"မေခ်ာဆယ္ေယာက္ကိုယ္တစ္ေယာက္"

 ေနာက္ေန႕ မနက္ေစာေစာ ေလယာဥ္ကြင္းသို႕ ဖယ္ရီျဖင့္ ထြက္လာသည္။ ဖယ္ရီေပၚသို႕ ဒုအုပ္မွဴးႏွင့္ စကားတေျပာေျပာ လမ္းေလွ်ာက္လာေသာ ေဇာ္လတ္ကို ေတြ႕သျဖင့္
   ေဟ့ေကာင္ ေဇာ္လတ္ ဒုအုပ္မွဴးက ဘာတဲ့လဲကြ
   ခ်စ္တယ္တဲ့…..
   ေဟ့ေကာင္…… ဒုအုပ္မွဴးက မင္းကို အဲလိုေျပာတယ္….. ဟားဟား….. စိတ္ထိန္းပါသူငယ္ခ်င္းရာ
   ေဟ….. ငါ့ကိုဘာေမးတာလဲ
   မင္းကို ဒုအုပ္မွဴးက ဘာေျပာတာလဲလို႕ ေမးတာကြ…..
   ေၾသာ္ အဲဒါလား…. ဂရုစိုက္ဖို႕မွာတာပါ အေဟးေဟး
   ေၾသာ္ ေၾသာ္ အူျမဴးေနလိုက္တာ….. ဟားဟား
   ေလယာဥ္ေပၚသို႕ တက္ကာနီး ဒုအုပ္မွဴးမွ ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြေပးသည္။ ထို႕ေနာက္ ေလယာဥ္ အသီး သီးေပၚသို႕ တက္သြားသည္။ ထံုးစံအတိုင္း စစ္ေဆးစရာရွိတာ တစ္ခုခ်င္းစစ္ၿပီး ပံုမွန္ျဖစ္သည္ႏွင့္ ေလယာဥ္ ထြက္ခြာခြင့္ ေတာင္းကာ ေလေပၚသို႕ တက္လာခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္၀ယ္ ကြန္ထရိုးတာ၀ါေပၚတြင္….
   ဖူးေ၀…. နင္ စိတ္ပူေနတာလား….
   ေအးဟယ္….. ကိုသန္႕ဇင္ကေတာ့.. ကိုေဇာ္လတ္ အားရွိသြားမွာပါလို႕ ေျပာတာပဲ….. ငါသူ႕ကို ေခၚလိုက္ရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္…..
   ေကာင္းပါ့မလားဟယ္…..
   ထိုအခ်ိန္၀ယ္….. အီးဂဲလ္ဖိုက္ဖ္မွ…..
   မဂၤလာဒံု….. အီးဂဲလ္ဖိုက္ဖ္ ဆက္ထြက္ပါမယ္…..
   မဂၤလာဒံုမွ ေျပာေနပါတယ္….. အီးဂဲလ္ဖိုက္ဖ္… ေလယာဥ္ျပန္လည္ ေမာင္းႏွင္ခြင့္ အတြက္ ကြန္ဂရက္က်ဴေလးရွင္းပါ။

   တိုက္ပြဲမွာ ေအာင္ျမင္ပါေစရွင္……`
   ဆုေတာင္းေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္…..
   တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ရန္သူ႕နယ္ေျမႏွင့္ နီးကပ္လာသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ရန္သူက မိမိတပ္မ်ားအား အင္အား အလံုးအရင္းျဖင့္ ထိုးစစ္ဆင္ေနသည္။ မိမိတပ္မ်ား လက္နက္ခဲယမ္း ေလ်ာ့နည္းေနၿပီ။ ေလယာဥ္မ်ား ေရာက္လာေတာ့ စစ္သည္မ်ားအားလံုး တက္ႀကြစြာ လက္ျပႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ ေလယာဥ္ငါးစီးမွ ရန္သူ႕ေနရာ မ်ားအား ဗံုးမ်ား ဒံုးက်ည္မ်ား စက္ေသနတ္မ်ားျဖင့္ ပစ္ခတ္ေခ်မႈန္းသြားသည္။ ရန္သူ႕ပစ္အား သိသိသာသာ မေလ်ာ့ေသး…
   ျခေသၤ့မွ သိန္းငွက္….. ရန္သူ ေရွ႕ကိုက္ ၃၀၀ ၀င္တိုက္ေနၿပီ….
   ထိေရာက္တဲ့ပစ္ကူ ေသေသခ်ာခ်ာေလးပစ္ေပးပါ…. အေရးႀကီးပါတယ္…..
   သိန္းငွက္မွ ျခေသၤ့ အားလံုးၾကားတယ္….. ဆက္လုပ္ေပးပါမယ္……
   အုပ္စု ဘာက်န္ေသးလဲ…
   တစ္ ေသနတ္ပဲ က်န္ပါတယ္……
   ႏွစ္ ဗံုးႏွစ္လံုး က်န္ပါေသးတယ္…….
   သံုး အားလံုးကုန္ပါၿပီ…..
   ေလး…. ေရာ့ကတ္က်န္ပါေသးတယ္…..
   ငါး….. ေရာ့ကတ္ေရာ ဗံုးပါ က်န္ပါေသးတယ္……
   ေအး…. အဲဒါဆို မင္းဆင္းလုပ္ကြာ….. ေသခ်ာလုပ္….. ေသခ်ာမွျဖစ္မယ္ေနာ္…..
   ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ…..
   ေအး…. ဆက္လုပ္……
   ေဇာ္လတ္၏ ေလယာဥ္ ေျမျပင္သို႕ စိုက္ဆင္းသြားသည္။ ရန္သူ႕အစုအေ၀းအားလံုးကို ဗံုးက်ဲျခင္း၊ ေရာ့ကတ္ ပစ္ခတ္ျခင္း၊ စက္ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္ခတ္ျခင္းျဖင့္ ေခ်မႈန္းၿပီးေနာက္ ရန္သူ႕ေနာက္ပိုင္းေနရာသို႕ ပ်ံတက္လိုက္ရာ
   ေဖာက္…. ေဖာက္…..
   အ…….
   ဆရာ…… ကၽြန္ေတာ္ထိသြားၿပီ……
   ဆြဲတင္….. ဆြဲတင္……ဆြဲတင္ …… မရရင္….. အီဂ်က္….. အီဂ်က္(Eject)
   ေအး….. ဟုတ္ၿပီ….. ဟုတ္ၿပီ….. ထိန္းထား…….
   အုပ္စု အီးဂဲလ္၀မ္းေျပာေနတယ္….. ငါ ဖိုက္ေနာက္က ရွိမယ္….. ဆက္လုပ္ၿပီး ျပန္လိုက္လာခဲ့ပါ…..
   မဂၤလာဒံု…… မဂၤလာဒံု……
   မဂၤလာဒံုမွ ေျပာေနပါတယ္ရွင္….. ဆက္ေျပာပါ……
   မဂၤလာဒံု အေရးေပၚဆင္းပါမယ္…..
   ဘယ္…. ဘယ္သူ႕… ေလယာဥ္လဲရွင္…..
   အီးဂဲလ္ ဖိုက္ဖ္……
   ဖူးေ၀ ရုတ္တရက္ မ်က္လံုးမ်ားျပာေ၀သြားသည္။

 မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္မ်ား တြင္တြင္ စီးက်လာသည္။
   သမီး…. သြားႀကိဳခ်င္လား…..
   ဟုတ္ကဲ့ဆရာ…. သမီး သြားခ်င္တယ္…..
   သြားလိုက္ပါသမီးရယ္….. သမီးေနရာကို.. ၀ါ၀ါ အစားထိုး ၀င္ထားေပးပါလိမ့္မယ္….
   ကိုေအာင္ထြန္းႏိုင္ Emergency Landing အတြက္ Standby လုပ္ထားပါ။
   ဟုတ္ကဲ့ဆရာ…..
   အေရးေပၚဆင္းမယ္…… မီးသတ္ကား….. လူနာတင္ကား….. အဆင္သင့္လုပ္ထားပါ……

   ဖူးေ၀ တာ၀ါမွ ေလယာဥ္ေျပးလမ္းဘက္သို႕ အျမန္ဆံုးေျပးသည္။ ေမာရမွန္း မသိရွာ။ အခ်စ္ေဇာက ေဆာင္ေနသည္ကိုး။ ေလယာဥ္ေျပးလမ္းေပၚ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ဆင္းလာမွ ထိန္းခ်ဳပ္တာ၀ါမွ အဖြဲ႕မ်ား စိတ္ ေအးရေတာ့သည္။ ေလယာဥ္ရပ္သြားသည္ႏွင့္ လူနာတင္ကားမ်ား မီးသတ္ကားမ်ား အလုပ္ရွဳပ္သြားေတာ့ သည္။ ေတာ္ေသးသည္။ ေဇာ္လတ္ သိပ္ႀကီးႀကီးမားမား မထိသြား။ ဘယ္ဘက္ ပုခံုးသား တစ္ဖက္ကိုုေတာ့ ရန္သူ႕က်ည္က ဖဲ့ယူသြားသည္။
   ေဇာ္လတ္ မဂၤလာဒံု စစ္ေဆးရံုႀကီးမွာ ေဆးကုသမႈခံယူေနစဥ္ ဖူးေ၀ အလုပ္မွ ခြင့္ယူကာ ေန႕စဥ္ ျပဳစု ေပးသည္။ ႏွစ္ပတ္ေလာက္အတြင္းမွာ ေဇာ္လတ္ အေကာင္းပကတိနီးပါးေလာက္ ျဖစ္သြားသည္။ ေဆးရံု ဆင္းခြင့္ ရသြားသည္။ ေဆးရံု ဆင္းသြားၿပီးေနာက္ ဖူးေ၀၏ အိမ္သို႕ သြားျဖစ္သည္။ ဖူးေ၀၏ မိဘႏွစ္ပါးက လည္း သေဘာေကာင္းပါသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဖူးေ၀ႏွင့္ အခ်ိန္မေရြးေတြ႕ႏိုင္ေၾကာင္း ၀င္ႏိုင္ထြက္ႏိုင္ေၾကာင္း(အိမ္ကို ၀င္တာထြက္တာေျပာတာေနာ္) ခြင့္ျပဳခ်က္ရသည္။

   ခ်စ္သူကို တည္းခိုခန္းမွာ ခ်ိန္းေတြ႕ဖို႕၊ ေဟာ္တယ္မွာ အတူအိပ္ဖို႕ မေတာင္းဆိုရက္ေသာ ေဇာ္လတ္ အႀကံအစည္မ်ား ထုတ္ရသည္။ ဖူးေ၀ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေတြ႕ဖို႕ ဘယ္ေနရာ သင့္ေတာ္မလဲ။ ေန႕ဘက္က ေတာ့ ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပႏိုင္တာ သိသည္။ ဖူးေ၀က ေလဆိပ္မွာ အလုပ္ရွိသည္ေလ။ ညဘက္ဆိုရင္ ေဇာ္လတ္က အားသည္။ ဖူးေ၀က အိမ္ျပန္ရသည္။

တစ္ခါေတာ့ ကံဇာတာက မ်က္ႏွာသာေပးလို႕ ထင္သည္။ ဖူးေ၀၏ အေဒၚအရင္း ဆံုးသျဖင့္ မိဘႏွစ္ပါး လံုး မႏၱေလး သြားရမည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အိမ္မွာ ဖူးေ၀တစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့သည္။ ေဇာ္လတ္က ဖူးေ၀ႏွင့္ ႏွစ္ ေယာက္တည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အၾကာႀကီးေတြ႕ခ်င္သည္ဟု ေျပာေသာအခါ …..
   ကို….. မနက္ျဖန္.. ေမေမတို႕ မႏၱေလးသြားမယ္သိလား…. အိမ္မွာ ဖူးေ၀ တစ္ေယာက္တည္….
   ကို…. အိမ္လာလို႕ရမလား ဖူး…..
   အင္း….. ရေတာ့ ရတယ္….. ဒါေပမဲ့…. ညေနမိုးခ်ဳပ္မွလာေလ…. ဖူးက အဲဒီအခ်ိန္မွ အလုပ္ဆင္းမွာ..
   အိုေက…. ဖူးကို ေလဆိပ္မွာ လာႀကိဳမယ္ေလ…. ဖူးနဲ႕အတူ တစ္ခါတည္းသြားမယ္……
   အင္း…..
   သို႕ႏွင့္ သို႕ႏွင့္ ဖူးေ၀ အလုပ္ဆင္းခ်ိန္ ေစာင့္ေနေသာ ေဇာ္လတ္၏ ကားေလးေပၚသို႕ ဖူးေ၀ အခန္႕ သား လိုက္ပါသြားသည္ကို ေလဆိပ္မွ ၀န္ထမ္းအားလံုး အားက်ေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ျမင္လုိက္ရေလေတာ့ သည္…
   ကို…. ဒီမွာ….. ခဏေစာင့္အံုး…. ဖူး အ၀တ္အစားလဲအံုးမယ္…..
   အင္း…..
   ဖူးေ၀ အ၀တ္အစားလဲၿပီး ျပန္ထြက္လာသည္။ စပန္႕သားဂါ၀န္အေပ်ာ့ေလးကို ၀တ္ဆင္ထားရာ ကေလးေလးကဲ့သို႕ ခ်စ္စရာပံုေလးေပါက္ေနသည္။ ဖူးေ၀၏ ခႏၶာကိုယ္ ေကာက္ေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ေဇာ္လတ္ ေရငတ္သလိုလို ျဖစ္လာသည္။
   ဖူးက… ဘယ္မွာ အိပ္တာလဲ….
   ဖူးအိပ္ခန္းက…. အေပၚထပ္မွာ… ဘာလဲ…. ကို… လိုက္လည္မလို႕လား…..
   အင္းေပါ့…..
   ဒါဆိုလည္း လာ….
   အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ မိန္းကေလးပီပီ သပ္ရပ္စြာရွင္းလင္းထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေဇာ္လတ္ ဖူးေ၀ကို ဖက္လိုက္သည္။ ဖူးေ၀က ေဇာ္လတ္၏ ရင္ခြင္ထဲသို႕ ေခါင္းေလး၀ွက္ထားသည္။ ေဇာ္လတ္က ဆံပင္ သားေလးမ်ားကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး နမ္းရွိဳက္လိုက္သည္။

 ဖူးေ၀ ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ေဇာ္လတ္ ေမာ့လာေသာ ဖူးေ၀ ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို တယုတယ စုပ္ယူနမ္းရွိဳက္လိုက္သည္။ ၀ိုင္းစက္ေနေသာ မ်က္လံုးေလးမ်ား ေမွးစင္း သြားသည္။ ေဇာ္လတ္ လက္တစ္ဖက္က လည္တိုင္မွ ရင္သားဆီသို႕ ေရာက္သြားသည္။
   ဖူးေ၀ ျငင္းဆန္ျခင္း မရွိေသး။ ရင္သားကို မထိ၀ံ့ထိ၀ံ့ပံုစံႏွင့္ ညင္ညင္သာသာေလး ပြတ္သပ္ေပးေနရာ ဖူးေ၀ အသက္ရွဴသံေလးမ်ား ျပင္းထန္လာသည္။ ရင္သားမွ ဗိုက္သားေလးေပၚသို႕ ေရာက္သြားေသာ အခါ လက္၏ လားရာအရပ္ကို ခန္႕မွန္းမိသြားသည္ထင့္…. ေဇာ္လတ္၏ လက္ကို လာကိုင္ကာ ဆြဲဖယ္သည္။ သို႕ ေသာ္ ရင္ခုန္သံ တဒိန္းဒိန္းညံေနသကဲ့သုိ႕ အားအင္မ်ား မရွိေတာ့သေလာက္ ျဖစ္ေနရာ အရာမထင္လွ။ ထိုမွ တဆင့္ အဖုတ္ကေလးဆီသို႕ ေရာက္သြားသည့္ အခါတြင္ေတာ့…..
   အို႕…… ကို….. အဲဒါေတာ့…. မလုပ္ပါနဲ႕လား……
   ဖူးကလည္း….. ကိုက ခ်စ္လို႕ပါ…….
   ကိုရယ္….. လက္မထပ္ရေသးဘဲ….. အို…. ဖူး ေၾကာက္တယ္…..
   မေၾကာက္ပါနဲ႕ဖူးရယ္…. ကိုက ……
   အို…. အဟင့္…. ကို…… ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ…..
   ဖူးရယ္….. ကို႕ကို ခြင့္ျပဳပါေနာ္…..
   အ….. ရွီး…… အေမ့…… အို….. ကို….. အား….. ဖူး အေနရခက္လိုက္တာ….. အဟင့္..
   လက္က ဂါ၀န္ေပၚမွ ပြတ္သပ္ေနျခင္းသာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဖိုဆိုလွ်င္ ယင္ဖိုမွ် မသန္းဖူးေသးေသာ ဖူး.ခမ်ာ ထြန္႕ထြန္႕လူးေနရွာသည္။ ေဇာ္လတ္ ေနာက္တစ္ဆင့္ တက္လိုက္သည္။

အဖုတ္အား ပြတ္သပ္ေနေသာ လက္ကို ေျခသလံုးသားေလးမ်ားဆီသို႕ ေရႊ႕ေျပာင္းလိုက္ရင္း ပြတ္ကာသပ္ကာ ဂါ၀န္ ေအာက္နားစကို အေပၚသို႕ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လိပ္တင္လိုက္သည္။
   တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ဒူးဆစ္မွ ေပါင္လယ္ ထိုမွ အထဲတြင္ ခံ၀တ္ထားေသာ ပင္တီအျဖဴေလး ေပၚလာ သည္။ ဗိုက္ေပၚအထိ လွန္တင္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေဇာ္လတ္ လက္ကို အဖုတ္ကေလးဆီသို႕ ျပန္လည္ ေနရာယူ လိုက္သည္။ အတားအဆီးတစ္ခု ကင္းလြတ္သြားၿပီျဖစ္ေသာ အဖုတ္ကေလးထဲမွ အရည္ၾကည္မ်ားသည္ ပင္တီ အျဖဴေလးေပၚတြင္ စိုကာ က်ပ္ျပား၀ိုင္းခန္႕ အကြက္ကေလး ျဖစ္လာသည္။ ထိုအကြက္ကေလးေပၚသို႕ ဖိကာ စံု ဆန္ ကစားလိုက္သည့္အခါတြင္ေတာ့…..
   အာ့…… အင့္…. ဟင္း….. ကို…… ဖူး… မေနတတ္ေတာ့ဘူး….. အား အဟင့္…..
   ဖူးေ၀ ကာမစိတ္မ်ား ျပင္းထန္ထႀကြေနသည္ကို သိေသာ ေဇာ္လတ္ ပင္တီေလးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆြဲ ခ်ၽြတ္လိုက္သည္။ ဖူးေ၀ တအားထန္လာသည္။ တားျမစ္ဖို႕ကို ေ၀းစြ ခ်ြတ္လို႕လြယ္ေအာင္ပင္ ဖင္ေလး ၾကြ ေပး လိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္တြင္ေတာ့ အေမႊးပါးပါးေလးမ်ားႏွင့္ အဖုတ္ကေလး မ်က္ရည္မ်ားစိုစိုရြဲရႊဲေလးျဖင့္ ေပၚ လာသည္။ အပ်ိဳစင္ေလးျဖစ္သျဖင့္ အနားမ်ား လန္မေန၊ အေစ့ေလးပင္ ေကာင္းေကာင္း မေပၚ၊ ေဇာ္လတ္ အကြဲေၾကာင္းေလးေပၚသို႕ စုန္ခ်ည္ဆန္ျခည္ ပြတ္ေပးေနရင္း အေစ့ကိုလည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ကစား ေပး သည္။
   ထို႕ေနာက္ အလစ္အငိုက္ဖမ္းကာ အဖုတ္ကေလးကို ပါးစပ္ျဖင့္ အပ္ကာ ငံုစုပ္လိုက္သည္။ ဖူးေ၀ အတင္း မွိတ္ထားေသာ မ်က္လံုးအစံု ျပဴးသြားသည္..
   အို….. ကို….. ဘယ္ေနရာကို…… အာ   ဘုန္းေတြနိမ့္ကုန္ေတာ့မွာပဲ
   အာ့….. ရွီး…. ဖူး မရေတာ့ဘူး….. အားးး……
   ဖူးေ၀ ဘယ္ေလာက္ပဲ တားျမစ္ေစကာမူ ေဇာ္လတ္ကေတာ့ ဒါမွ ဒါပင္၊ ငါးႀကီး အစာဟပ္သကဲ့သို႕ အလြတ္မခံ အတင္းလိုက္ကပ္ထားသည္။ လွ်ာကိုလိပ္ကာ အထဲသို႕ ၀င္ႏိုင္သမွ် ၀င္ေအာင္ ထိုးထည့္သည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္လည္း အေစ့ေလးကို အတင္းဖိလ်က္သည္။ လွ်ာျပားလုိက္လည္း ရွဴးကနဲျမည္ေအာင္ လ်က္ သည္။ အဖုတ္တစ္ခုလံုး ငံုကာ အားျဖင့္ စုပ္သြင္းလိုက္သည့္အခါတြင္ေတာ့…..
   အား….. ကို….. ကိုရယ္….. မရေတာ့ဘူး……. အားးးး……
   အိပ္ရာခင္းကို တင္းတင္းဆုပ္ကာ ဖူးေ၀ တစ္ခ်ီၿပီးသြားရွာေတာ့သည္။ ေဇာ္လတ္ အဓိက အလုပ္ကို လုပ္ရန္ ေနရာယူလိုက္သည္။ ညေနကတည္းက တင္းေနေသာ ညီေတာ္ေမာင္က အသင့္အေနအထားသို႕ ခ်က္ခ်င္းေရာက္သြားသည္။ ဖူးေ၀ ေပါင္ၾကားထဲသို႕ ၀င္ေရာက္ေနရာယူကာ ဒုတ္ကို အဖုတ္၀သို႕ အသာအယာ ေတ့လိုက္သည္။

   အို….. ကို….. အဲဒါမလုပ္ပါနဲ႕….. ဖူးေၾကာက္တယ္…. အာ ဟာ……
   မေၾကာက္ပါနဲ႕ ဖူးေလးရဲ႕…… စိတ္ကိုေလွ်ာ့ထား….. ဖူးေလးေကာင္းသြားေအာင္လုပ္ေပးမယ္…
   ဟင့္အင္း…. ဟင့္အင္း…. ေၾကာက္တယ္…..
   ထိပ္ဖူးကို အေစ့ဆီသို႕ ထုတ္ကနဲ ထုတ္ကနဲ သြားမိတ္ဆက္ေပးေနရာမွ တစ္ႀကိမ္ေတာ့ အထဲသို႕ အားစိုက္ သြင္းလိုက္သည္။
   အာ့…. ကို….. နာတယ္…..
   သြင္းလိုက္ေသာ့ ထိပ္ဖူးက လမ္းတြင္ အတားအဆီးတစ္ခု ေတြ႕သျဖင့္ ရပ္တန့္သြားသည္။ ေဇာ္လတ္ ေနာက္သို႕ တစ္ခ်က္ျပန္ဆုတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ တရွိန္ထိုး ေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။ ထုတ္ကနဲ အထိ အေတြ႕ႏွင့္ အတူ ဒုတ္တစ္ေခ်ာင္းလံုး က်င္ကနဲျဖစ္သြားကာ အထဲသို႕ တအိအိ ၀င္သြားေလေတာ့သည္။
   အားးးးး…… ကို….. နာတယ္….. နာတယ္…… နာလိုက္တာကိုရယ္…… အရမ္းနာလို႕ပါ…..
   ဖူး…. ဒီတစ္ခါပဲနာတာေလ…. ေနာက္ဆို အနာေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္….. ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနလိုက္…..
   ေဇာ္လတ္စကားအတိုင္းပင္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး သံုးမိနစ္ေလာက္ ဖက္ကာ ေနလိုက္သည္။ ဖူးေ၀ အဖုတ္ထဲက နာက်င္မွဳေတြ တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့နည္းသြားၿပီး ကာမစိတ္မ်ား ျပန္လည္ ႏိုးၾကားလာသည္ကို ေဇာ္လတ္ကို ဖက္ထားေသာ မတည္ၿငိမ္သည့္ လက္မ်ားကို သက္ေသခံေနသည္။ ေဇာ္လတ္ လႈပ္ရွားမႈကို ျပန္ စလိုက္သည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆြဲထုတ္ေတာ့လည္း အတင္းျပန္ဖက္ထားသည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ထိုးသြင္း ေတာ့လည္း အတင္းျပန္တြန္းထားသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အဖုတ္ထဲမွ အရည္မ်ား ထြက္လာေသာအခါ အထုတ္အသြင္း ပိုသြက္လာသည္။ ခုနေလာက္ ခက္ခက္ခဲခဲ မရွိေတာ့။ တျဖည္းျဖည္း အရွိန္ရလာသည္။ ဖူးေ၀ လည္း ဖီးလ္တက္လာသည္ထင့္။ ေဇာ္လတ္၏ လက္ေမာင္းကိုသာ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ေအာက္က အတင္းေကာ့တင္ေပးေနသည္။

   အစက နာလို႕ ရွံဳ႕မဲ့ေနရာမွ ေျပာင္းလဲလာေသာ မ်က္ႏွာေလးက အခု တအား ရွံဳ႕မဲ့လာျပန္သည္။ ေဇာ္လတ္ မၿပီးသြားေအာင္ အားတင္းထားလိုက္သည္။ ဖူးေ၀ ငိုမလို ျဖစ္လာသည္။
   အာ့….. ကို…. ကို…. လုပ္ပါ…. လုပ္ပါ….. ဖူး….. ဟာ……….
   ဖူး….. ေကာင္းလား……
   အင္း….. ေကာင္းတယ္…. ေကာင္း….. အာ့းး….. အာ…. ကို….. ဘယ္လိုႀကီးမွန္းမသိ…အားး….
   အား….. ကိုရယ္….. ကိုရယ္…… အားးးးးး…….
   ေဇာ္လတ္၏ လက္ေမာင္းကို အတင္း ဆုပ္ကိုင္ရင္း တစ္ခ်ီၿပီးသြားေလေတာ့သည္။ ေဇာ္လတ္ ျပန္မထုတ္ဘဲ စိမ္ထားလိုက္သည္။ ၿပီးသြားသည့္အရွိန္ႏွင့္ တဇိဇိလာညွစ္ေနသည့္ အရသာက တမ်ိဳး ထူးကဲ လြန္းလွသည္။
   ပထမ တစ္ခ်ီၿပီးသြားၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္ျဖစ္ဖို႕ မခဲယင္းလွေတာ့ေပ။ ဖူးေ၀ ကာမ၏ အရသာကို သိသြားၿပီ။ ထိုသို႕ျဖင့္ မအိပ္ခင္ ႏွစ္ခ်ီေလာက္ ထပ္ဆြဲျဖစ္လိုက္သည္။ လင္းဆြဲေတာ့ မဆြဲျဖစ္ေတာ့ ၿပီ။ မီးကုန္ယမ္းကုန္ ကဲလိုက္ရသျဖင့္ အားကုန္သြားေသာေၾကာင့္ တန္းစီမီေအာင္ မနည္းေျပးရသည္။ ဖူးေ၀ ေရာ ေဇာ္လတ္ပါ ညေနျမန္ျမန္ ေစာင္းေစခ်င္ေနသည္။ ဖူးေ၀ကလည္း ေနလံုးႀကီးကိုသာ ထိန္းခ်ဳပ္လို႕ရရင္ မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းသို႕ အေရးေပၚ အျမန္ဆင္းခိုင္းခ်င္ေနသည္။ ေဇာ္လတ္ကလည္း ေနလံုးႀကီးကို သြားၿပီး ေရာ့ကတ္ႏွင့္ ပစ္လို႕ရရင္ေကာင္းမွာဟု စိတ္ကူးယဥ္ေနသည္။
   မနက္က လမ္းမွာ ေဆး၀ယ္တိုက္လိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ ဒီေဆးက အေရးေပၚအတြက္သာ။ ေရရွည္သံုး လွ်င္ သားအိမ္ထိခိုက္ႏိုင္သည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳး နည္းပါးသည့္ ေဆးကို ေရြး၀ယ္လာခဲ့ ရသည္။ ညေန အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဖူးေ၀ေရာ ေဇာ္လတ္ပါ အလြန္တက္ၾကြေနသည္။ ဖူးေ၀က ေရအရင္ခ်ိဳး ၿပီး အ၀တ္လဲကာ ေစာင့္ေနသည္။ စားစရာေသာက္စရာ ျပင္ထားသည္။ ေဇာ္လတ္ ေရခ်ိဳးၿပီး ျပန္ထြက္လာ ေတာ့ ထမင္း၀ိုင္းက အဆင္သင့္။ ထမင္းစားၿပီးသည္ႏွင့္ ႏွစ္ဦးသား အိပ္ခန္းထဲသို႕ ၀င္သြားၾကေတာ့သည္။

   ဒီညေတာ့ ဖူးေ၀က ည၀တ္အက်ၤီ ပါးပါးေလး၀တ္ထားသည္။ ေအာက္မွာ ဘာအခုအခံမွ မပါေၾကာင္း ေထာင္ထေနသည့္ ႏို႕သီးေခါင္းေလး ႏွစ္လံုးက သက္ေသထူေနသည္။ ေဇာ္လတ္ သိပ္ၿပီး ေႏွးမေနေတာ့။ ရင္ ခြဲ ည၀တ္အက်ၤ ီ ေလးမွာ ႀကိဳးႏွစ္စ ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ရံုႏွင့္ မိေမြးတိုိင္း ဖေမြးတိုင္း ျမင္ကြင္းသို႕ ေျပာင္းလဲသြား သည္။ ပို ထူးျခားသည့္ ျမင္ကြင္းက အဖုတ္ကေလးပင္။ ဘယ္အခ်ိန္ ရိတ္ထားသည္မသိ။ ေျပာင္ရွင္းေနသည္။
   ကို….. ပက္လက္လွန္လိုက္….. မ်က္စိမွိတ္ထားေနာ္…..
   အင္း….. လွန္လိုက္ၿပီ…… မွိတ္ၿပီေနာ္…….
   ကို….. မ်က္လံုး ဖြင့္မၾကည့္နဲ႕ေနာ္….
   အင္းပါ…. မၾကည့္ပါဘူး……
   အား……
   ေဇာ္လတ္ ေယာင္ၿပီး ေအာ္မိသြားသည္။ သူ႕ ငပဲကို ဖူးဖူးက ငံုစုပ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေဇာ္လတ္ ဒါမ်ိဳး ပေလြမႈတ္ခံရတာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ျဖစ္သည္။ မေန႕ညကပင္ ဆယ္မိနစ္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ လုပ္ႏိုင္ေသာ္လည္း အခု ပါးစပ္ထဲမွာ ၿပီးခ်င္လာသည္။
   ဖူး…. ေတာ္ေတာ့….. ၿပီးေတာ့မယ္….. အာ…. ထြက္ေတာ့မယ္…….
   အင္း…. အင္း…..
   အား….. မရေတာ့ဘူး….. ၿပီးၿပီ….. ေကာင္းလိုက္တာ ဖူးရယ္…..
   ဂလု….
   ဂလုဆိုတာက ေဇာ္လတ္သုက္ရည္ေတြကို ဖူးေ၀ မ်ိဳခ်လိုက္ျခင္းသာ။ ေဇာ္လတ္ ပါးစပ္ထဲ ၿပီးသြားမွာ စိုးသျဖင့္ အတင္း ျပန္ထုတ္ခိုင္းေသာ္လည္း ဖူးေ၀က လက္မခံဘဲ ၿပီးသည္အထိ စုပ္ကာ အကုန္မ်ိဳခ်လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
   ဖူးရယ္…. ကို. အားနာလိုက္တာ…. မရြံဘူးလား…..
   ကို…. မေန႕က…. ဖူးရဲ႕ဟာေလးကို အာ့လိုလုပ္ေပးတယ္ေလ… ဖူး တအားေကာင္းသြားတာ…
   ကို႕ကိုလည္း အဲလို ေကာင္းေစခ်င္လို႕ေပါ့…. မရြံပါဘူး ကိုေတာင္ လုပ္ေပးေသးတာပဲကို….
   ဖူးက အဲလိုလုပ္ရမယ္လို႕ ဘယ္လုိ သိလဲ…..
   ဖူး အမွန္အတိုင္းေျပာရင္ ဖူးကို စိတ္မဆိုးနဲ႕ေနာ္…..
   ေဇာ္လတ္ ထိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ဒါဆို ဖူး… တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕မ်ား………..
   ဖူးေလ ကို႕ဆီက ခ်စ္ခြင့္ပန္တာကို ၾကားၿပီးကတည္းက ကို႕ကို ခ်စ္ေနတာ သိလား….

   အစ္မႀကီးတစ္ေယာက္ဆီက www.atwaypinlel.com ဆိုတဲ့ ၀က္ဘ္ဆိုက္ တစ္ခု ရလို႕ ရီဂ်စ္စ္တာ လုပ္ၾကည့္တာ။ အဲဒီထဲက ကိုပန္းရိုင္းတို႕ ကိုတပ္ၾကပ္ႀကီးတို႕ ကိုခ်မ္းကိုတို႕ ကိုဂ်င္ကလိတို႕ စာအုပ္ေတြ ေဒါင္း လုဒ္ဆြဲၿပီး ဖတ္ရင္း အာ့လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာ သိလာတာေပ့ါ။ ကိုနတ္သားေရးတဲ့ သိုင္းဇာတ္လမ္းေတြကလည္း ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္သိလား……
   ေဇာ္လတ္ ဟိုက္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ထင္တာနဲ႕ ျမင္တာလြဲသြားသည္။ တကယ္ေတာ့ ေဇာ္လတ္ လည္း အေတြးပင္လယ္ျပာရဲ႕ ပရိတ္သတ္ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ေလ။ တစ္ခါတေလ စာတိုေပစေတြေတာင္ ေရးမိသည္ပဲ။ ေဇာ္လတ္နာမည္ အရင္းမသံုးထားသျဖင့္ ေတာ္ေသးသည္။ ဖူးေ၀ ဘယ္အေကာင့္သံုးလဲဟု ေမး ေတာ့ အေကာင့္တစ္ခု ေျပာသည္။ ေယာကၤ်ားေလးနာမည္ ခပ္လြယ္လြယ္တစ္ခုသာ။ စာအုပ္ဖတ္ဖို႕သာ ဖြင့္ထားသည္ ျဖစ္မည္။ စာေရးေသာ မန္ဘာအားလံုး ေဇာ္လတ္ အလြတ္ရေနသည္ေလ။ စိတ္ကူးေပါက္မွ ပင္ လယ္ျပာထဲမွ ဘာျဖစ္တယ္ညာျဖစ္တယ္ ထေရးေသာ chitoomaungmaung လို အေကာင့္မ်ိဳးပင္ မွတ္မိေန သည္ျဖစ္သျဖင့္ ဟင္္းကနဲ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္။
   ကေလးတစ္ေယာက္ေမြးၿပီးမွ အရွက္ကုန္သည္မဟုတ္၊ ခုနစ္ရက္အတြင္းမွာ အိပ္ရာထဲ ပင္လယ္ေ၀ ေလာက္ေအာင္အထိ ရွက္ေၾကာျပတ္သြားၾကေလေတာ့ရာ မိဘမ်ားျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း ဟိုတယ္ေပၚမွာ ရံုးပိတ္ရက္ တက္ကဲၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သမားရိုးက် ျမန္မာဇာတ္ကားႀကီးမ်ားအတိုင္း ညားၾကေလကုန္ ေတာ့သတည္း။ 

ၿပီးပါၿပီ။ ။
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
#မႏၲလာေမာင္ေမာင္တုတ္