕ ​အား​က​စား​ေလ႕​က်င္႕​လိုက္​အံုး​မယ္ ” ​နန္း​မူ​ႏွင္႕ ​သူ​မ​သည္ ​အ​သက္​ႏွစ္​ဆယ္​ပတ္​ဝန္း​က်င္ ​အ​ရြယ္​မ်ား​ျဖစ္​ေသာ္​လည္း ...
​နန္း​မူ​က ​ပို​လွ​သည္​ဟု ​ေအး​မိ​စံ ​မွတ္​ခ်က္​ခ်​မိ​သည္။
​နန္း​မူ​ရဲ႔​အ​လွ​သည္ ​မ်က္​ႏွာ​ထက္ ​ကိုယ္​ကာ​ယ ​က ​ပို​ေပ​သည္။ ​တင္း​ကား​ေသာ ​တင္​ႏွင္႕ ​ေသး​သြယ္​ေတာင္႕​တင္း​ေသာ ​ခါး​တို႕​က ​လိုက္​ဖက္​ညီ​စြာ ​တည္​ေဆာက္​ထား​သည္။ ​ရွည္​လ်ား​ေျဖာင္႕​စင္း​ေသာ ​ေပါင္​တံ​တို႕​ကို ​ေပၚ​လြင္​ေအာင္ ​ေပ်ာ႕​ေျပာင္း​အိ​ညက္​သည့္ ​ထ​မီ​တို႕​ကို ​ဝတ္​ဆင္​ေလ႕​ရွိ​ပံု​ရ​သည္။ ​ေအာက္​ခံ​က​မူ ​ေဘာင္း​ဘီ​တစ္​ထပ္​တည္း​သာ ​ဝတ္​ဆင္​ထား​ေၾကာင္း ​ေအး​မိ​စံ ​သ​တိ​ထား​မိ​သည္။ ​အ​ထူး​သ​ျဖင္႕ ​နန္​မူ​၏ ​အ​လွ​ေခါင္​ခ်ဳပ္​မွာ ​သူ​မ​၏ ​ရင္​ႏွစ္​မြွာ​ပင္ ​ျဖစ္​သည္။ ​ျပည့္​ၿဖိဳး​ဖြံ႔​ထြား​ေသာ ​ရင္း​သား​စိုင္​မ်ား​၏​အ​လွ​ကို ​ေပၚ​လြင္​ေအာင္ ​ေအာက္​ခံ ​ဘ​ရာ​စီ​ရာ​ကို ​အ​ေပ်ာ႕​စား​ဝင္​ဆင္​တတ္​မွန္း ​ေအး​မိ​စံ​သိ​ရွိ​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​လမ္း​ေလ်ွာက္ ​သြား​သည့္​အ​ခါ ​အ​သား​စိုင္​ဟူ​သ​မ်ွ ​လႈပ္​ခါ​သြား​ေအာင္ ​ေလ႕​က်င္႕​၍ ​ေလ်ွာက္​ထား​သည္ ​ထင္​၏။ ​နန္း​မူ​ကို ​ဆန္႕​က်င္​ဘက္​လိင္​တို႕​သည္ ​ရ​မၼက္​အ​ၾကည့္​ျဖင္႕ ​သ​မင္​လည္​ျပန္​ပင္ ​ေငး​ၾကည့္​ရ​ေလာက္​ေအာင္ ​ကိုယ္​လံုး​ကိုယ္​ေပါက္​က ​ဆြဲ​ေဆာင္​မႈ ​အ​ျပည့္​အ၀​ရွိ​ေလ​သည္။ ​ထို႕​ေၾကာင္႕​လည္း ​နန္း​မူ​၏​အ​လွ​ကို ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​တစ္​ေယာက္ ​တိမ္း​မူး​သြား​မည္ ​ကို ​ေအး​မိ​စံ ​စိုး​ရိမ္​မိ​ေတာ႕​သည္။ ​အ​ေၾကာင္း​ကား ​ေအး​မိ​စံ​သည္ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္ ​အ​ေပၚ ​ခ်ိန္​ရြယ္​ေန​ေသာ​ေၾကာင္႕ ​ပါ​တည္း။ ​ကြန္​ေပါင္​ဒါ ​အီ​စ​မိုင္​၏ ​ေဆး​စပ္​ခန္း​သည္ ​သူ​နာ​ျဳ​ပ​နား​ေန​ခန္း​၏ ​အ​ေပၚ​ထပ္​တြင္ ​ရွိ​၍ ​နပ္(စ္) ​ကြာ​တာ ​အ​ေပၚ​ထပ္​ရွိ ​ေအး​မိ​စံ​၏ ​အ​ခန္း​ျပဴ​တင္း​ေပါက္​ႏွင္႕ ​ခပ္​တည့္​တည့္​ျဖစ္​ေန ​သည္။ ​အီ​စ​မိုင္​အ​ဖို႕ ​ေအး​မိ​စံ​၏ ​ေန​ပံု​ထိုင္​ပံု​ကို ​ေန႕​စဥ္​ႏွင္႕​အ​မ်ွ ​ေတြ႔​ျမင္​ေန​ရ​သည္။ ​သူ​မ​၏ ​ေန​ထိုင္​ပံု​က ​ခပ္​ဆန္း​ဆန္း​မို႕ ​ဒါ​ကို​ပဲ ​ေန႕​တိုင္း​ေခ်ာင္း​ၾကည့္​ေန​ရ​သည္​မွာ ​မ​႐ိုး​ႏိုင္​ေအာင္​ပဲ ​ျဖစ္​ေပ​ေတာ႕​သည္။ ​တ​ခါ​တ​ေလ ​ေအး​မိ​စံ​ႏွင္႕ ​အီ​စ​မိုင္​တို႕ ​အ​ၾကည့္​ခ်င္း​ဆံု​တတ္​၏။ ​ထို​အ​ခါ​မ်ိဳး​တြင္ ​ေကာင္​မ​ေလး​က ​ႏႈတ္​ခမ္း​ႀကီး​စူ​၍ ​မ်က္​ေစာင္း​ထိုး​တတ္​သည္။ ​အီ​စ​မိုင္​က ​ေျပာင္​ျပ​သည့္​အ​ခါ ​မ်ိဳး​တြင္ ​ပါး​ခ်​ပစ္​မည္​ဟူ​ေသာ ​အ​ဓိ​ပၸါယ္​မ်ိဳး​ႏွင္႕ ​လက္​ဝါး​ေထာင္​ျပ​ၿပီး ​ျပ​တင္း​တံ​ခါး​ကို ​ေဆာင္႕​ႀကီး​ေအာင္႕​ႀကီး ​ပိတ္​သြား​တတ္​သည္။ ​ဒါ​ဆို​သူ​မ​ကို ​အီ​စ​မိုင္​မ​ျမင္​ရ​ေတာ႕၊ ​ထို႕​ေၾကာင္႕ ​ေနာင္​အ​ခါ​မ်ိဳး​တြင္ ​သူ​မ​ေရ​ခ်ိဳး​သည့္​အ​ခါ၊ ​အ​ဝတ္​အ​စား​လဲ​သည့္​အ​ခါ၊ ​အား​က​စား​ေလ႕​က်င္႕ ​သည့္​အ​ခါ​မ်ား​တြင္ ​အီ​စ​မိုင္​သည္ ​သူ႕​ကို​မ​ျမင္​ေအာင္ ​ပုန္း​ကြယ္​၍​အ​သာ​အ​ယာ ​ေခ်ာင္း​ၾကည့္ ​ေလ႕​ရွိ​သည္။ ​တစ္​ေန႕​တ​ျခား​ဆို​သ​လို​ပင္ ​အီ​စ​မိုင္​သည္ ​ေကာင္​မ​ေလး​အ​ေပၚ ​စိတ္​လႈပ္​ရွား ​လာ​သည္။ ​အ​ေန​အ​ထိုင္​မ​လံု​ျဳ​ခံ​ေသာ ​သူ​မ​၏​ကိုယ္​ေပၚ​တြင္ ​အီ​စ​မိုင္​မ​ျမင္​ဘူး​တာ၊ ​ဘာ​မွ​မ​က်န္။ ​ဒါ​ေပ​မဲ႕ ​ျမင္​ရ​ေလ​ေလ ​ပို​ျမင္​ခ်င္​ေလ ​ျဖစ္​မိ​၏။
​ယ​ေန႕​လည္း ​အီ​စ​မိုင္​တစ္​ေယာက္ ​ေန​မ​ထိ ​ထိုင္​မ​ထိ ​ျဖစ္​ေန​ရ​သည္။ ​ေအး​မိ​စံ​ကို ​သူ​အ​ရမ္း​လိုး​ခ်င္​ေန​ေလ​သည္။ ​သူ​မ​၏​အ​လွ​အ​ပ​ေတြ​ကို ​ျမင္​ဖန္​မ်ား​လာ​ေတာ႕ ​လိုး​ခ်င္​စိတ္​ေတြ ​ျဖစ္​ေပၚ​လာ​သည္​မွာ ​ၾကာ​ေပ​ၿပီ။ ​ေအး​မိ​စံ​၏ ​ေန​ပံု​ထိုင္​ပံု​က​လဲ ​အ​ျမဲ​ပင္ ​မ​လံု႔​တ​လံု​ျဖစ္​၏။ ​ဒါ​ေၾကာင္႕​လည္း ​ေအး​မိ​စံ ​ေအ​႐ိုး​ဗစ္​ေလ႕​က်င္႕​ခ်ိန္​၌ ​သူ​ဒီ​ေန​ရာ​ကို ​ေရာက္​လာ​ခဲ႕​သည္။ ​ေဆး​စပ္​ခန္း​၏​အ​ေပၚ ​ထပ္​ခိုး​ေလး​သို႕ ​ကုတ္​ကပ္​တြယ္​တက္​၍ ​ေလ​ဝင္​ေပါက္​မွ ​တံ​ခါး​ကို ​မ​ဟ​တ​ဟ​ေလး​ဖြင္႕​ကာ​ေခ်ာင္း​ၾကည့္​လ်က္​ရွိ​သည္။ ​ဆြဲ​အား​ေကာင္း​လွ​ေသာ ​မွန္​ေျပာင္း​တစ္​လက္ ​ျဖင္႕ ​ေအး​မိ​စံ ​အား​က​စား​ေလ႕​က်င္႕​ေန​သည္​ကို ​အ​တိုင္း​သာ​ျမင္​ေန​ရ​သည္။
“ ​အား​ပါး​ပါး ... ​ဒီ​ပို႕(စ္)​က​တယ္​မိ​ပါ​လား ... ”
​ေအး​မိ​စံ​သည္ ​သူ​မ​ကို ​အီ​စ​မိုင္​ေခ်ာင္း​ၾကည့္​ေန​မွန္း ​မ​သိ​ေခ်။ ​ထို႕​ေၾကာင္႕​ပင္ ​လြတ္​လြတ္​လပ္​လပ္​ႀကီး ​ကုန္း​လိုက္ ​ကြ​လိုက္ ​ေကာ႕​လိုက္​ျဖင္႕ ​ကာ​ယ​ေလ႕​က်င္႕​ခန္း​ယူ​လ်က္ ​ရွိ​သည္။ ​ေအး​မိ​စံ​သည္ ​ဘက္​ဂ​ေရာင္း​ျမဴး​ဇစ္​ႏွင္႕​အ​တူ ​စီး​ခ်က္​ညီ​ညီ ​လႈပ္​ရွား​က​ခုန္​လ်က္ ... ​ေဘာင္း​ဘီ​တို​နံ႕​နံ႕​ေလး​ႏွင္႕ ​စ​ပို႕​ရွပ္​ၾကပ္​ၾကပ္​က​ေလး​ေၾကာင္႕ ​အ​မို႕ ​အ​ေမာက္ ​အ​႐ႈိက္ ​အ​ဝန္း​ေတြ​က ​လံုး​ထစ္​ဖု​ႂြ​က​လ်က္​ရွိ​သည္။ ​ဆုတ္​ဆုတ္​ခဲ​ခဲ ​ေပါင္​ျဖဴ​ျဖဴ​ႀကီး​ေတြ​က ​ကိုက္​စား​ျပစ္ ​ခ်င္​စ​ရာ ​ေပါင္​ရင္း​ခြ​ဆံု​ၾကား​ရွိ ​ဆီး​ခံု​မို႕​မို႕​ေအာက္​တြင္ ​ဖု​ေဖာင္း​လ်က္ ​အ​ထင္း​သား​ေပၚ​လြင္​ေန ​ေသာ ​အ​ရာ၀​တၳဳ​က​ေလး​က ​ေဘာင္း​ဘီ​ၾကပ္​ၾကပ္​ေလး​ေအာက္​မွာ ​အ​ေျမှာင္း​လိုက္​ခုန္း​ထ​႐ုန္း​ႂြ​က ​လ်က္ ​ရင္​ခုန္​စ​ရာ ...
​ေအး​မိ​စံ​သည္ ​အ​သက္​ႏွစ္​ဆယ္​ဝန္း​က်င္ ​အ​သား​ျဖဴ​ျဖဴ ​အ​ရပ္​ျမင္႕​ျမင္႕ ​ခႏ္​ဓာ​ကိုယ္ ​အ​ခ်ိဳး​အ​စား​က ​ေျပာ​မ​ရ​ေလာက္​ေအာင္ ​ဖြံ႔​ထည္​လွ​ေပ​သည္။ ​ဆြဲ​ေဆာင္​မႈ ​အ​ျပည့္​ရွိ​ေသာ ​ေပါင္​တံ​ရွည္​ႀကီး​မ်ား​ကို ​ပိုင္​ဆိုင္​ထား​သည္။ ​မယ္​ေရြး​ပြဲ​ဝင္​ႏိုင္​ေလာက္​ေအာင္ ​တ​ကယ္႕​အ​မိ​စား ​အ​ပ်ံ​စား​က​ေလး​ပါ။ ​ရင္​ေတြ ​တင္​ေတြ ​က​လည္း ​သတ္​မွတ္​အ​တိုင္း​အ​တာ ( ၃၆၊ ၂၁၊ ၃၇ ) ​ဆို​ေသာ ​လံုး​ပတ္ ​အ​လ်ား​အ​နံ​ေတြ​ႏွင္႕ ​ျပည့္​စံု​သည္။ ​အ​ရပ္​အ​ျမင္႕ ( ၅ ) ​ေပ ( ၆ ) ​လက္​မ ၊ ​ကိုယ္​အ​ေလး​ခ်ိန္ ( ၁၂၅ ) ​ေပါင္၊ ​စိတ္​ျဖင္႕ ​မွန္း​ဆ​ၾကည့္​႐ုံ​ျဖင္႕ ​ဘယ္​လို​ေဘာ္​ဒီ​မ်ိဳး​ဆို​တာ ​ခန္႕​မွန္း​ၾကည့္​ေပ​ေတာ႕ ...
​ေအး​မိ​စံ​သည္ ​ခုန္​လိုက္၊ ​ေပါက္​လိုက္၊ ​ေကာ႕​လိုက္၊ ​ကား​လိုက္​ျဖင္႕ ​ျမဴး​ျမဴး​ႂြ​က​ႂြ​က ... ​လွ​လွ​ပ​ပ​ေလး ​က​လ်ွက္​ရွိ​သည္။ ​ေနာက္​ခံ​တီး​လံုး​က ​ဟဒ္​ဘီ(စ္) ​ဒ​ရမ္​႐ိုက္​ခ်က္​မ်ား​က​ျပင္း​ထန္ ​သ​လို ​ေအး​မိ​စံ​တစ္​ကိုယ္​လံုး​ေဆြ႔​ေဆြ႔​ခါ​ခါ​ယမ္း​လ်က္... ​အ​သား​စိုင္​ဟူ​သ​မ်ွ​က​လႈပ္​ခါ​လ်က္... ​ထြား​ဖြံ႔​လံုး​ဝန္း​ေသာ ​ရင္​အ​စံု​က ​သိမ္႕​သိမ္႕​ခုန္​လ်က္​ရွိ​သည္။ ​ကား​စြင္႕ ​ခုန္း​တင္း​ေန​ေသာ ​တင္​အ​စံု​က ​ဖိန္႕​ဖိန္႕​တုန္​လ်က္​ရွိ​သည္။ ​အ​ထူး​သ​ျဖင္႕ ​ေအး​မိ​စံ​၏ ​တင္​ပါး​အ​လွ​က ​ပို​မို​ဝင္႕​ထြား ​လွ​ေပ​သည္။ ​သည္​လို​ကား​ျပည့္​ေန​ေသာ ​တင္း​တင္း​ရင္း​ရင္း ​အိ​စက္​ေန​ေသာ ​ဖင္​မ်ိဳး​ကို ​အ​ေဆာင္႕​ခံ​ဖင္​ဟု ​သတ္​မွတ္​ထား​ေပ​သည္။ ​အ​ခ်ိဳ႔​မိန္း​က​ေလး​မ်ား​ကို​ၾက​ည့္​ပါ ​စ​လင္း​ေဘာ္​ဒီ​ေလး​ေတြ ​အ​စြင္႕​အ​ကား ​အ​ဖြံ႔​အ​ထြား ​ေလး​ေတြ​က ​သူ႕​ေန​ရာ​ႏွင္႕​သူ ​ရွိ​၏ ​ဒီ​လို​ဖင္​မ်ိဳး​ေတြ​က ​ၫွာ​ၫွာ​တာ​တာ​ေလး​ႀကိတ္​လုပ္​မွ ​အ​ရ​သာ​ရွိ​တာ​မ်ိဳး ... ​သိပ္​ၿပီး​အ​ေဆာင္႕​မ​ခံ၊ ​အီ​စ​မိုင္​တို႕​က ​မိန္း​မ​လိုး​သည့္​အ​ခါ​မ်ိဳး​တြင္ ​ကု​လား​က်ဳံး​က်ဳံး​တတ္​သည္။ ​တ​အား​ေဆာင္႕​သည္။ ​ဒါ​မွ​အား​ရ​သည္။ ​ထို႕​ေၾကာင္႕​ေအး​မိ​စံ​တို႕​လို ​ဖင္​မ်ိဳး​ကို ​သ​ေဘာ​က်​သည္။ ​ေအး​မိ​စံ​၏​ေပါင္​တံ​ရွည္​ႀကီး​ေတြ​က ​ေရြ​ဘွို​မင္းë​ကိက္​ဆို​သ​လို ​ေတာင္႕​တင္း​ေျဖာင္႕​ဆင္း ​လွ​သည္။
“ ​အ​ဟင္း ... ​ဟင္း ... ​ဟင္း ... ​ဒါ​မ်ိဳး​ကို​သာ ​ပု​ခံုး​ေပၚ​တင္​ၿပီး ​တစ္​တီ​တူး​ေဆာင္႕ ​ေဆာင္႕​ဆြဲ​လိုက္​ရ​ရင္​ေတာ႕ ... ​အား​ပါး​ပါး ... ​ေဆြ​မ်ိဳး​သာ​မ​က ​ေလာ​က​ႀကီး​ကို​ေတာင္​ေမ႕​သြား
​ႏိုင္​ေလာက္​တယ္ ”
“ ​နတ္​စည္း​စိမ္​ကို ​ခံ​စား​ရ​သ​လို ​ျဖစ္​သြား​မ​လား​မ​သိ​ဘူး ” ​အီ​စ​မိုင္​တစ္​ေယာက္ ​မ​စား​ရ ၀​ခ​မန္း ​သ​ေရ​က်​လ်က္ ​တီး​တိုး​ေရ​ရြတ္​လ်က္​ရွိ​သည္။ ​ေကာင္း​မ​ေလး​၏ ​တ​ကိုယ္​လံုး​မွာ ​အီ​စ​မိုင္​၏​မွန္​ေျပာင္း​ထဲ​တြင္ ​အ​နီး​ကပ္​ထင္​ထင္​ႀကီး ​ျမင္​ေန​ရ​သည္။ ​သူ​မ​သည္ ​အီ​စ​မိုင္​ကို ​ေက်ာ​ေပး​လ်က္ ​ဖင္​ႀကီး​ကို ​ကုန္း​လိုက္​ကြ​လိုက္​ျဖင္႕ ​လုပ္​ေန​ရာ ​တင္း​က်စ္​ေသာ ​ဆပ္​စ​မိုင္​ဒါ​ေလး​ေအာက္​မွ ​ဖင္​သား​ေဖြး​ေဖြး​ႀကီး​ႏွစ္​လံုး​မွာ ​ျပဴ​က​နဲ ​ျပဲ​က​နဲ​ႏွင္႕ ​ျဖစ္​ေန​ရာ ​အီ​စ​မိုင္ ​သ​ေရ​တ​ျမား​ျမား​က်​လ်က္ ​ျဖစ္​ေန​ေတာ႕​၏။ ​မ​ေခ်ာ​ေလး​၏ ​ေပါင္​ရင္း​ခြ​ဆံု​ၾကား​ရွိ ​ခုန္း​မို႕​ေန​ေသာ ​အ​ဖုတ္​ေဖါင္း​ေဖါင္း​ေလး​မွာ ​ဖင္​ကုန္း​လိုက္​သည့္ ​အ​ခါ​မ်ိဳး​တြင္ ​ေဘာင္း​ဘီ​ေအာက္​မွ ​အ​ဖု​လိုက္၊ ​အ​ထစ္​လိုက္ ​ထ​ႂြ​က ​တက္​လာ​သ​လို၊ ​ေပါင္​ၿခံ​ရွိ ​ေဘာင္း​ဘီ​သား​ေရë​ကိး​ၾကား​မွ ​အ​ေမြွး​မဲ​မဲ​ေလး​မ်ား​က​လည္း ​တ​စြန္း ​တ​စ ​ထြက္​ေပၚ​ေန​သည္​ကို​လည္း ​ျမင္​ေန​ရ​ေပ​သည္။
​ၿပီး​ေတာ႕ ... ​ေကာင္​မ​ေလး​သည္ ​ပက္​လက္​လွန္​ၿပီး ​ေျခ​ေထာက္​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ကို ​ေထာင္​ကာ ​ကား​လိုက္၊ ​ဆန္႕​လိုက္၊ ​ေကြး​လိုက္​ျဖင္႕ ​လုပ္​ေန​ရာ ​သူ​မ​၏ ​ဖင္​ျဖဴ​ျဖဴ​ေဖြး​ေဖြး ​အိ​အိ​ကား​ကား ​ႀကီး​မွာ ​ၾကမ္း​ျပင္​ႏွင္႕ ​လြတ္​ေအာင္ ​ေျမာက္​ႂြ​က​သြား​ေပ​သည္။ ​ေပါင္​ႏွစ္​ေခ်ာင္း ​ကို​လည္း ​တစ္​တီ​တူး​ေထာင္​၍ ​ျဖဲ​ကား​လိုက္​လ်ွင္ ​ဆီး​စပ္​ေအာက္​မွ ​ေစာက္​ဖုတ္​ေလး​မွာ ​ေဘာင္း​ဘီ​ေအာက္​တြင္ ​ဘယ္​လို​ျပဲ​သြား​မ​လဲ​ဆို​တာ ​အီ​စ​မိုင္ ​မ​ျမင္​ရ​ေပ​မယ္႕ ​စိတ္​ထဲ​က ​မွန္း​ဆ ​ၾကည့္​ေန​မိ​၏။
​ၾကည့္​ရင္း ​ၾကည့္​ရင္း ​အီ​စ​မိုင္​ရင္​ေတြ​ပူ​လာ​သည္။ ​အာ​ေခါင္​ေတြ ​ေခ်ာက္​လာ​သည္။ ​သူ႕​ပု​ဆိုး​ေအာက္ ​ေပါင္​ၾကား​မွ ​ဖြား​ဘက္​ေတာ္ ​င​နဲ​ႀကီး​မွာ​လည္း ​တ​ဆတ္​ဆတ္​ျဖင္႕ ​မာ​ေက်ာ ​ေတာင္႕​တင္း​လာ​ရ​သည္။ ​ခ်ိဳး​မ​ရ ​ဖဲ႕​မ​ရ​ေလာက္​ေအာင္ ​ေထာင္​မတ္​လာ​သည္။ ​အီ​စ​မိုင္​သည္ ​လီး​တ​ေခ်ာင္း​လံုး ​က်စ္​ေတာင္႕​ေန​ေအာင္ ​ေကာင္​မ​ေလး​ကို ​လိုး​ခ်င္​သည့္​စိတ္​မ်ား ​ႀကိတ္​မိွတ္ ​ၿမိဳ​သိပ္​ေန​ရ​၏။
​ေအး​မိ​စံ​သည္ ​အား​က​စား​ေလ႕​က်င္႕​ၿပီး​သည္​ႏွင္႕ ​ကိုယ္​လံုး​ေပၚ​မွန္​ႀကီး​ေရÈ​တြင္ ​သြား​ရပ္​ကာ ​သူ​မ​၏​ကိုယ္​ေပၚ​မွ ​ဝတ္​လြွာ​ေတြ​ကို ​တစ္​ခု​မ​က်န္ ​ခ်ြတ္​ခ်​လိုက္​ေလ​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​မွန္​ထဲ​တြင္ ​မိ​မိ​၏​အ​လွ​ကို ​ေစ႕​စပ္​စြာ​ျပန္​လည္​သံုး​သပ္​မိ​သည္။ ​အ​ျပစ္​အ​နာ​အ​ဆာ​မ​ရွိ​ပါ။ ​အ​ပို ​အ​လို​မ​ရွိ ​ပ်ိဳ​ျမစ္​ႏု​နယ္ ​ဖြံ႔​ထြား​ျခင္း ​အ​ဖံု​ဖံု​တို႕​သည္ ​အား​လံုး​ကြက္​တိ။ ​ေၾကး​မံု​ျပင္​ေပၚ​တြင္ ​ထင္​ဟပ္​ေန​ေသာ ​မိ​မိ​၏​႐ုပ္​သြင္​သည္ ​ပ​က​တိ​အ​တိုင္း ​အ​ထင္​အ​ရွား​ရွိ​ေသာ ​အ​လွ​အ​တိုင္း
​အား​လံုး ​႐ႈိက္​ဖို​ႀကီး​ငယ္​တို႕​သည္ ​တင္း​ျပည့္​ၾကပ္​ျပည့္။ ​ယင္​ဖို​ပင္​မ​သန္း​ဖူး​ေသး​ေသာ ​အ​ပ်ိဳ​စင္ ...
​မတ္​တတ္​ရပ္​၍ ​ကိုယ္​ကို​တစ္​ပတ္၀ဲ​ၾကည့္​လိုက္​ျပန္​သည္။ ​သူ​မ​၏ ​ေနာက္​ပိုင္း​အ​လွ​ကို ​သ​မင္​လည္​ျပန္​ေလး ​ၾက​ည့္​လိုက္​၏။ ​ပု​ရိ​သ​တို႕ ... ​က်ြတ္​က်​မ​တတ္ ​မ်က္​လံုး​ႀကီး​ေတြ​နဲ႕
​ၾကည့္​ခ်င္​စ​ရာ​ပင္။ ​မွန္​ေပ​သည္​တ​ကား ...
​သူ​မ​ကို ​က်ြတ္​က်​မ​တတ္​မ်က္​လံုး​ႀကီး​ေတြ​ႏွင္႕ ​ၾကည့္​ေန​သူ ​အီ​စ​မိုင္​ကို ​သူ​မ ​မ​ျမင္​မိ
​ပါ​ေခ်​တ​ကား ... ​အ​ေဆာင္​မွာ ​ေရ​မ​လာ​သ​ျဖင္႕ ​ေအး​မိ​စံ​ေရ​ခ်ိဳး​ရန္ ​အ​ျပင္​ဘံု​ဘိုင္​သို႕ ​ထြက္​လာ​ခဲ႕​သည္။ ​ည​ေမွာင္​စ​ျဳ​ပ​ေန​ဘီ ...
​ေရ​ဘံု​ဘိုင္​တြင္ ​လူ​ရွင္း​လ်က္​ရွိ​၏။ ​ေအး​မိ​စံ​သည္ ​ေရ​ဘံု​ဘိုင္​မွ​ေရ​မ်ား​ကို ​ဇ​လံု​ထဲ​သို႕ ​ထည့္​ေန​သည္။ ​ထ​ဘီ​ရင္​လ်ား​ထား​သည္။ ​လံုး​ဝန္း​အိ​စက္​ေန​ေသာ ​ရင္​သား​အ​စံု​သည္ ​ေလ်ာ႕​ရဲ ​ေရ​စို​ေန​ေသာ ​ထ​ဘီ​ႏွင္႕ ​ကပ္​လ်က္​ရွိ​သည္​မို႕ ​ေပၚ​လြင္​လွ​၏။ ​တ​ကိုယ္​လံုး​ေရ​စို​ေန​သ​ျဖင္႕ ​ဖြံ႔​ထယ္​ေသာ ​ကိုယ္​လံုး​အ​လွ​က ​ေပၚ​လြင္​ေန​သည္။ ​အ​ၾကံ​သ​မား​အီ​စ​မိုင္​က​လည္း ​ေရ​ခ်ိဳး​ရန္​အ​တြက္ ​ေအး​မိ​စံ​ရွိ​ရာ​သို႕ ​ထြက္​လာ​ခဲ႕​သည္။
​အီ​စ​မိုင္​က ​စ​တင္​ႏုတ္​ဆက္​၏။
“ ​ေဟး ... ​မိ​စံ ... ​ေရ​လာ​ခ်ိဳး​တာ​လား ... ​နင္​တို႕​အ​ေဆာင္​မွာ ​ေရ​မ​လာ​ျပန္​ဘူး ​ထင္​တယ္ ... ” ​စ​ကား​ေရာ​ေဖါ​ေရာ​လာ​ေျပာ​ေသာ     ​အီ​စ​မိုင္​ကို     ​ေအး​မိ​စံ​က     ​အ​ထိုက္​အ​ေလ်ာက္ ​ျပန္​ေျပာ​၏။
“ ​နင္​က​ေရာ ​ေရ​ခ်ိဳး​တာ​ေနာက္​က်​လွ​ခ်ည္​လား ​အီ​စ​မိုင္ ... ”
“ ​အ​ဟဲ ... ​ငါ​ဗြီ​ဒီ​ယို ​ၾကည့္​ေန​လို႕ ... ”
“ ​ကဲ ​ဒါ​ဆို​လဲ ​ငါ​အ​ရင္​ခ်ိဳး​လိုက္​အံု​မယ္ ... ​နင္​ခ​ဏ​ေန​အံုး​ဟာ ... ” ​ေအး​မိ​စံ​က ​ေရ​ကို ​က​ျပာ​က​သီ​ခ်ိဳး​၏။
“ ​ဗြီ​ဒီ​ယို​ကား​က ​သိပ္​ေကာင္း​ဒါ​ဘဲ​ဟာ ... ”
​အီ​စ​မိုင္​က ​စ​ကား​ဆက္​ျပန္​သည္။ ​ေအး​မိ​စံ​က ​ဘာ​ေျပာ​ေျပာ ​မ​ၾကား​ခ်င္​ေယာင္
​ေဆာင္​ေန​လိုက္​သည္။
“ ​မင္း​သ​မီး​က ​သိတ္​လွ​တာ​ပဲ ... ” ​အီ​စ​မိုင္​သည္ ​ေအး​မိ​စံ​ေရ​ခ်ိဳး​ေန​သည္​ကို ​အ​နီး​ကပ္​ျမင္​ေန​ရ​၏။ ​ေအး​မိ​စံ​သည္ ​ေရ​စို​ရြွဲ​လ်က္ ​ထ​ဘီ​ရင္​လ်ား​ႏွင္႕​ပင္ ​တ​ဝုန္း​ဝုန္း ​ေလာင္း​ခ်ိဳး​ေန​သည္။ ​အီ​စ​မိုင္​က ​သူ​မ​၏ ​အ​ခ်ိဳး​အ​ဆက္​ကို​သာ ​ၾက​ည့္​ေန​မိ​ျပန္​သည္။ ​လက္​လႈပ္​လိုက္​တိုင္း ​လိုက္​လႈပ္ ​ေန​ေသာ ​ရင္​သား​မ်ား​ကို ​အ​တိုင္း​သား​ေတြ႔​ျမင္​ေန​ရ​ေပ​သည္။ ​အီ​စ​မိုင္​သည္ ​မိန္း​မ​ပ်ိဳ​တစ္​ေယာက္​ေရ​ခ်ိဳး​ေန​သည္​ကို ​ေျပာင္​ေျပာင္​တင္း​တင္း​ပင္ ​ၾကည့္​ေန​ရင္း ​ေစာ​ေစာ​က​ျမင္​ကြင္း​ကို ​ျပန္​လည္​ျမင္​ေရာင္​လာ​သည္။ ​ေအး​မိ​စံ​၏ ​ေစာက္​ဖုတ္ ​က​ေလး​က ​ျဖဴ​ျဖဴ​ေဖြး​ေဖြး ​ေဖါင္း​ေဖါင္း​အိ​အိ​က​ေလး၊ ​လိုး​ခ်င္​စ​ရာ ​သန္႕​သန္႕​စင္​စင္ ​တင္း​တင္း ​ေစ႕​ေစ႕​ေလး​ရယ္​ပါ။ ​အီ​စ​မိုင္​ေတြး​ရင္း ​ေပါင္​ၾကား​ထဲ​က ​လီး​ႀကီး​က ​ေထာင္​မတ္​လာ​ျပန္​သည္။
“ ​ဟဲ႕ ... ​အီ​စ​မိုင္ ... ​ဘာ​ရပ္​ၾကည့္​ေန​တာ​လဲ ... ”
​ေအး​မိ​စံ​အ​ခု​မွ ​သ​တိ​ထား​မိ​သည္။ ​အီ​စ​မိုင္​က ​သူ​မ​ကို​စိုက္​ၾကည့္​ေန​သည္။ ​ရင္​လ်ား ​ထား​ေသာ ​ထ​ဘီ​သည္ ​ေလ်ာ႕​ရဲ​ရဲ​ျဖစ္​ေန​၏။ ​ထ​ဘီ​ကို​ျပင္​ဝတ္​သည္။ ​ေရ​ႏွင္႕​ကပ္​ေန​၍
​လြယ္​လြယ္​ကူ​ကူ ​ရင္​လ်ား​၍​မ​ရ။ ​အီ​စ​မိုင္​ကို ​လွမ္း​ၾကည့္​သည္။ ​အီ​စ​မိုင္​ၾကည့္​ေန​စဲ။ ​အီ​စ​မိုင္​ရင္​ထဲ ​ဟာ​သ​လို​ျဖစ္​ေန​၏။ ​ရင္​ပူ​အာ​ေျခာက္​ၿပီး ​ေအး​မိ​စံ​ကို ​တပ္​မက္​ျခင္း
​ႀကီး​စြာ​ျဖင္႕ ​စိုက္​ၾက​ည့္​ေန​သည္။
​ေအး​မိ​စံ​ေၾကာက္​လာ​သည္။
“ ​နင္​ဘာ​ျဖစ္​ေန​တာ​လဲ ... ​အီ​စ​မိုင္ ... ” ​အီ​စ​မိုင္​လႈပ္​ရွား​လာ​သည္။ “ ​မိ​စံ ... ”
​အီ​စ​မိုင္​ရင္​ေခါင္း​သံ​ႀကီး​ျဖင္႕​ေခၚ​၏။ ​ေအး​မိ​စံ ​တုန္​သြား​သည္။ ​႐ုတ္​တ​ရက္​မို႕ ​အ​ထိတ္ ​တ​လန္႕။
“ ​ဘာ​လဲ ... ​ဟဲ႕ ... ”
“ ​နင္႕​ကို​ငါ​ေျပာ​စ​ရာ​တ​ခု​ရွိ​လို႕ ... ”
​သူ​ေအး​မိ​စံ​အ​နား​ကပ္​လာ​သည္။ ​အ​ေပၚ​ပိုင္း​အ​က်ႌ​ဝတ္​မ​ထား​သ​ျဖင္႕ ​သူ႕​ရင္​ဘတ္​ေမြွး ​မ်ား​က ​ထူ​ၿပိန္း​လ်က္ ​ေပၚ​လြင္​ေန​သည္။ ​သူ႕​အ​ေမြွး​မ်ား​ကို​ၾက​ည့္​ၿပီး ​ေအး​မိ​စံ ​အ​သဲ​ယား​မိ​သည္။ ​သူ႕​ကို ​ဘာ​မွ​ျပန္​မ​ေျပာ​မိ။
“ ​ဗြီ​ဒီ​ယို​ထဲ​က​မင္း​သ​မီး​နဲ႕ ​နင္​က ​သိပ္​တူ​တာ​ဘဲ​ဟာ ... ”
“ ​အဲ​ဒါ​ဘာ​ျဖစ္​လဲ ... ”
​ေအး​မိ​စံ ​ေနာက္​သို႕ ​အ​နည္း​ငယ္​ဆုတ္​လိုက္​သည္။ ​သူ​က ​ဘာ​မ​ေျပာ ​ညာ​မ​ေျပာ​ႏွင္႕ ​လက္​ကို​ဆြဲ​၏။ ​အီ​စ​မိုင္​ေဘး​ဘီ​ကို ​အ​ကဲ​ခတ္​ရင္း ​ေနာက္​လက္​တ​ဖက္​ျဖင္႕ ​ေအး​မိ​စံ​၏ ​လက္​ေမာင္း​ကို ​ဆတ္​က​နဲ​ဆြဲ​ကိုင္​လိုက္​၏။
“ ​အဲ​ဒီ​ေတာ႕ ​နင္႕​ကို ​ငါë​ကိက္​တယ္​ဟာ ... ”
“ ​အိုး ... ​ဘာ​ေတြ​ေလ်ွာက္​ေျပာ​ေန​တာ​လဲ ... ”
​ေအး​မိ​စံ ​မ်က္​လံုး​ေလး ​အ​ဝိုင္း​သား​ျဖင္႕ ​ျပန္​ၾကည့္​ေန​သည္။ ​ရင္​ေတြ​တုန္​လာ​သည္။ ​ေလာ​ေလာ​ဆယ္ ​ဘာ​လုပ္​ရ​မွန္း​မ​သိ။ ​လက္​ကို​႐ုန္း​ထြက္​၍ ​ေျပး​ရန္ ​႐ုတ္​တ​ရက္ ​သ​တိ​မ​ရ။ ​အီ​စ​မိုင္​အ​နည္း​ငယ္​မူး​ေန​ပံု​ရ​သည္။ ​မ်က္​လံုး​မ်ား​လဲ ​ရြဲ​ေန​သ​လို၊ ​လက္​ရဲ​ဇက္​ရဲ​ျဖစ္​ေန​၏။ ​ဂန္​ဂ်ာ​႐ိုက္​ထား​ဟန္​လည္း​တူ​၏။ ​ေအး​မိ​စံ​လက္​ကို ​မ​လြ​တွ္​ေသး။ ​မ​လြ​တွ္​သည့္​အ​ျပင္ ​ဆြဲ​ပင္ ​ေခၚ​ေန​၏။
“ ​အိုး ... ​လြ​တွ္​ပါ ... ​နင္​ဘာ​လုပ္​မ​လို႕​လဲ ​အီ​စ​မိုင္ ... ” ​အီ​စ​မိုင္​က​မ​လြ​တွ္၊ ​ေအး​မိ​စံ ​သ​တိ​ေလး​ဝင္​လာ​သည္။ ​လက္​ကို​ေဆာင္႕​႐ုန္း​လိုက္​သည္။ ​သို႕​ေသာ္ ​အင္​အား​ျခင္း​မ​မ်ွ​သ​ျဖင္႕ ​သူ​မ​၏​ကိုယ္​လံုး​ေလး​မွာ ​အီ​စ​မိုင္​၏ ​ရင္​ခြင္​ထဲ​သို႕ ​အ​ရွိန္​ျဖင္႕ ​ေရာက္​သြား​၏။ ​အီ​စ​မိုင္​က ​ေအး​မိ​စံ​၏ ​ခါး​က်ဥ္​က်ဥ္​ေလး​ကို ​ဆြဲ​ဖက္​လိုက္​ၿပီး ​ပါး​ျပင္​ႏု​ႏု​ကို ​ရြ​တွ္​က​နဲ ​နမ္း​၏။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​ႏွင္း​ဆီ​ဖူး​ပံု ​ႏႈတ္​ခမ္း ​ေဖါင္း​ေဖါင္း​ေလး​ကို ​စုတ္​နမ္း​ရန္ë​ကိး​စား​၏။ ​ေအး​မိ​စံ ​သူ႕​ရင္​ပတ္​က်ယ္​ႀကီး​ကို​တြန္း​ခြာ​ထား​ရင္း ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို ​ဟို​လြွဲ​ဒီ​လြွဲ​တိမ္း​ေရွာင္​သည္။ ​သူ႕​ရင္​ပတ္ ​အ​ေမြွး​ၾကမ္း​ေတြ​က ​မိ​စံ​လက္​ဖ​ဝါး​ႏု​ႏု​ကို ​ယား​က်ိ​က်ိ​ျဖစ္​ေစ​သည္။ ​ေပါင္း​ျခင္း​ထိ​ကပ္​ေန​သ​ျဖင္႕ ​သူ႕​လ​ေခ်ာင္း​မာ​ႀကီး​က ​ထိုး​ထိုး​ေထာင္​ေထာင္​ျဖင္႕ ​မိ​စံ ​ေပါင္​ၾကား​ထဲ​ကို ​လာ​ေထာက္​၏။ ​မိ​စံ​အ​သဲ ​က​လိ​က​လိ ​ျဖစ္​သြား​မိ​၏။
“ ​လြ​တွ္​ေနာ္​အီ​စ​မိုင္ ... ​နင္​မ​ယုတ္​မာ​နဲ႕​ေနာ္ ... ”
“ ​ခ်စ္​လို႕​ပါ ... ​မိ​စံ​ရယ္ ... ”
“ ​ဘာ​ခ်စ္​တာ​လဲ ... ​ငါ​မë​ကိက္​ဘူး ... ​အိုး ... ​မ​လုပ္​ပါ​နဲ႕​ဆို ... ” ​အီ​စ​မိုင္​၏​လက္​ေမာင္း​ႀကီး​တစ္​ဖက္​က ​မိ​စံ​၏ ​ခါး​သိမ္​ေလး​ကို ​ေႁြ​မ​ႀကီး​တစ္​ေကာင္ ​ရစ္​ပတ္​ထား​သ​လို ​တင္း​က်ပ္​စြာ ​ဆြဲ​ယူ​ေပြ႔​ဖက္​ထား​၏။ ​မာ​ေတာင္႕​ေတာင္႕ ​အ​ေခ်ာင္း​ႀကီး​က ​မိ​စံ​ေပါင္း​ၾကား​တြင္ ​လာ​ေထာက္​ေန​၏။ ​မိ​စံ ​ထြန္႕​ထြန္႕​လူး​သြား​သည္။
“ ​ေဟာ ... ​ဟို​မွာ ​စÝ​တာ​ႀကီး​ဆင္း​လာ​ၿပီ ”
​ထို​ကဲ႕​သို႕​ေျပာ​မွ ​အီ​စ​မိုင္​လန္႕​သြား​ၿပီး ​ေအး​မိ​စံ​ကို ​႐ုတ္​တ​ရက္ ​လြ​တွ္​ေပး​လိုက္​သည္။
​အီ​စ​မိုင္​ေလွ​ကား​ေပၚ​သို႕ ​လွမ္း​ၾကည့္​သည္။ ​ဘယ္​သူ​မွ​မ​ရွိ ...
​အီ​စ​မိုင္​လက္​မွ ​လြတ္​သြား​ေသာ ​ေအး​မိ​စံ​က ​လွစ္​က​နဲ ​သူ​မ​၏​ေရ​ခြက္​ႏွင္႕ ​ဆပ္​ျပာ​ခြက္ ​ကို ​ဆြဲ​ယူ​ၿပီး ​ေျပး​ထြက္​သြား​ေတာ႕​သည္။ ​ေနာက္​ကို​လံုး၀​မ​ၾက​ည့္​မိ​ေလာက္​ေအာင္ ​အ​သဲ​တုန္ ​အူ​တုန္ ​ျဖစ္​သြား​ရ​သည္။ ​ယင္​ဖို​မ​သန္း​ဖူး​ေသာ ​အ​ပ်ိဳ​စင္​က​ေလး​၏ ​ပါး​ျပင္​မြတ္​မြတ္​မွာ ​အီ​စ​မိုင္႕
​ႏွာ​ေခါင္း​က​သ​ရမ္း​သြား​ေပ​ၿပီ။ ​အို ... ​ရွက္​လိုက္​သည့္​ျဖစ္​ျခင္း။ ​ေအး​မိ​စံ ​ရွက္​ရြံ႔ ​ရင္​ဖိ​စြာ​ျဖင္႕ ​အ​ေဆာင္​တြင္း​သို႕​ေျပး​ဝင္​ခဲ႕​သည္။ ​ဝွဴး ... ​ဘယ္​သူ​မွ
​မ​ျမင္​လိုက္​လို႕​ေတာ္​ေသး​တာ​ေပါ႕ ...
​ေရ​ဘံု​ဘိုင္​တြင္ ​ေၾကာင္​ရပ္​ေန​ေသာ ​အီ​စ​မိုင္​မွာ ​ေအး​မိ​စံ​၏ ​သြက္​သြက္​ခါ​တံု​သြား​ေသာ
​ေနာက္​ပိုင္း​အ​လွ​ကို ​ၾက​ည့္​ကာ ​မ​ခ်င္႕​မ​ရဲ ​ျဖစ္​က်န္​ခဲ႕​ေတာ႕​သည္။ ​ဆ​ရာ​မ​ေလး ​နန္း​မူ​တစ္​ေယာက္ ​ျမ​န​ႏၵာ​ေဆး​႐ုံ​တြင္ ​အ​လုပ္​ဆင္း​ခဲ႕​သည္​မွာ ​တစ္​ပတ္ ​ျပည့္​ခဲ႕​ေပ​ၿပီ။ ​ေဆး​႐ုံ​မွ ​ဝန္​ထမ္း​မ်ား​ႏွင္႕​လည္း ​အ​ေတာ္​မ်ား​မ်ား ​သိ​က်ြမ္း​ခင္​မင္​လ်က္ ​ရွိ​ၿပီ။ ​နန္း​မူ​ကို ​ကြန္​ေပါင္​ဒါ​အီ​စ​မိုင္​တို႕​အုပ္​စု​မွ “ ​ႏွစ္​လံုး​သား​လွ​တဲ႕ ​ဆ​ရာ​မ​ေလး ” ​ဟု ​ကင္​ပြန္း​တပ္ ​ထား​သည္။ ​မ​သိ​သူ​အ​တြက္​ေတာ႕ ​ဤ​နာ​မည္​မွာ ​႐ိုး​႐ိုး​ေလး​ျဖစ္​၏။ ​အ​မွန္​ေတာ႕ ​အီ​စ​မိုင္​တို႕​၏ ​အ​ဓိ​ပၸါယ္​က​တစ္​မ်ိဳး၊ ​ထို​နာ​မည္​သည္ ​နန္း​မူ​၏ ​ရင္​သား​စိုင္​ႏွစ္​မြွာ​အ​လွ​ကို ​ဂုဏ္​ျဳ​ပ​ထား​ျခင္း ​ေပ​တည္း။ ​နန္း​မူ​၏ ​ခႏ္​ဓာ​ကိုယ္​အ​လွ​တြင္ ​အ​ထူး​သ​ျဖင္႕ ​သူ​မ​၏​ေရြ​ငွံု​ယွဥ္​ဖက္ ​စံု​ႏွစ္​ခက္​က ​ႂြ​ကား​ႂြ​ကား​မို႕​မို႕ ​ဖြံ႔​စို႕​စို႕​ႏွင္႕ ​အင္​မ​တန္​ၾကည့္​၍​ေကာင္း​ေအာင္ ​လံုး​ဝန္း​လွ​ပ​လြန္း​သည္။ ​ထို႕​ေၾကာင္႕ ​နန္း​မူ​သည္ “ ​ႏွစ္​လံုး​သား​လွ​တဲ႕ ​ဆ​ရာ​မ​ေလး ” ​ပင္​ျဖစ္​ေတာ႕​၏။ ​အ​ထူး​ကု​ဆ​ရာ​ဝန္​ႀကီး ​ေဒါက္​တာ​ေကာင္း​ဇံ​သည္ ​နန္း​မူ​ကို ​ပို​၍​မ်က္​ႏွာ​သာ​ေပး​သည္။ ​အ​ခြင္႕​အ​ေရး​လည္း​ေပး​တတ္​သည္။ ​ဒါ​ကို ​အ​ျခား​ဆ​ရာ​မ​ေတြ​က ​နည္း​နည္း​ေတာ႕​ဝန္​တို​ပံု​ရ​၏။ ​ေဒါက္​တာ​ေကာင္း​ဇံ ​အ​ေရး​ေပး​ျခင္း​ေၾကာင္႕​မ​ဟုတ္​ပါ။ ​နန္း​မူ​လွ​ေသာ​ေၾကာင္႕ ​ျဖစ္​ပါ​၏။
​ၿပီး​ေတာ႕ ​လက္​ေထာက္​ဆ​ရာ​ဝန္ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​၏ ​မ​ေကာင္း​မႈ​သ​တင္း​ကို​လည္း ​ေအး​မိ​စံ​မွ​တ​ဆင္႕ ​နန္း​မူ​သိ​ထား​သည္။ ​သူ​သည္ ​နန္း​မူ​တို႕​လို ​မ​ႏူး​မ​နပ္ ​ေကာင္​မ​ေလး​ေတြ​ကို ​ကပ္​သည္။ ​တို႕​က​နန္း​ဆိတ္​က​နန္း ​ျဳ​ပ​သည္။ ​ၾကား​ရ​သ​မ်ွ​ေတာ႕ ​လြယ္​လ်ွင္ ​လြယ္​သ​လို ​ၾကံ​တတ္​သည္​တဲ႕။ ​ဟုတ္​ပါ​သည္၊ ​သူ​သည္ ​နန္း​မူ​ကို​လည္း​ေကာင္း ​ေအး​မိ​စံ​ကို​လည္း​ေကာင္း ​ပါး​က​ေလး​လိမ္​ဆြဲ​လိုက္၊ ​ခါး​က​ေလး​တို႕​လိုက္​ႏွင္႕ ​လုပ္​တတ္​သည္။ ​ထို​အ​ခါ​မ်ိဳး​တြင္ ​နန္း​မူ ​မ်က္​ႏွာ​မ​ထား​တတ္​ေအာင္ ​ရွက္​လွ​သည္။ ​ေအး​မိ​စံ​က ​႐ိုး​ေန​ၿပီ​ထင္​သည္ ​သိတ္​တုန္​လႈပ္​ပံု​မ​ရ။ ​တ​ခါ​တ​ရံ ​နန္း​မူ​အ​လုပ္​လုပ္​ေန​ရင္း ​ေနာက္​သ​လို​ေျပာင္​သ​လို​ႏွင္႕ ​တင္​ပါး​ကို
​လာ​ပုတ္​သည္။ ​ထို​အ​ခါ​မ်ိဳး​တြင္ ​နန္း​မူ ​အ​ေ၀း​ကို ​ေရွာင္​တတ္​၏။ ​တ​ခါ​တုန္း​က ​လူ​နာ​တစ္​ေယာက္​ကို ​ကု​တင္​ႏွစ္​လံုး​ၾကား​တြင္ ​မ​လြတ္​မ​လပ္​ဝင္​ရင္း ​ေဆး​သြင္း​ေန​ခိုက္ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​က ​နန္း​မူ​ေနာက္​မွ ​လာ​ရပ္​သည္။ ​နန္း​မူ​က ​အ​လုပ္​႐ႈပ္ ​ေန​သ​ျဖင္႕ ​မ​လူး​သာ​မ​လြန္႕​သာ၊ ​ကုန္း​ေန​ေသာ ​နန္း​မူ​၏​ဖင္​ႏွစ္​လံုး​ၾကား​သို႕ ​ေနာက္​မွ​ရပ္​ေန​ေသာ ​သူ႕​လီး​ႀကီး​ျဖင္႕ ​လာ​ေထာက္​ထား​သည္။ ​နန္း​မူ​တုန္​လႈပ္​သြား​သည္။ ​အ​ေတြ႔​အ​ၾကဳံ​မ​ရွိ​ေသး​ေသာ ​နန္း​မူ​အ​ဖို႕ ​အ​ေန​ရ​အ​ထိုင္​ရ ​ခက္​လိုက္​သည့္​ျဖစ္​ျခင္း၊ ​မ​လႈပ္​ရွား​သာ​သ​ျဖင္႕ ​အ​သာ​ၿငိမ္​ေန ​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​လီး​ႀကီး​ျဖင္႕ ​ဖင္​ၾကား​တ​ေလ်ာက္ ​ပြတ္​သပ္​ေန​လိုက္​ေသး​သည္။ ​နန္း​မူ ​မ​သိ​ခ်င္ ​ေယာင္ ​ေဆာင္​ေန​လိုက္​ရ​သည္။ ​ဒါ​မ်ိဳး​ေတြ​က ​ဒီ​ေဆး​႐ုံ​မွာ ​႐ိုး​ေန​ၿပီ​ထင္​ပါ​ရဲ႔။ ​ဆ​ရာ​ဝန္​ႀကီး​ေဒါက္​တာ​ေကာင္း​ဇံ​က​ေတာ႕ ​စိတ္​ေကာင္း​ရွိ​သည္။ ​ေငြ​ေၾကး​စို႕​စို႕​ပို႕​ပို႕​ရ​မည့္ ​စ​ပါယ္​ရွယ္​လူ​နာ​ခန္း​မ်ိဳး​ဆို​လ်ွင္ ​နန္း​မူ​ကို ​ဂ်ဴ​တီ​ခ်​ေပး​တတ္​၏။ ​သူ႕​ကို​တ​မ်ိဳး​ေတာ႕ ​ေက်း​ဇူး​တင္ ​ရ​သည္။ ​တ​ခ်ိဳ႔​လူ​နာ​သူ​ေဌး​ေတြ​ဘာ​ေတြ​ကို ​တာ​ဝန္​ယူ​ရ​လ်ွင္ ​သူ​တို႕​က​လည္း​သ​ေဘာ​က်​လ်ွင္ ​နန္း​မူ ​ေဘာက္​စူး​မ်ား​စြာ​ရ​ရွိ​၏။ ​နန္း​မူ​ေငြ​လို​ပါ​သည္။ ​အ​ရမ္း​အ​ရမ္း​ကို ​လို​အပ္​ေန​ပါ​သည္။ ​ရွမ္း​ျပည္​ေျမာက္​ပိုင္း​တ​ေန​ရာ​တြင္ ​က်န္​ခဲ႕​ေသာ ​သူ​မ​၏ ​ေရာ​ဂါ​သည္​ဖ​ခင္​အို​ႀကီး​ကို ​ကု​သ​ရန္ ​ေငြ​ေၾကး​ေျမာက္​မ်ား​စြာ ​စု​ေဆာင္း​ရ​မည္​မ​ဟုတ္​ပါ​လား။
“ ​နန္း​မူ ... ​အ​ေပၚ​ထပ္ ​အ​ေမ​ရိ​ကန္​သံ​႐ုံး​က ... ​ေရ​တပ္​ဗိုလ္​မှူး​တစ္​ေယာက္​ရဲ႔ ​စ​ပါယ္​ရွယ္​ခန္း​မွာ ​တာ​ဝန္​က်​တယ္​တဲ႕ ... ” ​စÝ​တာ​ႀကီး​က ​ဂ်ဴ​တီ​သတ္​မွတ္​ခ်က္​ကို ​လာ​ေျပာ​သည္။ ​နန္း​မူ​ဝမ္း​သာ​သြား​သည္။
​ႏိုင္​ငံ​ျခား​သား​ဆို​ေတာ႕ ​ေငြ​ေၾကး​ပို​မို​ရ​ရွိ​တတ္​သည္​ေလ ... ​နန္း​မူ ​အ​ေပၚ​ထပ္​စ​ပါယ္​ရွယ္​ခန္း​သို႕ ​တက္​လာ​ခဲ႕​သည္။ ​အ​ခန္း​ထဲ​ဝင္​လိုက္​ေတာ႕ ​စစ္​ဗိုလ္​ဆို​သူ​မွာ ​အ​သက္​သံုး​ဆယ္​ေက်ာ္​ခန္႕​သာ ​ရွိ​ဦး​မည္ ​ျဖစ္​ၿပီး ​သန္​မာ​ထြား​က်ိဳင္း​လွ​သည္။ ​အ​ရပ္​မွာ ​ေျခာက္​ေပ​ေက်ာ္​ခန္႕​ရွိ​မည္​ျဖစ္​ၿပီး၊ ​ႏႈတ္း​ခမ္း​ေမြွး ​ပါး​သိုင္း​ေမြွး​ထူ​လ​ျပစ္​မ်ား​ျဖင္႕​ျဖစ္​၏။ ​သူ႕​ကို​ၾက​ည့္​ၿပီး ​နန္း​မူ​အ​သဲ​ယား​မိ​တာ​ေတာ႕​အ​မွန္​ပင္ ...
“ ​ဟိုင္း ​နပ္(စ္) ... ​ကမ္း​မင္ ... ​ဝင္​ခဲ႕​ပါ​ဆ​ရာ​မ ... ” ​သူ​က​အ​ဂၤ​လိပ္​လို​ေရာ ​ျမန္​မာ​လို​ပါ ​အ​ေမ​ရိ​ကန္​သံ၀ဲ​၍ ​လွမ္း​ႏႈတ္​ဆက္​သည္။ ​သူ​ဗ​မာ ​စ​ကား​တတ္​သား​ပဲ ​ဟု​မွတ္​ခ်က္​ခ်​မိ​၏။ ​နန္း​မူ​တ​ခ်က္​ျဳ​ပံး​ျပ​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​ကု​တင္​ေျခ​ရင္း​သို႕ ​သြား​ကာ ​သံ​ေဘာင္​တြင္ ​ခ်ိတ္​ဆဲြ​ထား​ေသာ ​မယ္​ဒီ​ကယ္လ္​ထ​ရိ​မင္႕​ခ်ပ္​ကို ​ယူ​ၾကည့္​လိုက္​သည္။ ​ေမ​ဂ်ာ ... ​ဒစ္​စ​မစ္။ ​သူ​သည္​အိမ္​ေထာင္​သည္​တစ္​ဦး​ျဖစ္​၏။ ​သူ႕​ဇ​နီး ​အ​သက္ ( ၂၅ ) ​ႏွစ္​အ​ရြယ္ ​ဂ်​ပန္ ​အ​မ်ိဳး​သ​မီး​စူ​ဇီ​ႏွင္႕ ​အိမ္​ေထာင္​က်​သည္။ ​အိမ္​ေထာင္​သက္ ( ၄ ) ​ႏွစ္​အ​တြင္း ​ႏွစ္​ေယာက္​စ​လံုး ​ျဳ​မံ​ေန​ၾက​ေသာ​ေၾကာင္႕ ​က​ေလး​မ​ရ​ႏိုင္​၍ ​သား​သ​မီး​လို​ခ်င္​လြန္း​ေသာ​ေၾကာင္႕ ​ခြဲ​စိတ္​ကု​သ​မႈ ​ခံ​ယူ ​သည္​တဲ႕။ ​သူ​တို႕​က ​တ​မ်ိဳး​ပါ​လား။ ​အ​ျခား​လူ​ေတြ​က်​ေတာ႕ ​က​ေလး​မ​လို​ခ်င္​လို႕ ​သား​ေၾကာ ​ျဖတ္​သည္။ ​သူ​တို႕​က်​ေတာ႕ ​က​ေလး​လို​ခ်င္​လို႕​တဲ႕ ...
​ၿပီး​ေတာ႕ ​ေဂၚ​လီ​သြင္း​သည္​ဆို​လား ​ဘာ​လား၊ ​ဒါ​ကို​ေတာ႕ ​နန္း​မူ​နား​မ​လည္။ ​ေန​ပါ​အံုး ​သူ​က​ေတာ႕ ​ခြဲ​စိတ္​ကု​သ​ၿပီး​သြား​လို႕​ခ​ေလး​ရ​ႏိုင္​ပါ​ၿပီ​တဲ႕ ​သူ႕​မိန္း​မ​က်​ေတာ႕ ​ဘယ္​လို​ကု​ဦး​မ​လဲ ...
​နန္း​မူ​စဥ္း​စား​ရ​ခက္​ေန​စဥ္၊ ​ခ်ပ္​ေအာက္​တြင္​ေရး​ထား​ေသာ ​သူ​နာ​ျဳ​ပ​ေဆာင္​ရြက္​ရန္
​ၫြ​ႏွ္​ၾကား​လြွာ​ကို ​ဖတ္​ၾကည့္​လိုက္​သည္။
​ဟို​မုန္း​အား​တိုး​ေဆး ​တစ္​ေန႕​တစ္​လံုး ​ထိုး​ေပး​ရန္။ ​ေယာက္်ား​လိင္​တန္ ​ခြဲ​စိတ္​ကု​သ ​ထား​ေသာ ​အ​နာ ​မ​က်က္​မ​ခ်င္း ​ေဆး​ေၾကာ​၍​ေဆး​ထည့္​ေပး​ရန္ ...
​အို ... ​ဟု ​နန္း​မူ​စိတ္​ထဲ​မွ ​ေရ​ရြတ္​လိုက္​မိ​သည္။ ​အား​ပါး​ပါး ​မ​လြယ္​ပါ​လား။
​နန္း​မူ​လို ​အ​ပ်ိဳ​စင္​ေလး​က ​ေယာက္်ား​တစ္​ေယာက္​၏​လီး​ကို ​ေန႕​စဥ္​ကိုင္​တြယ္​ေန​ရ​ေပ​လိမ္႕​မည္။ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​သည္ ​လူ​နာ​စမ္း​သပ္​ခန္း​ထဲ​တြင္ ​ဂ်​ပန္​က​ေလး​တစ္​ေယာက္​ႏွင္႕
​စ​ကား​ေျပာ​လ်က္​ရွိ​သည္။
​ဂ်​ပန္​မ​ေလး​က ​အ​ေတာ႕​ကို​လွ​သည္ ​ဗ​မာ​စ​ကား​ကို ​ေကာင္း​ေကာင္း​မ​ေျပာ​တတ္။ ​ဂ်​ပန္ ​ဆံ​ေတာက္​ႏွင္႕ ​အ​ဝါ​ႏု​ေရာင္ ​ဖဲ​သား​မီ​နီ​စ​ကပ္​က​ေလး​ကို ​ဝတ္​ဆင္​ထား​သ​ျဖင္႕ ​ေကာ္​ပတ္​႐ုပ္ ​က​ေလး​တစ္​ခု​လို ​သူ​မ​၏​ကိုယ္​လံုး​အ​လွ​က ​ေပၚ​လြင္​လွ​သည္။ ​စ​ကပ္​မွာ ​ေပါင္​လည္​ေလာက္​ထိ ​တို​ေန​ေပ​ရာ ​ေျခ​တ​ေခ်ာင္း​ေပၚ​တ​ေခ်ာင္း​ခ်ိတ္ ​ထိုင္​ထား​သ​ျဖင္႕ ​ေျခ​သ​လံုး​သား​ဝင္း​ဝင္း​ေလး​မ်ား ​သာ​က​မ ​ေပါင္း​တြင္း​သား ​ေဖြး​ေဖြး​ေလး​မ်ား​ကို​ပါ ​ျမင္​ေန​ရ​သည္။ ​အ​သား​က ​ေဖြး​ဥ​ေန​သည္။ ​ေရြ​အွို​ေရာင္​ေမြွး​ၫွင္း​က​ေလး​မ်ား​က ​ေျခ​သ​လံုး​သား​ဝင္း​ဝင္း​ေလး​မ်ား​ေပၚ​တြင္ ​လွ​ပ​၍
​ခ်စ္​စ​ရာ​ပါ ...
​ျဖဴ​ႏု​ေသာ​ေျခ​ဖ​မိုး​ေလး​မ်ား​မွ​သည္ ​အ​ထက္​ကို​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ၾကည့္​လိုက္​လ်ွင္ ​လံုး​က်စ္ ​ဝင္႕​ဝါ​ေသာ ​ေပါင္​တန္​ရွည္​ႀကီး​အ​စံု​သည္ ​မ​ထိ​ရက္​မ​ကိုင္​ရက္​စ​ရာ ​ဝင္း​ဝင္း​ဝါ​ဝါ။ ​ထို​ေပါင္​တန္ ​ႀကီး​မ်ား​အ​ထက္​ပိုင္း​တြင္​မ​ေတာ႕ ​ျပည့္​ၿဖိဳး​စြင္႕​ကား​ေသာ ​တင္​သား​စိုင္​တို႕​က ​တင္း​က်ပ္​ေသာ ​မီ​နီ ​စ​ကပ္​ေအာက္​တြင္ ​ပ​က​တိ​အ​ရွိ​အ​တိုင္း။ ​ေသး​က်င္​ေသာ​ခါး​ေလး​၏ ​အ​ထက္​ပိုင္း​မွာ​ေတာ႕ ​ဘ​ေလာက္​အ​က်ႌ​ေလး​အ​တြင္း ​အ​ခု​အ​ခံ​မ​ပါ​ဘဲ​ဝတ္​ထား​ေသာ ​ရင္​အ​စံု​သည္ ​လံုး​ႂြ​က​ကာ ​ထင္း​ထင္း​ႀကီး ​ေပၚ​လြင္​ေန​သည္။ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​မ်ား​ကို​ပင္ ​ေရး​ေရး​ေလး​ျမင္​ရ​၏။ ​အ​က်ႌ ​လည္​ပင္း​က ​ဟိုက္​လြန္း​သ​ျဖင္႕ ​သူ​မ​၏​ႏို႕​ႏွစ္​လံုး​မွာ ​အ​သက္​႐ႈ​တ​ခ်က္ ​စ​ကား​တစ္​ခြန္း​ထြက္ ​လိုက္​သည္​ႏွင္႕​ပင္ ​အ​ေပ်ာ႕​သား​ေအာက္​မွာ ​တ​ဆတ္​ဆတ္​တုန္​ခါ​လို႕​ေန​သည္။
“ ​စီး​က​ရက္​တစ္​လိပ္​ေလာက္ ​ေသာက္​လို႕​ရ​မ​လား ​ေဒါက္​တာ ... ”
“ ​ရ​ပါ​တယ္ ... ​စူ​ဇီ ... ”
​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​က ​သူ႕​လက္​ထဲ​မွ ​စီး​က​ရက္​ဘူး​ကို ​ယူ​ကာ ​ဂ်​ပန္​မ​ေလး ​စူ​ဇီ​ထံ ​ကမ္း​ေပး​လိုက္​သည္။ ​သူ​မ​လွမ္း​ယူ​လိုက္​စဥ္ ​လက္​ေခ်ာင္း​ေလး​မ်ား​ျဖင္႕ ​မ​ေတာ္​တ​ဆ​ထိ​ခတ္ ​သြား​၏။ ​ထို​အ​ခါ​မ်က္​ဝန္း​ေတြ​က ​အ​လို​လို​ပင္​ဆံု​သြား​ရ​၏။ ​စူ​ဇီ​သည္ ​ဆံု​မိ​ေသာ​အ​ၾကည့္​ကို ​စီး​က​ရက္​ဘူး​ဆီ ​ျပန္​ေရြွ႔​သည္။ ​တစ္​လိပ္​ကို ​ထုတ္​ယူ​ကာ ​ျပည့္​တင္း​ေသာ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ဖူး​ဖူး​ေတြ​ၾကား​မွာ​တပ္​သည္။ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​လက္​ထဲ​မွာ ​ကိုင္​ထား​ေသာ ​မီး​ျခစ္​ေလး​က ​အ​လိုက္​သိ​စြာ​ပင္ ​ေထာက္​က​နဲ ​မီး​ေတာက္​က​ေလး​ပြင္႕​သြား​သည္။ ​စူ​ဇီ​သည္ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​ဆီ​သို႕ ​ခႏ္​ဓာ​ကိုယ္​ေလး​ကို ​ၫြတ္​လိုက္​ၿပီး ​စီး​က​ရက္ ​မီး​ၫွိ ​သည္။ ​ခႏ္​ဓာ​ကိုယ္​ခ်င္း ​အ​ေတာ္​ပင္​နီး​ကပ္​သြား​သည္​မို႕ ​ႏွစ္​ေယာက္​စ​လံုး ​တစ္​မူ​ထူး​ျခား​ေသာ ​အာ​႐ုံ​မ်ား​ကို ​ခံ​စား​လိုက္​ရ​သည္။ ​ခပ္​ဟ​ဟ​ရွိ​ေသာ ​အ​က်ႌ​ေအာ​က​မွ ​ရင္​ၫြန္႕​ဝင္း​ဝင္း​ေလး​မ်ား​က ​လွပ္​၍ ​မ​ေပၚ​တ​ဝက္
​ေပၚ​တ​ဝက္​ျဖင္႕ ​ျမင္​လိုက္​ရ​သည္။ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​စိတ္​ေတြ ​မူ​မ​မွန္​ခ်င္​ေတာ႕ ...
“ ​ကဲ... ​စူ​ဇီ... ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို​ဘာ​မွ​ရွက္​မ​ေန​နဲ႕​ေနာ္ ​စူ​ဇီ​ရဲ႔​ေမြး​လမ္း​ေၾကာင္း​ေတြ​ဘာ​ေတြ ​ကို ​စမ္း​သပ္​ၾက​ည့္​ရ​ေအာင္ ​ကု​တင္​ေပၚ​တက္​လိုက္​ပါ​လား ... ”
“ ​ရက္စ္ ... ​ေဒါက္​တာ ... ”
​ေကာင္​မ​ေလး​မွာ ​ရဲ​တင္း​ပြင္႕​လင္း​သူ​ပီ​ပီ ​ကု​တင္​ေပၚ​သို႕ ​အ​သာ​တက္​လိုက္​သည္။ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္ ​စူ​ဇီ​၏​အ​လွ​ကို ​ရ​မၼက္​ဆူ​ေ၀​စြာ​ျဖင္႕ ​စိုက္​ၾက​ည့္​ေန​ၿပီး ​အ​နား​ကပ္​လာ​သည္။ ​အိပ္​ယာ​ခင္း​ျဖဴ​ျဖဴ​ေလး​ေပၚ​တြင္ ​ပက္​လက္​အ​ေန​အ​ထား ​ဒူး​ေထာင္​ထား​ေသာ ​ဂ်​ပန္​မ​ေလး​၏ ​အ​လွ​ကို​ျမင္​ရ​သူ ​ေယာက္်ား​သား​မ်ား​အ​ဖို႕ ​စိတ္​လႈပ္​ရွား​ဖြယ္​ရာ​အ​တိ ...
“ ​ေဘာင္း​ဘီ​ခ်ြတ္​လိုက္​ေလ ... ”
​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​က ​သ​တိ​ေပး​လိုက္​ေတာ႕​မွ ​မ​ေခ်ာ​ေလး​က ​ရွက္​ကိုး​ရွက္​ကန္း​ျဖင္႕ ​မီ​နီ​စ​ကပ္​ေအာက္​ရွိ ​ေအာက္​ခံ​ေဘာင္း​ဘီ​ကို ​ဆြဲ​ခ်ြတ္​လိုက္​သည္။ ​သို႕​ေသာ္ ​စ​ကပ္​ကို​ေတာ႕ ​အ​ေပၚ​သို႕​မ​လွန္​ေသး၊ ​ေကာင္​မ​ေလး ​ရွက္​ေန​ဟန္​တူ​သည္။
“ ​ဒီ​လို ​ရွက္​ေန​လို႕ ... ​ၿပီး​မွာ​မ​ဟုတ္​ဘူး ​စူ​ဇီ​ရဲ႔ ... ​ကဲ​ကဲ​ရွက္​ရင္​မ်က္​စိ​ပိတ္​ထား​ေနာ္ ​က်ြန္​ေတာ္​ဖာ​သာ ​လွန္​ၾက​ည့္​မယ္ ... ” ​စူ​ဇီ​က     ​အိပ္​ယာ​ခင္း​ျဖဴ​ျဖဴ​ကို     ​သူ​မ​၏​မ်က္​ႏွာ​ေပၚ​သို႕     ​ဆြဲ​တင္​၍​အုပ္​လိုက္​၏။ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​လက္​ေတြ​တုန္​ေန​သည္။ ​ရင္​ေတြ​က ​တ​ဒိန္း​ဒိန္း​ခုန္​ေန​သည္။ ​စ​ကပ္​က​ေလး​ကို ​အ​ေပၚ​သို႕ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​လွန္​၍ ​မ​တင္​လိုက္​သည္။ ​စူ​ဇီ​ေပါင္​ႏွစ္​လံုး​ကို ​ေစ႕​ထား​၏။ ​ေနာက္​ဆံုး​မွာ​ေတာ႕ ​မီ​နီ​စ​ကပ္​ေလး​သည္ ​စူ​ဇီ​၏ ​ခါး​လယ္​တိုင္​ေအာင္ ​လန္​တက္​သြား ​ေပ​ၿပီ။ ​ထို​အ​ခါ ​ထိန္​ထိန္​လင္း​ေသာ ​ေလး​ေပ​မီး​ေခ်ာင္း​ေအာက္​တြင္ ​စူ​ဇီ​၏ ​ေပါင္​သား​ေဖြး​ေဖြး ​ႏွစ္​လံုး​ၾကား ... ​ဝမ္း​ပ်ဥ္း​သား​ဝင္း​ဝင္း​ေအာက္ ​ဆီး​စပ္​တြင္ ​အ​ေမြွး​မဲ​မဲ​ေလး​မ်ား​ဖံုး​အုပ္​ေန​ေသာ ​ေစာက္​ဖုတ္​ေဖါင္း​ေဖါင္း​အိ​အိ​ေလး​က ​ေပါင္​ႏွစ္​လံုး​ၾကား​မွ ​မ​ေပၚ​တ​ဝက္ ​ေပၚ​တ​ဝက္​ျဖင္႕ ...
“ ​ေပါင္​ကား​လိုက္​ပါ​လား ​စူ​ဇီ ... ”
​စူ​ဇီ​ေဒါက္​တာ႕​ကို ​မ​ၾကည့္​ရဲ ​ဒါ​ေပ​မယ္႕​မ်က္​ႏွာ​ကို ​အုပ္​ထား​သ​ျဖင္႕ ​ေတာ္​ေသး​သည္။ ​သူ႕​အ​လို​က် ​ေပါင္​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ကို ​အ​နည္း​ငယ္​ျဖဲ​ေပး​လိုက္​သည္။ ​ထို​အ​ခါ​ခုန္း​မို႕​ေဖာင္း​ႂြ​က​လ်က္ ​ရွိ​ေသာ ​စူ​ဇီ​၏ ​ေစာက္​ပတ္​က​ေလး​သည္ ​ထင္း​ထင္း​ႀကီး​ေပၚ​လာ​ေတာ႕​သည္။ ​က​ေလး​မ​ေမြး​ဘူး ​ေသး​သ​ျဖင္႕ ​အ​အို​တစ္​ေယာက္​ဟု ​ထင္​ရက္​စ​ရာ​မ​ရွိ။ ​အ​ပ်ိဳ​စင္​က​ေလး​တစ္​ေယာက္​၏ ​အ​ဂၤါ​စပ္ ​က​ေလး​လို ​ပ​က​တိ​ေစ႕​လ်က္​ပင္​ရွိ​ေန​၏။ ​တ​ကယ္​ေတာ႕​စူ​ဇီ​မွာ ​ဗိုလ္​မှူး​ဒစ္​စ​မစ္​၏ ​ခ်စ္​လွ​စြာ​ေသာ ​ဇ​နီး​ငယ္​ျဖစ္​ေပ​သည္။ ​အိမ္​ေထာင္​သက္​ေလး​ႏွစ္​အ​တြင္း​ဗိုလ္​မှူး​ဒစ္​စ​မစ္​က​သူ​မ​ကို ​အ​ႀကိမ္​ေပါင္း ​မ​ေရ​မ​တြက္​ႏိုင္​ေအာင္ ​လိုး​ခဲ႕​ဖူး​ေပ​ၿပီ။
​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​သည္ ​စူ​ဇီ​၏​လွ​ပ​ေသာ ​ေစာက္​ဖုတ္​က​ေလး​ကို​ေစ့​ေစ့​ၾက​ည့္​ေန​ရင္း​က ​တ​ကိုယ္​လံုး​ရာ​ဂ​ေသြး​ေတြ ​ဘ​ေလာင္​ဆူ​လာ​၏။ ​စူ​ဇီ​၏​ေစာက္​ဖုတ္​က​ေလး​ကို ​အ​လြန္​ပင္​လိုး​ခ်င္ ​လာ​ေသာ​စိတ္​ကို ​မ​နည္း​ႀကီး​ထိန္း​ခ်ဳပ္​ထား​ရ​ေပ​သည္။
“ ​စူ​ဇီ ... ​အ​ထဲ​ကို ​နဲ​နဲ​ႏႈိက္​ၾကည့္​မယ္​ေနာ္ ... ” “ ​လက္​အိတ္​မ​စြပ္​ဘူး​လား ... ​ေဒါက္​တာ ... ”
“ ​ရ​ပါ​တယ္ ... ​က်ြန္​ေတာ္​မ​ရြံ​တတ္​ပါ​ဘူး ”
​ေျပာ​မည့္​သာ​ေျပာ​ရ​သည္ ​စူ​ဇီ​၏​ေစာက္​ဖုတ္​က​ေလး​မွာ ​ရြံ​ဖို႕​ေန​ေန​သာ​သာ ​ပါး​စပ္​ျဖင္႕ ​ကုန္း​စုပ္​ခ်င္​စ​ရာ ​ေကာင္း​ေလာက္​ေအာင္ ​လွ​ပ​ေန​၏။ ​အ​ေမြွး​မဲ​မဲ​ေလး​မ်ား​က ​ေစာက္​ပတ္
​ႏုတ္​ခမ္း​ႏွင္႕ ​ဆီး​စပ္​တြင္ ​ေတာ​ထ​ေန​ၾက​သည္။ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​သည္ ​စူ​ဇီ​၏​ေစာက္​ဖုတ္​က​ေလး​ကို ​လက္​တ​ဖက္​ျဖင္႕​ကိုင္​လိုက္​၏။ ​စူ​ဇီ​အ​နည္း​ငယ္​တြန္႕​သြား​သည္။ ​သူ႕​ေပါင္​ၾကား​ရွိ ​လီး​ႀကီး​မွာ​လည္း ​ႏူး​ညံ့​ေသာ​မ​ဓါတ္​၏ ​အ​ထိ ​အ​ေတြ႔​ေၾကာင္႕ ​တင္း​မာ​ေထာင္​ႂြ​က​လာ​သည္။ ​ႏွစ္​ေယာက္​စ​လံုး ​ရင္​ေတြ​ခုန္​ေန​သည္။ ​စူ​ဇီ​၏ ​ေပါင္​ေလး ​ပို​မို​ကား​လာ​သည္။ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​သည္ ​ေစာက္​ပတ္​က​ေလး​ကို ​အ​သာ​အ​ယာ ​ပြတ္​သတ္​ကိုင္​တြယ္​လိုက္​ၿပီး ​ႏႈတ္​ခမ္း​သား​ႏွစ္​ခု​ကို ​လက္​ၫႈိး​လက္​မ​တို႕​ျဖင္႕ ​ေထာက္​၍​ျဖဲ​ကာ ​ဖြင္႕​ၾက​ည့္​လိုက္​သည္။ ​ေစာက္​ပတ္​အ​ေျမှာင္း​ေလး​က ​ျပဲ​ဟ​သြား​ၿပီး ​အ​တြင္း​သား ​နီ​နီ​ရဲ​ရဲ​ေလး​မ်ား​ပင္​ေပၚ​လာ ​ေပ​ၿပီ။ ​အ​ကြဲ၀​ထိပ္​တြင္ ​စူ​ဇီ​၏​ေစာက္​စိ​ခ်ြန္​ခ်ြန္​ေလး​မွာ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​၏​ကိုင္​တြယ္​မႈ​ေၾကာင္႕ ​တ​ဆတ္​ဆတ္​ျဖင္႕ ​တင္း​မာ​လာ​ေပ​သည္။ ​မ​ဆီ​မ​ဆိုင္ ​ေစာက္​စိ​ေလး​ကို ​သူ႕​လက္​ေခ်ာင္း​မ်ား​ျဖင္႕ ​ထိ​ကိုင္​ၾကည့္​မိ​သည္။ ​စူ​ဇီ​ေလး​ခ​မ်ာ ​တြန္႕​က​နဲ​ျဖစ္​သြား​ရွာ​သည္။ ​ေနာက္​ၿပီး ​ေစာက္​ပတ္​တစ္​ခု ​လံုး​ကို ​လက္​ဖ​ဝါး​ျဖင္႕ ​အုပ္​ကိုင္​၍ ​ညင္​သာ​စြာ​ပြတ္​သပ္​လိုက္​သည္။ ​ေကာင္​မ​ေလး​ေကာ႕​လာ​၏။
“ ​အို ... ​အို ... ​အ​ဟင္း ... ​ဟင္း ... ​ေဒါက္​တာ​ရယ္ ... ” ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​သည္ ​သူ​မ​၏​ေစာက္​ပတ္​ထဲ​သို႕ ​ႏႈိက္​မ​ၾကည့္​ေသး​ပါ။ ​အ​ေပၚ​ယံ​တြင္ ​သာ​ကိုင္​ၿပီး ​ပြတ္​ေပး​ေန​ျခင္း​သာ​ျဖစ္​ပါ​၏။ ​စူ​ဇီ​မွာ ​တ​ဟင္း​ဟင္း ​တ​အင္႕​အင္႕​ၿငီး​ျငဴ​သံ​ထြက္​လာ ​ကာ ​ေပါင္​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ကို ​အ​စြမ္း​ကုန္​ျဖဲ​ကား​လ်က္ ​ဖင္​ႀကီး​ကို ​ေမြ႔​ယာ​ေပၚ​မွ ​ေျမာက္​ႂြ​က ​သြား​ေအာင္ ​ေကာ႕​လာ​သည္။
​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္ ​စိတ္​မ​ထိန္း​ႏိုင္​ေတာ႕ ... ​ထို​နည္း​တူ ​စူ​ဇီ​မွာ​လည္း​စိတ္​ေတြ ​ဘယ္​လို
​ျဖစ္​ကုန္​မွန္း​မ​သိ၊ ​ေစာက္​ပတ္​အ​တြင္း​မွ ​က​လိ​က​လိ​ျဖစ္​လာ​ေတာ႕​သည္။
“ ​စူ​ဇီ ... ”   “ ​ရွင္ ... ​ေဒါက္​တာ ... ”
“ ​စူ​ဇီ​က ​က်န္း​မာ​ေရး​သိပ္​ေကာင္း​တာ​ပဲ​ေနာ္ ... ​သား​အိမ္​လမ္း​ေၾကာင္း​ေတြ​ဘာ​ေတြ​လဲ ​အား​လံုး​ေကာင္း​ပါ​တယ္ ... ​ဒါ​နဲ႕​မ်ား ​ဘာ​လို႕ ​က​ေလး​မ​ရ​ႏိုင္​ပါ​လိမ္႕ ... ”
“ ​ဂ်​ပန္​မွာ​ေဆး​စစ္​ၾကည့္​ေတာ႕ ​က်ြန္​မ​ရဲ႔​မ်ိဳး​ဥ​ႁြ​ပန္​ပ်က္​စီး​သြား​လို႕ ​မ​ရ​ႏိုင္​တာ​တဲ႕ ... ”
“ ​အို ... ​ဘာ​ေၾကာင္႕​မ်ား​ပါ​လိမ္႕ ... ”
“ ​က်ြန္​မ​ေယာက္်ား​ရဲ႔ ​ဟာ​ႀကီး​က ... ​အို ​ရွက္​မ​ေန​ေတာ႕​ပါ​ဘူး ​ေဒါက္​တာ​ရယ္ ... ​အဲ ​သူ႕​လီး​ႀကီး​က ​ရွည္​လြန္း​ေတာ႕ ​က်ြန္​မ​ကို ​စက္​ယွက္​တဲ႕​အ​ခါ ​သား​အိမ္​ထဲ​ကို​ေရာက္​သြား​ၿပီး ​မ်ိဳး​ဥ​ႁြ​ပန္​ပ်က္​စီး​သြား​တယ္​လို႕ ​ေျပာ​ပါ​တယ္ ​ေဒါက္​တာ ... ”
“ ​ဟာ ... ​ဒီ​ေလာက္​ေတာင္​ပဲ​လား ... ”
“ ​ဟုတ္​ပါ​တယ္ ​ေဒါက္​တာ ... ​သူ႕​လီး​ႀကီး​က ​အ​လ်ား ၈​လက္​မ​ေတာင္​ရွိ​တယ္၊ ​သူ​က ​က်ြန္​မ​ကို​လုပ္​ရင္ ​ဘယ္​ေတာ႕​မွ ​ၫွာ​ၫွာ​တာ​တာ ​မ​လုပ္​ပါ​ဘူး​ရွင္ ... ​က်ြန္​မ​ဟာ​ေလး​ေတာင္ ​ကြဲ​ၿပဲ​သြား​ခဲ႕​ဖူး​ပါ​တယ္ ... ”
“ ​ဒါ​ေပ​မယ္႕ ​စူ​ဇီ႕​အ​ဖုတ္​ေလး​က ​ကြဲ​ထား​တယ္​လို႕ ​မ​ထင္​ရ​ဘူး​ေနာ္ ... ”
“ ​ဟို​မွာ ​ေဆး​ျပန္​ကု​ထား​ပါ​တယ္ ... ​အ​ခု​ေတာ႕ ​သူ​နဲ႕​က်ြန္​မ ​မ​စက္​ယွက္​တာ
​ၾကာ​ပါ​ၿပီ ”
“ ​ဒါ​နဲ႕​မ်ား​စူ​ဇီ​ရယ္ ​ဘာ​ေၾကာင္႕​မ်ား​ဒါ​ေလာက္​ေတာင္​က​ေလး​လို​ခ်င္​ရ​တာ​လဲ​ဟင္... ”
“ ​အို ​ေဒါက္​တာ​ရယ္ ... ​ဒါ​က​ေတာ႕ ​သူ႕​ကို ​ခ်စ္​တာ​ကိုး​ရွင္႕ ... ” ​စူ​ဇီ​သည္ ​စ​ကား​ေျပာ​ရင္း ​ရွက္​ဟန္​မ​တူ​ေတာ႕၊ ​သူ​၏​မ်က္​ႏွာ​ကို ​ရဲ​ရဲ၀ံ႕၀ံ႕​ပင္ ​ျပန္​ၾကည့္ ​ေန​ေလ​သည္။ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​လည္း ​သူ​မ​၏ ​ေစာက္​ဖုတ္​က​ေလး​ကို ​ကိုင္​တြယ္​ထား​ရာ​မွ ​မ​လြ​တွ္​ေသး​ပဲ ​ကု​တင္​ေပၚ​တြင္​ပက္​လက္​ကား​ယား​ေလး​ျဖစ္​ေန​ေသာ​ဂ်​ပန္​မ​ေလး​စူ​ဇီ​၏​ခႏ္​ဓာ​ကိုယ္ ​လွ​လွ​ေလး​ကို ​အာ​သာ​ငမ္း​ငမ္း​ၾကည့္​ေန​မိ​သည္။
“ ​ေယာက္်ား​နဲ႕ ​မ​စက္​ယွက္​ဘဲ​နဲ႕ ​ဘယ္​လို​လုပ္​ၿပီး ​က​ေလး​ရ​မွာ​လည္း ​စူ​ဇီ​ရဲ႔ ... ” ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​က ​စူ​ဇီ႕​ကို ​အ​ကဲ​စမ္း​သ​လို​ေမး​လိုက္​၏။
“ ​ဒါ​ေတာ႕ ​ေဒါက္​တာ​ရယ္... ​မ​စပ္​ယွက္​ဘဲ ​က​ေလး​ရ​ႏိုင္​တဲ႕​နည္း​ေတြ ​ရွိ​တယ္​ဆို... ”
“ ​ရွိ​ေတာ႕ ​ရွိ​တာ​ေပါ႕​ေလ... ​ဒါ​ေပ​မယ္႕ ​နဲ​နဲ​ပါး​ပါး​ေတာ႕ ​ဆက္​ဆံ​ၾက​ည့္​ရ​လိမ္႕​မယ္... ”
“ ​က်ြန္​မ ​သူ​နဲ႕ ​ဆက္​ဆံ​ရ​မွာ​ေတာ႕ ​ခပ္​လန္႕​လန္႕​ပဲ​ေဒါက္​တာ ... ​အင္း ​ဒါ​ေပ​မယ္႕ ​က​ေလး​ရ​မယ္​ဆို​ရင္​ေတာ႕ ​ကြဲ​ခ်င္​ကြဲ​သြား​ပါ​ေစ ​က်ြန္​မ​ခံ​ပါ႕​မယ္ ”
​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​သည္ ​စူ​ဇီ​၏​ေစာက္​ဖုတ္​က​ေလး​ကို ​ပြတ္​ေပး​ေန​ျပန္​သည္။
“ ​စူ​ဇီ႕​ေစာက္​ဖုတ္​က​ေလး​က ​သိပ္​လွ​တာ​ပဲ​ကြာ ... ”
“ ​အို ​ေဒါက္​တာ​က​လဲ ... ” ​အ​အို​ဆို​ေပ​မယ္႕ ​စူ​ဇီ ​ရွက္​ေတာ႕​ရွက္​တတ္​သား၊ ​မ​လြွဲ​မ​ေရွာင္​သာ​လို႕​သာ ​ခံ​ေန​ရ​သည္၊
​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​၏​အ​ကိုင္​အ​တြယ္​ေၾကာင္႕ ​သူ​မ​စိတ္​ေတြ ​မ​႐ိုး​မ​ရြ​ျဖစ္​လာ​တာ​ေတာ႕ ​အ​မွန္​ပင္။
“ ​ဒီ​လို​လုပ္​ပါ​လား ... ​စူ​ဇီ ... ” “ ​ဘယ္​လို​လဲ​ဟင္ ... ”
“ ​စူ​ဇီ႕​ကို ​က​ေလး​ရ​ႏိုင္ ​မ​ရ​ႏိုင္ ​က်ြန္​ေတာ္​အ​ရင္​လုပ္​ၾက​ည့္​မယ္​ေလ ... ”
​မ​ထူး​ေတာ႕​ၿပီ​မို႕ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္ ​ေ၀႕​လည္​ေၾကာင္​ပတ္​လုပ္​မ​ေန​ေတာ႕​ဘဲ၊ ​ဒဲ႕​ဒိုး​ႀကီး ​ေျပာ​ခ်​လိုက္​သည္။ ​စူ​ဇီ​က​လည္း ​န​ဂို​က​တည္း​က ​လက္​ခံ​ခ်င္​ေန​ေပ​မယ္႕ ​အ​နည္း​ငယ္​ေတာ႕ ​မူ​လိုက္​မိ​သည္။
“ ​ဟင္႕​အင္း ​ေဒါက္​တာ​ရယ္ ... ​သူ​သိ​သြား​ရင္ ​ဘယ္​ေကာင္း​ပါ႕​မ​လဲ ... ”
“ ​သူ​မ​သိ​ေစ​ရ​ပါ​ဘူး ... ​စူ​ဇီ​သာ​ျပန္​မ​ေျပာ​နဲ႕​ေလ ... ”
“ ​စူ​ဇီ​က ​ဘာ​လို႕​ျပန္​ေျပာ​ရ​မွာ​လဲ ​ေဒါက္​တာ​ရယ္ ... ”
“ ​ကဲ ... ​ဒါ​ျဖင္႕ ​စူ​ဇီ ... ”  “ ​ရွင္ ... ”  “ ​စူ​ဇီ႕​ကို ​က်ြန္​ေတာ္​လိုး​ရ​မ​လား​ဟင္ ... ”
“ ​ေဒါက္​တာ​ဘယ္​သူ႕​ကို​မွ ​ျပန္​မ​ေျပာ​ရ​ဘူး​ေနာ္ ... ”
“ ​စိတ္​ခ်​ပါ ​စူ​ဇီ​ရယ္ ... ”
​လူ​နာ​စမ္း​သပ္​ခန္း​တံ​ခါး​မ​ႀကီး​မွာ ​အ​တြင္း​မွ ​ဂ​လန္႕​ထိုး​ပိတ္​ထား​သ​ျဖင္႕ ​အ​ေပၚ​ထပ္​မွ ​ဆင္း​လာ​ေသာ ​နန္း​မူ​၏​စိတ္​ထဲ​တြင္ ​သံ​သ​ယ​ေလး​ဝင္​လာ​သည္။ ​ဒီ​တံ​ခါး​ပိတ္​မ​ထား​တာ​ၾကာ​ၿပီ၊ ​အ​ထဲ​မွာ ​အ​ေရး​တ​ႀကီး​လူ​နာ​မ်ား​ရွိ​ေန​လို႕​လား၊ ​အို ​ကိုယ္​ႏွင္႕​မ​ဆိုင္​ပါ​ဘူး​ေလ ...
​နန္း​မူ​အ​ေတြး​က​ေလး​ျဖတ္​လိုက္​ရင္း ​ဆ​ရာ​မ​မ်ား​နား​ေန​ခန္း​ႏွင္႕ ​ကပ္​လ်က္​ရွိ​ေသာ ​ေရ​အိမ္​အ​တြင္း​သို႕​ဝင္​ခဲ႕​သည္။ ​ေရ​အိမ္​မွာ ​လူ​နာ​စမ္း​သပ္​ခန္း​ႏွင္႕ ​နံ​ရံ​သာ​ျခား​ၿပီး ​အ​ေပၚ​ရွိ ​ေလ​ဝင္​ေပါက္​မွ​ေခ်ာင္း​ၾက​ည့္​လ်ွင္ ​စမ္း​သပ္​ခန္း​အ​တြင္း​သို႕​ျမင္​ႏိုင္​ေပ​သည္။ ​နန္း​မူ​ေရ​အိမ္​ထဲ ​ဝင္​၍ ​ကိုယ္​လက္​သန္႕​စင္​ေန​စဥ္ ​စမ္း​သပ္​ခန္း​တြင္း​မွ ​တိုး​တိုး ​တိုး​တိုး​ႏွင္႕ ​စ​ကား​ေျပာ​သံ​မ်ား​ကို ​ၾကား​လိုက္​ရ​သည္။ ​ေယာက္်ား​တစ္​ေယာက္​ႏွင္႕ ​မိန္း​မ​တစ္​ေယာက္​၏ ​အ​ဂၤ​လိပ္​လို​ေျပာ​ေန​ၾက ​ျခင္း​ကို ​မ​ပီ​မ​သ​ၾကား​ေန​ရ​၏။ ​နန္း​မူ​စိတ္​ထဲ​မွာ ​စပ္​စု​ခ်င္​စိတ္​က ​တား​မ​ႏိုင္ ​ဆီး​မ​ရ​ျဖစ္​လာ​၏။ ​ထို႕​ေၾကာင္႕ ​နန္း​မူ​သည္ ​ေရ​အိမ္​တံ​ခါး​ကို ​အ​တြင္း​မွ ​ပိတ္​ထား​လိုက္​ၿပီး ​လက္​ေဆး
​ေႂြ​က​ဇ​လံု​မွ​တ​ဆင္႕ ​အ​ေပၚ​သို႕​တက္​ကာ ​စမ္း​သပ္​ခန္း​တြင္း​သို႕ ​ေခ်ာင္း​ၾကည့္​လိုက္​ေလ​သည္။
​ဟင္ ... ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​ပါ​လား ... ​ကု​တင္​ေပၚ​မွာ​လည္း ​ဂ်​ပန္​မ​ေလး​လား ​တ​႐ုတ္​မ​ေလး​လား​မ​သိ ​လွ​လိုက္​တာ ​နန္း​မူ​အ​ရမ္း​စိတ္​လႈပ္​ရွား​ေန​မိ​သည္။ ​သူ​တို႕ ​တိုး​တိုး ​ေျပာ​ေန​တာ​ကို​လည္း ​ေရ​အိမ္​တြင္း​မွ ​အ​တိုင္း​သာ​ၾကား​ေန​ရ​ေပ​ေတာ႕​သည္။
“ ​အ​ဝတ္​ေတြ ​ခ်ြတ္​လိုက္​ပါ​လား ... ​စူ​ဇီ ... ”
​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​က ​စူ​ဇီ႕​နား​ကပ္​ၿပီး ​ေျပာ​လိုက္​၏။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​သူ​ကိုယ္​တိုင္​လည္း
​ေဘာင္း​ဘီ​ရွည္​ကို ​ခ်ြတ္​ခ်​လိုက္​ေလ​၏။ ​အား​ပါး​ပါး ​ႀကီး​လိုက္​တာ​ရွင္ ​မ​နဲ​မ​ေနာ​ပါ​ပဲ ... ​သူ႕​လီး​ႀကီး​က ​ကိုး​ဆယ္​ဒီ​ဂ​ရီ ​ေထာင္​မတ္​လ်က္ ​တ​ရမ္း​ရမ္း​ျဖင္႕​ေပၚ​ထြက္​လာ​သည္။ ​စူ​ဇီ​ေတာ႕ ​ဘယ္​လို​ေန​မည္​ဟု​မ​ေျပာ​တတ္ ​ေခ်ာင္း​ၾကည့္​ေန​ေသာ ​နန္း​မူ​က​ေတာ႕ ​ဖင္​ေက်ာ​တြန္႕​သြား​ေလာက္​ေအာင္ ​ၾကက္​သီး​ျဖန္း​ျဖန္း ​ထ​သြား​ရ​၏။
​ၾကည့္​စမ္း​ပါ​အံုး ​ေကာ႕​ေထာင္​ေန​လိုက္​တာ၊ ​ထိပ္​ႀကီး​က​လည္း ​နီ​ရဲ ​ၿပဲ​လန္​ၿပီး ​ပန္း​သီး ​ႀကီး​တ​မ်ွ​ထင္​ရ​သည္။ ​တင္း​ေျပာင္​ၿပီး ​ျပဴး​ျပဲ​ေန​ေသာ ​ဒစ္​ႀကီး​က ​နန္း​မူ​ကို ​အ​သဲ​င​လ်င္​လႈပ္ ​သြား​ေစ​သည္။ ​စူ​ဇီ​သည္​လည္း​သူ​မ​၏​အ​ဝတ္​အ​စား​မ်ား​ကို ​ခ်ြတ္​လိုက္​ေလ​သည္။ ​ခု​ေတာ႕ ​စူ​ဇီ​သည္ ​မိ​ေမြး​တိုင္း ​ဖ​ေမြး​တိုင္း ​ဝတ္​လစ္​စ​လစ္​ျဖင္႕ ​ကိုယ္​လံုး​တီး​ေလး​ျဖစ္​သြား​ရ​ေခ်​ၿပီ။ ​အ​ေရÈ​တိုင္း​၏ ​အ​လွ​တို႕​ျဖင္႕​ျပည့္​စံု​လွ​ေသာ ​စူ​ဇီ​၏​ကိုယ္​လံုး​ေလး​သည္ ​တပ္​မက္​ဖြယ္​ရာ​အ​တိ​ျဖင္႕ ​ေဒါက္​တာ ​မင္း​ဒင္​ကို ​ဖိတ္​ေခၚ​ေန​ေပ​သည္။ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​က ​အ​ကႌ်​မ​ခ်ြတ္​ေသး​ေပ​မယ္႕ ​ေအာက္​ပိုင္း​က​ေတာ႕​ဗ​လာ​န​တၳိ။ ​စူ​ဇီ​က ​သူ​၏​ေထာင္​မတ္​ေန​ေသာ​လီး​ႀကီး​ကို ​သူ​မ​၏ ​ျဖဴ​ႏု​ေသာ​လက္​ေခ်ာင္း​သြယ္​သြယ္​ေလး​မ်ား​ျဖင္႕ ​အ​သာ​အ​ယာ ​ဆုပ္​ကိုင္​လိုက္​၏။ ​လီး​ႀကီး​၏ ​ေသြး​တိုး​ႏႈန္း​က ​စူ​ဇီ​၏​လက္​ဖ​ဝါး​ႏု​ႏု​ေလး​တြင္ ​တ​ဒိတ္​ဒိတ္​ျဖင္႕ ​ခံ​စား​သိ​ရွိ​ေန​ရ​၏။
“ ​သူ႕​လီး​ႀကီး​က​လည္း ... ​ႀကီး​တာ​ပါ​ပဲ ​ေနာ္ ... ”
“ ​စူ​ဇီ႕​ကို ​လုပ္​ရန္ ​ျဖည္း​ျဖည္း​လုပ္​ပါ​ေနာ္ ... ”
“ ​မ​နာ​ေစ​ရ​ပါ​ဘူး ​စူ​ဇီ ... ​က်ြန္​ေတာ္​မ​ၾကမ္း​ပါ​ဘူး ... ”
​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​က ​ကု​တင္​ေပၚ​တြင္ ​ကိုယ္​တံုး​လံုး​ေလး​ထိုင္​ေန​ေသာ ​စူ​ဇီ​၏ ​ခါး​ေလး
​ကို ​ကု​တင္​ေအာက္​မွ ​မတ္​တတ္​ရပ္​ရင္း ​ဆြဲ​ဖက္​ထား​လိုက္​သည္။ ​စူ​ဇီ​သည္ ​လက္​တစ္​ဖက္​က ​သူ႕​လီး​ႀကီး​ကို ​ဆုပ္​ကိုင္​လ်က္ ​က်န္​လက္​တစ္​ဖက္​က ​သူ႕ ​လည္​ဂုတ္​ႀကီး​ကို ​သိုင္း​ဖက္​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို ​ေမာ႕​ေမာ႕​ေလး​လုပ္​ကာ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ႏု​ႏု​ေလး​ႏွစ္​မြွာ​က ​သူ႕​အ​နမ္း​ကို ​ငံ႕​လင္႕ë​ကိ​ဆို​ေန​ေပ​သည္။ ​နီ​ရဲ​စို​စြတ္​ေသာ​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး
​ႏွစ္​လြွာ​က ​တ​ဆတ္​ဆတ္ ​တုန္​ေန​ေတာ႕​၏။
​သူ​မ​၏​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ​ပါး​စပ္​ႀကီး​ျဖင္႕ ​ငံု​ခဲ​လ်က္ ​ခမ္း​ၾကမ္း​ၾကမ္း​ေလး ​ဖိ​ကပ္​စုပ္​ယူ ​လိုက္​ခ်ိန္​မွာ​ေတာ႕ ​စူ​ဇီ​၏​မ်က္​ေတာင္​ေကာ႕​ႀကီး​မ်ား ​စဥ္း​က်​သြား​ၿပီး ​တ​ဟင္႕​ဟင္႕​ျဖင္႕ ​လူး​လြန္႕ ​သြား​ရွာ​သည္။ ​စူ​ဇီ​အ​သဲ​ေတြ ​အူ​ေတြ​ဆြဲ​ထုတ္​ခံ​ရ​သ​လို ​သူ႕​အ​နမ္း​တြင္ ​မိန္း​မူး​သား​ရ​ပါ​သည္။ ​သူ႕ ​လီး​ႀကီး​ကို​လည္း ​ပို​၍ ​ခပ္​တင္း​တင္း​ျဖစ္​ၫွစ္​ထား​လိုက္​မိ​ေတာ႕​၏။ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​၏​လက္​ဝါး​ႀကီး​တစ္​ဖက္​က ​စူ​ဇီ​၏ ​ႏို႕​အံု​အိ​အိ​ေလး​ေပၚ​သို႕ ​ဆုပ္​ကိုင္ ​လိုက္​ၿပီး ​အ​သာ​အ​ယာ​ဆုပ္​နယ္​ေပး​၏။ ​စူ​ဇီ​၏​ႏို႕​ႏွစ္​လံုး​မွာ ​အ​အို​သာ​ဆို​ရ​သည္။ ​ေပ်ာ႕​အိ​တြဲ​က် ​ျခင္း​မ​ရွိ​ဘဲ ​ခ်ြန္​ခ်ြန္​လံုး​လံုး​ေလး​ျဖင္႕​တုန္​တုန္​ျဖစ္​ေန​သည္။ ​ျဖဴ​ႏု​ေသာ​ႏို႕​အံု​ေလး​မ်ား​၏ ​ထိပ္​တြင္ ​နီ​ရဲ​ေန​ေသာ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​အ​ဖု​ေလး​ေတြ​က ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​၏ ​လက္​၌​ဆူ​ႂြ​က​လာ​သည္။ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​က ​စူ​ဇီ​၏ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​မ်ား​ကို ​သူ႕​လက္​ေခ်ာင္း​မ်ား​ျဖင္႕​ဆြဲ​ယူ​ေဆာ႕​က​စား ​ေန​လိုက္​သည္။ ​ေခ်ာ​ေမြ႔​လွ​ပ​ေသာ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို ​ေန​ရာ​မ​လပ္ ​နမ္း​႐ႈပ္​သည္။ ​န​ဖူး၊ ​ပါး​ျပင္၊ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​လည္​တိုင္​ေက်ာ႕​ေက်ာ႕ ... ​ႏႈတ္​ခမ္း​ျခင္း​နမ္း​လိုက္​သည့္​အ​ခါ​တြင္​စူ​ဇီ​ေကာ႕​တက္​သြား​၏။ ​ပါး​စပ္ ​ျခင္း​ေတြ႔​၍ ​အ​တြင္း​တြင္ ​လ်ွာ​ျခင္း​ပါ​က​လိ​ေန​ျပန္​သည္။ ​အ​ခ်ိန္​ေတာ္​ၾကာ​စုပ္​နမ္း​ၿပီး​မွ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​၏​ပါး​စပ္​သည္ ​စူ​ဇီ​၏​ႏို႕​ႏွစ္​လံုး​ေပၚ​သို႕ ​ေရာက္​ရွိ​သြား​၏။ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​သည္ ​စူ​ဇီ​၏​ႏို႕​ႏွစ္​လံုး​ကို ​တစ္​လံုး​ၿပီး​တစ္​လံုး​စို႕​သည္။ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​မ်ား​ကို ​သြား​ျဖင္႕ ​မ​နာ႕​တ​နာ​ကိုက္​၍ ​ပါး​စပ္​အ​တြင္း​စုပ္​ယူ​ၿပီး ​လ်ွာ​ျဖင္႕​ထိုး​ေမြွ ​က​လိ​သည္။ ​စူ​ဇီ​က ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​၏ ​ဆံ​ပင္​မ်ား​ကို​ဆုပ္​ဆြဲ​ယူ​၍ ​ရင္​ဘတ္​က​ေလး​ကို ​ေကာ႕​ေကာ႕​ေပး​၏။ ​သူ႕​ႏွာ​ေခါင္း​ေတြ ​ပါး​စပ္​ေတြ​က ​စူ​ဇီ​၏​အ​ေပၚ​ပိုင္း​မွ ​ေအာက္​သို႕​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ဆင္း​လာ ​သည္။ ​ဝမ္း​ဗိုက္​သား​ေဖြး​ေဖြး​ကို​လည္း ​မ​လြတ္​တမ္း​နမ္း​၏။ ​ထို​အ​ခါ​တြင္​မ​ေတာ႕ ​စူ​ဇီ​က ​ကု​တ​င ​ေပၚ​သို႕ ​အ​သာ​ျပန္​၍ ​ပက္​လက္​လွဲ​ေပး​လိုက္​သည္။ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​က ​ကု​တင္​ေအာက္​တြင္ ​မတ္​တတ္​ရပ္​ကာ ​စူ​ဇီ​၏​ဆီး​ခံု​မို႕​မို႕​ကို ​နမ္း​၏။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​ဆီး​စပ္​ေအာက္​အ​ေမြွး​မဲ​မဲ​မ်ား ​ဖံုး​အုပ္
​ေန​ေသာ ​ေစာက္​ဖုတ္​က​ေလး​ကို ​နမ္း​၏။
​စူ​ဇီ ​ေပါင္​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ကို ​အ​နည္း​ငယ္​ကား​လိုက္​ၿပီး ​ေကာ႕​ေပး​မိ​၏။ ​ခ​ဏ​အ​ၾကာ​တြင္ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​သည္ ​စူ​ဇီ​၏​ေပါင္​ႏွ​လံုး​ၾကား​သို႕​ေခါင္း​ဝင္​ကာ ​သူ​မ​၏​ေစာက္​ဖုတ္​က​ေလး​ကို ​လ်ွာ​ျဖင္႕ ​လ်က္​ေတာ႕​၏။ ​ေစာ​ေစာ​က​ထဲ​က ​ဖီ​လင္​ဝင္​ေအာင္​နမ္း​ထား​ျခင္း​ခံ​ရ​သ​ျဖင္႕ ​စူ​ဇီ​၏ ​ေစာက္​ပတ္​က​ေလး​အ​တြင္း​မွ ​တ​ဏွာ​ေရÈ​ေျပး​အ​က်ိ​ရည္​ေလး​မ်ား​က ​စို​စြတ္​ထြက္​ေပၚ​လာ​သည္။ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​က ​သူ​မ​၏​ေစာက္​ပတ္​ကို ​လ်ွာ​ျဖင္႕ ​လ်က္​ေသာ​အ​ခါ ​အ​သဲ​က​လီ​စာ​ထဲ​က​ပါ ​ေျဗာင္း​ဆံ​ေအာင္ ​ခံ​ခ်င္​စိတ္​ေတြ​ျဖစ္​လာ​သည္။ ​သူ႕​လ်ွာ​ေႏြး​ေႏြး​ႀကီး​က ​စူ​ဇီ​၏​ေစာက္​ပတ္​အ​ကြဲ​ေလး​တ​ေလ်ွာက္ ​အ​ထက္​ေအာက္
​အ​ျပန္​အ​လွန္ ​လ်က္​ေပး ​လ်က္​ရွိ​သည္။ ​ေစာက္​စိ​ေလး​ကို ​လ်ွာ​ျဖင္႕ ​ဖိ​ထိုး​က​လိ​၏။
“ ​အို ... ​အို ... ​အင္း ... ​ေဒါက္​တာ​ရယ္ ... ​ဘယ္​လို​မ်ား​လုပ္​ေန​တာ​လဲ​ကြယ္ ... ​စူ​ဇီ ​မ​ေန​တတ္​ေတာ႕​ဘူး ... ”
“ ​ခ​ဏ​ေလး​ပါ​စူ​ဇီ ... ​စူ​ဇီ႕​ေစာက္​ပတ္​က​ေလး​က ​လ်က္​လို႕ ​သိပ္​အ​ရ​သာ​ရွိ​တာ​ပဲ ... ” ​စူ​ဇီ​က ​တ​အင္း​အင္း​ၿငီး​ျငဴ​ရင္း ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​၏ ​ေခါင္း​ကို ​ေပါင္​ႏွစ္​လံုး​ျဖင္႕
​အ​တင္း​ခြ​ၫွပ္​ထား​မိ​သည္။ ​စူ​ဇီ​သည္ ​ႏႈတ္​ခမ္း​လွ​လွ​ေလး​မ်ား​ကို ​လ်ွာ​ျဖင္႕​လ်က္​ေန​မိ​သည္။ ​အာ​ေခါင္​ေတြ ​ေျခာက္​ကပ္​ေန​သည္။ ​ေမာ​ေဖါက္​လာ​သ​လို ​လႈိက္​၍​လႈိက္​၍​ေမာ​ေန​သည္။ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​၏ ​ေခါင္း​ကို ​လက္​ျဖင္႕​စံု​ကိုင္​လ်က္ ​ေပါင္​တံ​ရွည္​ရွည္​ေလး​မ်ား​ကို ​ျမင္း​ထိုင္​ပံု​စံ​ေကာ႕​၍ ​ကား​ထား ​ေပး​၏။ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​က ​စူ​ဇီ​၏​ေစာက္​ပတ္​က​ေလး​ကို ​ပါး​စပ္​ျဖင္႕ ​စုပ္​ယူ​ၿပီး ​သြား​ျဖင္႕ ​မ​နာ႕​တ​နာ ​ဖိ​ကိုက္​ေပး​ျပန္​သည္။ ​စူ​ဇီ ​တြန္႕​သြား​ရ​၏။ ​ေစာက္​ပတ္​အ​တြင္း​သို႕ ​လ်ွာ​ႀကီး​ကို ​ထိုး​သြင္း​၍ ​ေမြွ​ေႏွာက္​က​လိ​ျပန္​ေသာ​အ​ခါ ​စူ​ဇီ​မွာ ​အ​သဲ​ေတြ​အူ​ေတြ​ပါ ​ျဳ​ပတ္​ထြက္​သြား​ေတာ႕ ​မ​တတ္ ​တြန္႕​လိမ္​ေကာ႕​ျပန္​လာ​သည္။ ​ေပါင္​ႏွစ္​လံုး​ကို ​ေစ႕​လိုက္​ကား​လိုက္​ျဖင္႕ ​တ​ကိုယ္​လံုး ​နတ္​ပူး​သ​လို ​တ​ဆတ္​ဆတ္​တုန္​ေန​သည္။ ​အ​ျပင္​ဖက္​မွ​ေခ်ာင္း​ၾကည့္​ေန​မိ​ေသာ ​ဆ​ရာ​မ​ေလး​နန္း​မူ​မွာ​လည္း ​သူ​မ​၏​ေစာက္​ပတ္ ​အ​တြင္း​မွ ​မ​႐ိုး​မ​ရြ​ျဖင္႕ ​တ​ကိုယ္​လံုး ​ကာ​မ​ရာ​ဂ​ေသြး​မ်ား​လွည့္​ပတ္​လႈပ္​ရွား​လာ​သည္။ ​စူ​ဇီ ​ေကာ႕ ​သြား​တိုင္း ​နန္း​မူ​လည္း​ေယာင္​ရမ္း​၍ ​ေကာ႕​သြား​မိ​၏။ ​သူ​မ​၏​မ်က္​ႏွာ​က​ေလး​မွာ​လည္း ​စူ​ဇီ ​နည္း​တူ ​႐ႈံ႔​လိုက္​မဲ႕​လိုက္​ျဖင္႕ ​ေယာင္​ရမ္း​ၿပီး​သူ​မ​၏​ေစာက္​ပတ္​က​ေလး​ကို ​ထ​မီ​ေပၚ​မွ​အုပ္​ကိုင္​၍ ​ပြတ္​သပ္​ေပး​ေန​မိ​သည္။ ​နန္း​မူ​ရင္​ထဲ​မွာ ​က​တုန္​က​ရီ​ႀကီး​ျဖစ္​ေန​ရ​ပါ​သည္။ ​စူ​ဇီ​ေန​ရာ​တြင္ ​သူ​မ ​သာ ​ဝင္​၍​ခံ​ခ်င္​စိတ္​ေတြ ​ျဖစ္​ေပၚ​ေန​သည္။ ​စူ​ဇီ​၏​ေစာက္​ပတ္​တြင္ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​၏ ​တံ​ေတြး​မ်ား​စို​စြတ္​ေန​သ​လို ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​၏​ပါး​စပ္​တြင္း​လည္း ​ေစာက္​ပတ္​အ​ရည္​မ်ား ​ေပ​က်ံ​ကုန္​သည္။
“ ​ေတာ္​ၿပီ ​ေဒါက္​တာ​ရယ္ ... ​လိုး​ခ်င္​လဲ​လိုး​ပါ​ေတာ႕ ​စူ​ဇီ​အ​ရမ္း​မ​ေန​ႏိုင္​ေတာ႕​လို႕​ပါ ” ​ေကာင္​မ​ေလး​၏​ပါး​စပ္​မွ ​ဖြင္႕​ဟ​ေတာင္း​ဆို​လာ​ေတာ႕​မွ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​ကု​တင္ ​ေပၚ​သို႕​တတ္​လိုက္​သည္။ ​စူ​ဇီ ​ပက္​လက္​အ​ေန​အ​ထား​မွ ​ေပါင္​တန္​ရွည္​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ကို ​အ​စြမ္း​ကုန္ ​ျဖဲ​ေပး​၏။ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​က ​စူ​ဇီ​၏ ​ေပါင္း​ၾကား​တြင္ ​ဒူး​ေထာက္​လ်က္​ဝင္​ထိုင္​လိုက္​သည္။ ​သူ​၏​ႀကီး​မား ​တုတ္​ခိုင္​လွ​ေသာ ​လီး​ႀကီး​မွာ​လည္း ​သိ​သိ​သာ​သာ ​ဆတ္​က​နဲ ​ဆတ္​က​နဲ ​တုန္​ေန​၏။ ​ေငါက္​က​နဲ​ေငါက္​က​နဲ ​မာန္​ဖီ​ေန​ၿပီး ​ေကာ႕​တင္း​ေထာင္​မတ္​လ်က္ ​ဒစ္​ႀကီး​ျပဴး​ျပဲ​ကာ ​စူ​ဇီ​၏ ​ေစာက္​ပတ္​အ၀​တြင္ ​ပါး​ပ်ဥ္း​ေထာင္​ေန​တာ​ကို ​နန္း​မူ ​ကြက္​ကြက္​ကြင္း​ကြင္း ​ျမင္​ေန​ရ ​ေပ​သည္။
​ေစာက္​ပတ္​က​ေလး​မွာ ​အ​ရည္​ရြွဲ​၍ ​ပြင္႕​အာ​ေန​သ​ျဖင္႕ ​အ​တြင္း​သား ​နီ​နီ​ရဲ​ရဲ​ေလး​မ်ား ​ကို​ပင္ ​ျမင္​ေန​ရ​သည္။ ​မို႕​ေဖါင္း​ေဖါင္း ​ေစာက္​ဖုတ္​က​ေလး​က ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​၏ ​လီး​ႀကီး​ကို ​ျမဴ​ေခၚ​ေန​သည္။ ​ခ​လယ္​ကြဲ​ေၾကာင္း​ေလး​ထိပ္​ရွိ ​ေစာက္​စိ​က​ေလး​က ​တ​ဆတ္​ဆတ္​ျဖင္႕ ​တင္း​မာ ​လာ​ေပ​သည္။
​ဒစ္​ဖ်ား​ႀကီး​ကို ​ေစာက္​ပတ္​ႏႈတ္​ခမ္း၀​တြင္ ​အ​သာ​ေတ႕​၍ ​ထိုး​မ​သြင္း​ေသး​ပဲ ​အ​ထက္ ​ေအာက္ ​စုန္​ခ်ီ​ဆန္​ခ်ီ ​ပြတ္​ဆြဲ​ေပး​လိုက္​၏။ ​ဒစ္​ႀကီး​က ​ေစာက္​စိ​ေလး​ကို ​သြား​၍​သြား​၍ ​ခ​လုတ္ ​တိုက္​ေသာ​အ​ခါ ​စူ​ဇီ​မွာ ​ဖင္​ေဖြ​ေဖြး​ႀကီး​မ်ား​ကို ​အိပ္​ယာ​ေပၚ​မွ ​ေျမာက္​ႂြ​က​သြား​ေအာင္ ​ေကာ႕​ေပး ​မိ​ရင္း ​ေပါင္​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ကို ​အ​စြမ္း​ကုန္ ​ျဖဲ​ကား​ထား​၏။
“ ​လိုး ... ​လိုး​ပါ​ေတာ႕ ​ေဒါက္​တာ​ရယ္ ... ​ေဒါက္​တာ​လီး​ႀကီး​ကို ​စူ​ဇီ႕​ေစာက္​ပတ္​ေလး ​ထဲ ​ထည့္​လိုက္​ပါ​ေတာ႕ ... ​စူ​ဇီ ​ခံ​ခ်င္​လွ​ၿပီ ... ” ​ဤ​သို႕​အ​ဓိ​ပၸါယ္​မ်ိဳး​ရွိ​ေသာ ​ဂ်​ပန္​စ​ကား​ကို ​ေကာင္​မ​ေလး​၏​ပါး​စပ္​မွ ​မ​ပီ​မ​သ ​ၿငီး​ျငဴ
​လာ​သည္။
​လိုး​သည့္​ေန​ရာ​တြင္​က်ြမ္း​က်င္​လွ​သည့္​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​လည္း ​မ​ဆိုင္း​မ​တြ​ပင္ ​စူ​ဇီ​၏ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ​ပါး​စပ္​ခ်င္း​ေတ႕​၍ ​ဖိ​ကပ္​စုပ္​ယူ​လိုက္​ၿပီး ​ႏို႕​ႏွစ္​လံုး​ကို ​စံု​ကိုင္​၍ ​လီး​ႀကီး​ကို ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ထိုး​သြင္း​လိုက္​သည္။ ​ထို​အ​ခါ ​လီး​ႀကီး​က ​တ​ျဖစ္​ျဖစ္​အ​သံ​မ်ား​ႏွင္႕​အ​တူ ​ေစာက္​ေခါင္း​ထဲ​သို႕ ​တိုး​ဝင္​ေန​ေတာ႕​၏။ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​အ​ဖို႕ ​ဂ်​ပန္​မ​ေလး​ကို ​လိုး​ရ​သည္​မွာ ​စီး​စီး​ပိုင္​ပိုင္ ​အ​ရ​သာ​ရွိ​လွ​သည္။ ​စူ​ဇီ​မွာ​လည္း ​ႀကီး​ထြား​ရွည္​လ်ား​လွ​ေသာ ​လီး​ႀကီး​က ​ေစာက္​ပတ္​အ​တြင္း​သို႕ ​မ​ဆန္႕​မ​ျပဲ​ဝင္​လာ ​သ​ျဖင္႕ ​နာ​လည္း​နာ ​ေကာင္း​လည္း​ေကာင္း​တ​ခ်ိန္​ထဲ​မွာ​ပင္ ​စည္း​စိမ္​ႏွစ္​မ်ိဳး​ကို ​ခံ​စား​လိုက္​ရ ​သည့္​အ​တြက္ ​တ​ကိုယ္​လံုး ​ထြန္႕​ထြန္႕​လူး​ေန​ေတာ႕​သည္။
​ကား​ထား​ေပး​ေသာ ​ေပါင္​ႏွစ္​လံုး​ကို​ျပန္​ေစ႕​ကာ ​မိ​မိ​ရင္​ဘတ္​ကို ​တြန္း​ထား​ေသာ ​စူ​ဇီ႕ ​အား ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​သည္ ​ေလ်ွာ႕​မ​ေပး​ပဲ ​တ​ေျဖး​ေျဖး​ခ်င္း ​ေၫွာင္႕​သြင္း​ေန​၏။ ​စူ​ဇီ​မွာ​လည္း ​မ်က္​ႏွာ​က​ေလး​႐ႈံ႔​မဲ႕​လ်က္ ​တ​အင္း​အင္း​ေလ​သံ​ျဖင္႕​ၿငီး​ျငဴ​ရင္း ​ႀကိတ္​မွိတ္​ခံ​ေန​ရ​သည္။
“ ​ေအာင္​မ​ေလး ... ​ေဒါက္​တာ​ရယ္ ​နာ​လိုက္​တာ ... ​က်ြတ္ ​က်ြတ္ ​အ ​အ ... ” ​စူ​ဇီ ​တိုး​တိုး​ေလး ​ၿငီး​တြား​ေန​မိ​သည္။ “ ​မ​နာ​ပါ​ဘူး​စူ​ဇီ​ရဲ႔ ... ​ေကာင္း​တာ​မ်ား ... ”
“ ​ဟင္႕ ​အင္း ​ေဒါက္​တာ ... ​နာ​တယ္ ... ​ရွီး ​အား ... ”
“ ​ဝင္​စ​မို႕​ပါ ​စူ​ဇီ​ရယ္ ... ​ခ​ဏ​ေလး ... ​ခ​ဏ​ေလး ... ”
“ ​အို ​ေဒါက္​တာ ... ​ေျဖး​ေျဖး ... ​အား ... ​အား ... ​က်ြတ္ ... ​က်ြတ္ ... ​က်ြတ္ ... ”
“ ​စူ​ဇီ​က​လည္း​ကြာ ... ​ဒါ​ေလး​မ်ား ... ​ဘယ္​လို​ျဖစ္​ေန​တာ​လဲ ... ”
“ ​စူ​ဇီ​မ​ခံ​ရ​တာ​ၾကာ​ၿပီ ​ေဒါက္​တာ​ရဲ႔ ... ​ဒါ​ေၾကာင္႕​မို႕ ​သိပ္​မ​ခံ​ႏိုင္​တာ ... ​ေျဖး​ေျဖး ​လုပ္​ေနာ္ ... ”
​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​က ​ေခ်ာ႕​ေမာ႕​၍ ​မွန္​မွန္​ေဆာင္႕​၏။ ​စူ​ဇီ​က ​အံ​က​ေလး​ႀကိတ္​ၿပီး ​လီး​ႀကီး​၏​ဒဏ္​ကို ​ခံ​ေန​ရ​သည္။ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​သည္ ​ေအာက္​ပိုင္း​တြင္ ​စူ​ဇီ​၏​ေစာက္​ဖုတ္ ​ေလး​ကို ​တ​ခ်က္​ခ်င္း​မွန္​မွန္​လိုး​ေန​သ​လို ​ေပၚ​ပိုင္း​မွ ​ေဖါင္း​မို႕​အိ​စက္​ေသာ ​ႏို႕​ႏွစ္​လံုး​ကို ​တ​လံုး​စီ ​စို႕​ေပး​ေန​၏။ ​စူ​ဇီ​သည္ ​မ​ဆန္႕​မ​ျပဲ​ဝင္​လာ​ေသာ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​၏ ​လီး​ႀကီး​ေၾကာင္႕ ​နာ​က်င္​ေန ​ေသာ္​လည္း ​ကာ​မ​ဆ​ႏၵ​အ​လြန္​ျပင္း​ထန္​ေန​ပါ​ၿပီ။ ​သူ​​လက္​ေခ်ာငမ​၏​ကာ​မ​စိတ္​မ်ား​ထ​ႂြ​က​ေန​ၿပီး ​မ်က္​လံုး​ကို ​စံု​မွတ္​ထား​ကာ ​ေဒါက္​တာ​မင္း​ဒင္​၏ ​ေက်ာ​ျပင္​က်ယ္​ႀကီး​ကို ​ဖက္​ထား​ေသာ