႐ူးသြပ္ တမ္းတ တပ္မက္ဆဲပါ။-

ေဒါနေတာင္ေၾကာ တေနရာ။ေတာနက္နက္ထဲ လူတစု ခရီးႏွင္ေနသည္။ အစိမ္းပုတ္ေရာင္ ပံုဖ်က္ေျပာက္ၾကား ယူနီေဖါင္း၀တ္ လူတစုသည္ ေျခသံလုံလုံန႔ ဲ ခရီးႏွင္ေနသည္။ ေခတ္မီွလူသတ္လက္နက္ေတ ြ ကိုင္ေဆာင္ထားေသာ သူတို႔သည္ အေလ့အက်င့္ရိွထားတ့ ဲ လူေတြမွန္းသိသာလွသည္။သူတို႔ကိုယ္ေတြအေပၚ ၀န္စည္စလည္ တန္ဆာပလာေတ ြ အမ်ားႀကီး ခ်ိန္ဆြဲပါရိွေနေပမ့ ဲ အသံဗလံ ဘာမွ မၾကားရဘ ဲတိတ္တဆိတ္ ခ်ီတက္ေနတာ။ စိမ္းစိုေနတ့ ဲ သစ္ပင္ၿခံဳႏြယ္ေတြၾကားထဲ ေတာတိုးေနၾကသည္။ သူတို႔မွာ အားမာန္ေတြအျပည့္န႔။ဲ က်င့္သားရေနေသာ သူတို႔သည္ ေမာပန္းပုံ မေပါက္။ ေနမ၀င္ခင္ ၾကာအင္းရြာကို ေရာက္ဖို႔ တေတာင္ဆင္း တေတာင္တက္န႔ ဲ သြားေနတာ။သူတို႔ တခ်က္မွ မနားေသး။ လုပ္ခ်င္တာကို မရမက လုပ္တတ္ေသာ လိုခ်င္တာကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ယူတတ္ေသာဖိုးက်ားသည္ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါ တပည့္တပန္းေတြန႔ ဲ ဂ်င္းနီကို ေတ႔ဖြ ို႔ ခရီးၾကမ္းႏွင္ေနသည္။ဂ်င္းနီကို ေတ႔ခြ ်င္ေဇာန႔ ဲ ေတာင္ကိုေက်ာ္ ေတာကို တိုးေနသည္။ ဂ်င္းနီ ၿမိဳ႕က ျပန္ေရာက္ေနသည္လို႔ သတင္းၾကားလို႔ေရာက္ရာေနရာက သူရိွေနတ့ ဲ ၾကာအင္းရြာကို ဖိုးက်ား သြားေနတာ။ ဖိုးက်ား။ လူန႔ ဲ နံမည္န႔ ဲ လိုကသ္ ည္လို႔ လူေတ ြ ေျပာၾကသည္။ က်ားရဲတေကာင္န႔ ဲ တူေသာ ဖိုးက်ား။ ေဒါနေတာင္ေျခတ၀ိုက္က ရြာေတြမွာ ဖိုးက်ားကို မသိသူ မၾကားဖူးသူ မရွိဘူး။ ေသာင္းရင္းျမစ္ စီးဆင္းရာ ဒီနယ္ေျမသည္ ဖိုးက်ား စိုးမိုးေနေသာ မင္းမူေနေသာ ေနရာမ်ား။ ဖိုးက်ားက နံမည္ႀကီး။ ကာနယ္ဖိုးက်ား ဆိုရင္ ဒီနယ္တ၀ိုက္မွာ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ လန္႔ၾကလို႔။ မ်က္ေမွာင္ႀကံဳ႕ထားတ့ ဲ စူးရွေသာ သူ႔မ်က္လုံးအစုံ၊ တင္းမာတ့မဲ ်က္ႏွာထားန႔ ဲ အံႀကိတ္ထားတ့ ဲ သူတို႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ကို လန္႔ၾကလို႔ ဘယ္သူမွ နားခ်င္သည္ မဟရဲ။ ေရွ႕ဆုံးက ပိဳြင့္အျဖစ္ ေမာရွည္သည္ အမ္၁၆ ေျခမွဳန္းေရး ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္ကို ေရွ႕ကို အသင့္အေနအထားန႔ ဲ ခ်ိန္ရြယ္ရင္း ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲန႔ ဲ လွမ္းေနသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ ေခြ်းေတ ြ ရႊဲေနသည္။ နဖူးက ေခြ်းစီးေၾကာင္းေတြ မ်က္ႏွာေပၚ က်ေနသည္။ ေမာရွည္သည္ တိုက္ပြဲအေတ႔အြ ႀကံဳမ်ားေသာ စစ္သားတေယာက္ ျဖစ္သည္။ ဖိုးက်ားရဲ႕ လူယံု၊ လူရင္း ျဖစ္သည္။ ဖိုးက်ား ေသဆိုေသ၊ ဖိုးက်ား ရွင္ဆိုရွင္မယ့္ လူ။ ေမာရွည္ရဲ႕ ေနာက္က ဘိဳြက္က ကပ္ရက္။ ဘိဳြက္သည္ အာရ္ပီဂ်ီ ငွက္ေပ်ာဖူးေလာင္ျခာႀကီးကို ပုခုံးထက္ထမ္းထားရင္း ေမာရွည္ကို အမီွလိုက္ေနသည္။ ဘိဳြက္သည္ ေမာရွည္လိုဘ ဲ အားကိုးရတ့ ဲ ရဲရဲေတာက္ ဖိုက္တာတေယာက္ပဲ။ သူတို႔ရဲ႕ေနာက္မွာ ဖိုးက်ားသည္ ဒသမ ၇ ၆၂ ရုရွားႏိုင္ငံလုပ္ ေအေက ၄၇ ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္ကို ပုခံုးထက္မွာ ေျပာင္းေအာက္ဆိုက္ လြယ္ထားရင္း ပါလာသည္။ ဖိုးက်ားသည္ ဂ်င္းနီကို သတိရျမင္ေယာင္ၿပီး ဂ်င္းနီအေၾကာင္း စဥ္းစားကာ ေတာတိုးေနေပမ့ ဲ သူ႔မ်က္စိ၊ နားက လ်င္သည္။ သူ႔ႏွာေခါင္းက အနံ႔ခံေကာင္းသည္။ ေတာတြင္း အေတြ႔အႀကံဳမ်ားေနေသာ တိုက္ပြဲမ်ားစြာန႔ ဲ ရင္ဆိုင္ၿပီးခ့ေဲ သာ လက္နက္ကိုင္ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္မို႔ သတိအၿမဲရိွသည္။ အမွဳမ့အဲ မွတ္မ့ ဲ ဘယ္ေတာ့မွ မေန။ နင္းမိုင္း၊ တိုက္မိုင္းေတ ြ မထိရေလေအာင္ အၿမဲသတိေပးသည္။ ၀ါရင့္ေနေတာ့ ဘယ္ေနရာေတြက အႏၲရာယ္ရိွႏိုင္လ ဲ သူသိသည္။ ၿခံဳခိုတိုက္ႏိုင္တ့ ဲ “သတ္ကြင္း”ေတကြ ို ႀကိဳသိသည္။ သူ႔လူေတြကို သတိေပးသည္။ လက္န႔ ဲ အခ်က္ျပ၊ အခ်က္ေပးေလ့ရိွသည္။ သူ႔ေနာက္မွာ ရွန္စုံ၊ ဂ်ိဳးဂ်ိဳး၊ ပီဖိုး၊ လူးသာ၊ ကလင္တန္န႔ ဲ လင္ကြန္းတို႔ ကပ္ရက္ပါလာသည္။ ရွန္စုံသည္ ဖိုးက်ားရဲ႕ လက္ေထာက္ ျဖစ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းလဲျဖစ္၊ အၾကံေပးလ ဲ ဟုတ္သည္။ ရွန္စုံသည္ အရပ္မျမင့္ေပမ့ ဲ ဗလေတာင့္သည္။ ဂင္တိုသည္လို႔ လူေတြက ေျပာသည္။ ရွန္စုံသည္ အားသန္သည္။ အမ္ ၁၆ ေမာင္းျပန္ကို လက္တဖက္ထဲန႔ ဲ ကိုင္ပစ္ႏိုင္သည္။ ယခုလဲ အမ္၇၉ ေရာ့ကက္ဗံုးသီးေတြ အမ်ားႀကီးကို သူ႔ကိုယ္မွာ စလြယ္သိုင္း လြယ္ပိုးလာသည္။ သူ႔အဖြဲ႔မွာ ရွန္စုံက ေလာင္ျခာပစ္သမား။ ရွန္စုံ ေလာင္ျခာ ပစ္ရင္ လိုတ့ ဲ ပစ္မွတ္ကို တန္းထိသည္လို႔ သူတို႔ လူစုေတြၾကား နံမည္ႀကီးသည္။ သူခိုင္းရင္ ဆင္ေျခမတက္ဘဲ အကုန္လုပ္ေသာ တပည့္မို႔ ဖိုးက်ား အားကိုးေသာသူ ျဖစ္သည္။ သူ႔လူေတြက သူ ဒါဆို ဒါဘဲ။ သူ႔ကို ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ရသည္။ ဂ်င္းနီကို ငါသြားေတ႔မြ ယ္လို႔ ခပ္တိုးတိုးေျပာၿပီး ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲန႔ ဲ စထြက္လိုက္တာန႔ ဲ ရွန္စုံန႔ ဲ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါေတ ြ လက္နက္အျပည့္အစုံန႔ ဲ သူ႔ကို ၿခံရံကာ ခ်ီတက္ခရီးႏွင္ေနၿပီ။ * * * ဂ်င္းနီသည္ တကယ္လွတ့ေဲ ကာင္မေလး။ ကို ယ့္ငါးခ်ဥ္မို႔ ကိုယ္ခ်ဥ္တာမဟုတ္ဘူး။ ဂ်င္းနီသည္ ၾကာအင္းရြာက အေခ်ာဆုံး အလွဆုံးေလး ျဖစ္သည္။ ဂ်င္းနီသည္ နယ္စြန္းနယ္ဖ်ားက ေကာင္မေလး ျဖစ္ေပမ့ ဲ ေခတ္မီွ ေခတ္ဆန္သည္။ ဂ်င္းနီရဲ႕အလွက အေနာက္တိုင္းဆန္သည္။ ဂ်င္းနီကို ဖိုးက်ား အရမ္းႀကိဳက္သည္။ ဂ်င္းနီက ဖိုးက်ားကို လက္နက္ကိုင္ မျဖစ္ခင္က ႀကိဳက္သလိုလို ရိွခ့သဲ ည္။ ဖိုးက်ား လက္နက္ကိုင္ ျဖစ္လာေတာ့ ဂ်င္းနီက မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးလို႔ ေျပာသည္။ ဖိုးက်ား အရမ္းေဆြးသြားသည္။ ဂ်င္းနီက သူ႔ကို လိုခ်င္ရင္ လက္နက္ကိုင္ ဘ၀ကို စြန္႔ခြာရမည္လို႔ ေျပာသည္။ ဖိုးက်ားအေနန႔ ဲ လက္နက္ကိုင္ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္မို႔ ဒီလိုေျပာတာကို မႀကိဳက္ဘူး။ ဂ်င္းနီမို႔သာ သူ သည္းခံတာ။ တျခားလူတေယာက္ေယာက္သာ သူ႔ကို လက္နက္ကိုင္ဘ၀ကို စြန္႔ခြာရမည္လို႔ ေျပာခ့ရဲ င္ မလြယ္ဘူး။ ဂ်င္းနီ ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းသြားတက္ေတာ့ ဖိုးက်ား အရမ္းေဆြး သြားသည္။ သူေတာထ ဲ ေရာက္တာ ဂ်င္းနီ မရိွေတာ့လို႔ ဆိုၿပီး မေျပာခ်င္ေပမ့ ဲ ဂ်င္းနီ ရန္ကုန္ေရာက္ေနခ်ိန္ ဟိုဖက္ရြာက အယ္ေစးတို႔န႔ ဲ ဖိုးက်ား ေပါင္းမိသည္။ အယေ္ စးန႔ ဲ မူးသာတို႔န႔ ဲ တြဲမိေနတုံး တရက္ ရြာကို ဂ်င္းနီ ျပန္ေရာက္လာသည္။ ဂ်င္းနီ ျပန္ေရာက္တ့အဲ ေၾကာင္း ၾကားလို႔ ဖိုးက်ားလ ဲ ဂ်င္းနီကို သြားေတ႔သြ ည္။ ဂ်င္းနီရဲ႕ အေမက ဖိုးက်ား လာတာကို မႀကိဳက္ဘူး။ ေၾကာက္လို႔သာ မေျပာရဲတာ။ ဖိုးက်ားက မိုက္ကန္းကန္းေကာင္ဆိုတာ ၾကာအင္းရြာႀကီးက လူေတြ ေကာင္းေကာင္း သိၾကသည္။ ဂ်င္းနီ အရင္ကန႔ ဲ မတူဘ ဲ အရမ္းလွလာသည္။ ဆံပင္နက္ေျပာင္ေျပာင္၊ မ်က္လုံး၀ိုင္းစက္စက္၊ မ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့ေလးန႔ ဲ အသားျဖဴဆြတ္ဆြတ္ ဂ်င္းနီသည္ သူ႔အေဖဖက္က ကုလားကျပားမို႔လား မသိ၊ ႏွာတန္ေပၚသည္။ ပန္းႏုေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ႏွဳတ္ခမ္းထူထူေလးေတြက ဖူးဖူးေလး စုစုေလးေတြ။ ကိုယ္လုံးက သြယ္လ်ေပမ့ ဲ မို႔လုံးေနတ့ ဲ ရင္ႏွစ္မႊာက ဒီႏွစ္ထဲက်မွ ပိုသိသာ ႀကီးထြားလာသလိုဘဲ။ ခါးေလးက ေသးက်ဥ္သေလာက္ ခါးေအာက္က တင္သားေတြက ျပည့္ၿဖိဳးစြင့္ကားေနၾကသည္။ ဂ်င္းနီသည္ နယ္စြန္နယ္ဖ်ား အင္ၾကင္းရြာက ဆိုတာ ဘယ္သူမွ ယံုမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဂ်င္းနီသည္ ဖိုးက်ား မ်က္လံုးေတြထဲမွာ တကမာၻလုံးက မိန္းမေခ်ာေတ ြ အားလုံးထက္ လွေနသည္။ ဂ်င္းနီရဲ႕တကိုယ္လုံးမွာ အစိတ္အပိုင္းအားလုံးက လွေနသည္လို႔ သူထင္သည္။ မ်က္ခံုး၊ မ်က္လံုး၊ ႏွာတံ၊ ႏွဳတ္ခမ္း၊ ေမးစိ၊ ဆံပင္၊ လည္တိုင္။ အားလံုး အားလံုး လွေနသည္။ လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ ထမိန္ကို တိုတိုေလး ၀တ္ေလ့ရိွတာေၾကာင့္ ေျခသလုံး ျဖဴဆြတ္ဆြတ္ေလးေတြကို ေတ႔ေြ နရသည္။ ေျခသလုံးေလးေတြလ ဲ လွတာဘဲ။ တင္ေတြက သိပ္မႀကီးလွေပမ့ ဲ ေသးလြန္းတ့ ဲ ခါးသိမ္ေလးေၾကာင့္ ေပၚလြင္ေနသည္။ ဂ်င္းနီကို သူ “ယုန္ျဖဴေလး” လို႔ အၿမဲေခၚသည္။ အသားျဖဴဆြတ္လြန္းၿပီး ႏုဖတ္ေခ်ာလွလြန္းလို႔ ခ်စ္စႏိုး ေခၚတာ။ ဂ်င္းနီရဲ႕ ကိုယ္လုံးေလးသည္ အခ်ိဳးက်လြန္းလို႔ ဂ်င္းနီကိုသာ အ၀တ္အစား မပါဘ ဲ ေတ႔ရြ ရင္ သူ ႏွလုံး ရုတ္တရက္ ရပ္ဆိုင္းၿပီး လဲက်ေသဆုံး သြားေလမလားလို႔ ဖိုးက်ား စဥ္းစားမိသည္။ ဒီလို စဥ္းစားမိၿပီး သူ႔ဖါသာလ ဲ အျပစ္တင္မိလို႔ မဆုံးဘူး။ ဘာေၾကာင့္ ငါ ဂ်င္းနီကို ဒီလို မွန္းဆ ေတြးမိသလ ဲ ဆိုၿပီး။ ငါ ဂ်င္းနီကို ေမတၱာစစ္န႔ ဲ ခ်စ္တာ၊ အဲလို ညစ္ညမ္းတဲ့ အေတြးမ်ိဳးေတြ မေတြးသင့္ဘူး ဆိုၿပီး ဂ်င္းနီကို ၀တ္လစ္စလစ္ အေနအထားန႔ ဲ စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္မိတာကို သူ႔ေခါင္းထဲကေန ထုတ္ပစ္လိုက္သည္။ ဒီေလာက္လွတ့ ဲ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမေလးကို တျခားေယာက်္ား တေယာက္ေယာက္ ႀကိဳက္သြားမွာ စိတ္ပူလာသည္။ သူမ်ားလက္ထဲသာ ပါသြားရင္ ဆိုတ့ ဲ အေတြးန႔တဲ င္ ဖိုးက်ား ရင္ေတ ြ ပူလာသည္။ ဂ်င္းနီက သူ႔ကို တအားခင္သည္။ အေမ မႀကိဳက္လ ဲ သူန႔ ဲ ေတ႔သြ ည္။ ဂ်င္းနီက အယ္ေစးတို႔န႔ ဲ ေပါင္းတာကို မႀကိဳက္ဘူး။ ဖိုးက်ားရယ္ ေအးေအးေဆးေဆး ပညာသင္ပါဟယ္ ႏိုင္ငံေရးေတ ြ ဘာေတြမွာ မပါပါန႔လဲ ို႔ တားသည္။ ဖိုးက်ားလ ဲ “ဂ်င္းနီ ဒါေတ ြ ေဘးခိ်တ္ထားစမ္းဟာ အေရးႀကီးတာ နင္ သြားေနတာ ၾကာလြန္းလို႔ ငါ တအားလြမ္းေနတာဟ နင္ေရာ မလြမ္းဘူးလား ဒါအရင္ေျပာ” လို႔ ဂ်င္းနီ လက္ေမာင္းေလးေတြကု ိ ဆုတ္ကိုင္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ ဂ်င္းနီက ရွက္သလို မ်က္ႏွာေလး ရဲသြားၿပီး သူ႔လက္ေတြကို ဖယ္ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။ ဖိုးက်ားရဲ႕ သန္မာတ့လဲ က္ေတြက ျပဳတ္တူႀကီးေတြလိုဘ ဲ ခိုင္မာၿမဲၿမံေနလို႔ ဂ်င္းနီ ရုန္းထြက္လို႔မရဘူး။ ဖယ္ခ်လို႔မရဘူး။ ဂ်င္းနီရဲ႕ လက္ေမာင္းသားေတြက အိစက္ေနသည္။ ဖိုးက်ား အရမ္းအသဲယားလာသည္။ ဒီအထိအေတြ႔ေၾကာင့္ ဂ်င္းနီကို ျပန္မလႊတ္ခ်င္ဘူး။ ဂ်င္းနီရဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေတြကလဲ ႏွင္းဆီပြင့္ဖတ္ေလးေတြလို ေဖါင္းေဖါင္းအိအိေလးေတြ။ သူ တအား စုပ္နမ္းပစ္ခ်င္လာသည္။ “ေျပာေလ ဂ်င္းနီ နင္ေကာ လြမ္းလား” “သိဘူးေလ” “ဟာနင္ကလဲ” “နင္ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ရီးစား ထားလိုက္ၿပီလား” “ဟာ ဖိုးက်ား နင္ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ ငါ မထားပါဘူး” “ဟင္း ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဂ်င္းနီရယ္” “ဘာလဲ နင္က ငါ ရီးစားရသြားမွာကို စိတ္ပူေနတာလား ဟင္ ဖိုးက်ား” “အင္း စိတ္ပူတယ္ အရမ္း” “နင္ေကာ ဒီမွာ ဘယ္ရြာက ေကာင္မေတြန ဲ ျဖစ္ေသးလ”ဲ “ဟာ နင္ ဘာေတ ြ လာေမးေနတာလ”ဲ “နင့္ကို ေကာင္မေတြ သေဘာက်ၾကတာ ငါသိတယ္” “ငါ ဘယ္ေကာင္မမွ သေဘာမက်ပါဘူး ငါသေဘာက်ေနတာ ရွိၿပီးေနၿပီဘဲ” “ဟင္ ဘယ္သူလဲ နင္ ဘယ္သူ႔ကို သေဘာက်ေနတာလဲဟင္” ဖိုးက်ားက တဟားဟား ရယ္ေမာလိုက္သည္။ “နင္ သိခ်င္လား ဂ်င္းနီ” “အင္း ဘယ္သူလဲ ဘယ္ကလဲ” “ငါ အရမ္းခ်စ္ေနတာ နင္နင္ေလ ဂ်င္းနီ နင့္ကို ငါ သိပ္ခ်စ္ေနတာ” “အို” ဖိုးက်ားက ဂ်င္းနီကို တအားဖက္လိုက္သည္။ ရင္ဘတ္ခ်င္း ကပ္မိသြားသည္။ ဂ်င္းနီရဲ႕ ရင္သားတင္းတင္းလံုးလံုးေတြက အိေနသည္။ ထိေနသည္။ ဒီအေတြ႔ထိေၾကာင့္ ဖိုးက်ားရဲ႕စိတ္ေတြ ဒိုင္းကနဲ ထၾကြလာသည္။ “လႊတ္ပါဟာ” “မလႊတ္ဘူး ငါနင့က္ ို သိပ္ခ်စ္တယ္” “ငါ ရွက္တယ္ဟာ” “နင္ ငါ့ကို ခ်စ္လား ေျပာ” “ဖိုးက်ားရယ္ နင္က တအားၾကမ္းတာဘဲ အသက္ရွဳလို႔ေတာင္ မရေတာ့ဘူး” “ဒါဆို ေျဖ ခ်စ္လား” ဂ်င္းနီလဲ မ်က္ႏွာေလး ရဲတြတ္ေနၿပီး “ငါ စဥ္းစားပါရေစအံုး” လို႔ ေခါင္းေလးငံု႕ၿပီး ေျဖသည္။ “ဟာ ငါ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ေစာင့္ရမွာလဲဟာ” ဂ်င္းနီရဲ႕ လက္ေမာင္းေတြကို သူ ဆုပ္ကိုင္ျပန္သည္။ “အို ေဟ့ မၾကမ္းန႔ေဲ လ” ဂ်င္းနီ မ်က္ႏွာေလး နီရဲေနသည္။ ဂ်င္းနီသည္ သူ႔ကို အေျဖမေပးခင္ သူသည္ လက္နက္ကိုင္တေယာက္ ျဖစ္လာသည္။ ေစာေစာက အေျဖေပးခ်င္ေနေသာ ဂ်င္းနီသည္ သူ႔ကို ေရွာင္ေနေတာ့သည္။ ဖိုးက်ား ဂ်င္းနီကို စြဲလမ္းတမ္းတစိတ္န႔ ဲ ဂ်င္းနီ ရိွတ့ ဲ ၾကာအင္းရြာကို အေၾကာင္းရွာၿပီး သြားသည္။ ဂ်င္းနီရဲ႕ မိဘေတြက ဖိုးက်ားန႔ ဲ သေဘာမတူလို႔ ဂ်င္းနီကို ၿမိဳ႕မွာဘ ဲ ေက်ာင္းတက္ေစသည္။ ဖိုးက်ားသည္ ဒီကိစၥကို မေက်နပ္။ ဂ်င္းနီန႔ ဲ ေတ႔ၿြပီး သူခ်စ္တ့အဲ ေၾကာင္း ထပ္ေျပာခ်င္ေနေသးသည္။ သူ႔ကို ျပန္ခ်စ္ဖို႔လ ဲ ေျပာခ်င္ေနသည္။ သူ႔အေနန႔ကဲ လက္နက္ကိုင္ဘ၀ကို သေဘာက်လို႔ အရမ္းႀကိဳးစားခ့လဲ ို႔ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဂ်င္းနီက လက္နက္ကိုင္ဘ၀ကို စြန္႔ခိုင္းေနသည္။ သူတို႔ ေလွ်ာက္ေနတာက ဆန္႔က်င္ဘက္ အရပ္ေတြကို ေက်ာခိုင္းၿပီး ေလွ်ာက္ေနတာ။ ေမာရွည္ အေရွ႕ကေန လက္သီးဆုတ္ကို ေထာင္ျပေနလို႔ ဖုိးက်ား အေတြးေတြ ၿဗံဳးကနဲ ရပ္တန္႔သြားသည္။ သူလဲ လက္သီးဆုတ္ခါ ေနာက္လူေတြကို ေထာင္ျပလိုက္သည္။ ရပ္ခိုင္းတာ။ သူ႔အေနာက္က ဂ်ိဳးဂ်ိဳးတို႔၊ ကလင္တန္တို႔ မုဆိုးဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ကာ လက္နက္ေတြကို အဆင္သင့္ ခ်ိန္ရြယ္ရင္း အမိန္႔ကို ေစာင့္ေနၾကသည္။ သူ႔ေဘးက ရွန္စံုက “ကာနယ္ ၾကာအင္းရြာ ေရာက္ေတာ့မယ္” လို႔ သူ႔ကို ေျပာေသာအခါ ဖိုးက်ားလဲ ေမာရွည္ကို ရြာနားကို ခ်ဥ္းကပ္ခိုင္းလိုက္သည္။ ၾကာအင္းရြာသည္ ေက်းရြာ ကာကြယ္ေရးေတြ ရွိသည္။ ရြာထိပ္ကင္းတဲကုိ သူတို႔လာေၾကာင္း ေမာရွည္ သြားေျပာမည္။ အိုေကသည္လို႔ ေမာရွည္ အခ်က္ျပမွ သူတို႔ ရြာနားကို ကပ္မည္။ ၀င္မည္။ ၾကာအင္းရြာႀကီးက ရြာဆိုေပမ့ ဲ တဖက္ႏိုင္ငံန႔ ဲ ကပ္ေနတာေၾကာင့္ ညဘက္ဆို မီးထိန္ထိ္န္လင္းေသာ ရြာႀကီး ျဖစ္သည္။ စကူတာ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ေလးေတ ြ တဘူးဘူးန႔၊ဲ တီဗီန႔၊ဲ ေရခဲေသတၱာန႔ ဲ ရြာျဖစ္သည္။ ဂ်င္းနီရဲ႕ မိဘေတြက ကုန္သည္မ်ား ျဖစ္ၿပီး ေငြေၾကးေခ်ာင္လည္လို႔ သမီးေလးကို ရန္ကုန္ေက်ာင္းမွာ ထားႏိုင္သည္။ တဖက္ႏိုင္ငံန႔ ဲ ကုန္ကူးစီးပြားရွာေနသူမ်ားမို႔ ဒီနယ္ေျမက ဖိုးက်ားတို႔ဂိတ္ေတြကို ျဖတ္သန္းေနရလို႔ ဖိုးက်ားတို႔န႔ ဲ အဆင္ေျပေအာင္ ေနေနရသူေတြလည္း ျဖစ္သည္။ ဂိတ္ေၾကး အခြန္ ဘယ္ေလာက္ေပးေပး လက္နက္ကိုင္ေတြန႔ ဲ အဆင္မေျပရင္ တခုခု ထစ္ေငါ့ႏိုင္သည္။ လုပ္ငန္းမွာ ေႏွာင့္ေႏွးႏိုင္သည္။ ၾကာအင္းရြာသူႀကီးက ဦးေဂ်ာ္နီ။ ဖိုးက်ားတို႔ကို ေရေရလည္လည္ ေလးစားတ့ ဲ သူႀကီး။ ဒီနယ္တ၀ိုက္မွာက ကာနယ္ဖိုးက်ား ဆိုရင္ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ၾကရသည္ မဟုတ္လား။ ဖိုးက်ားကို ဘယ္သူမွ မဆန္႔က်င္ရဲ။ ဖိုးက်ား ဘာလိုလို သြားၿဖဲျပကာ လုပ္ေပးေနတ့ ဲ သူ ျဖစ္သည္။ ဖိုးက်ား ဘာလိုလို ေပးမည့္သူ။ ၾကာအင္းထဲကို ဖိုးက်ား ၀င္လာသည္။ ေစာေစာက သီခ်င္းသံ ဆူညံေနတာေတ ြ တိတ္သြားသည္။ စကူတာသံေတြလ ဲ တိတ္သြားသည္။ ဖိုးက်ားရဲ႕ တန္ခိုးအရွိန္အ၀ါက ႀကီးသည္။ ရြာႀကီးတခုလံုး ၿငိမ္သြားသည္။ တုတ္တုတ္မလွဳပ္။ ဘာသံမွ မၾကားေတာ့။ သူႀကီးအိမ္၀ိုင္းထဲကို ေမာရွည္န႔ ဲ ဘိဳြက္ ၀င္လာသည္။ ခါတိုင္း စြာက်ယ္တတ္ေသာ သူႀကီးအိမ္က ေခြးမ်ား အၿမီးကုတ္ၿပီး ေခ်ာင္တခုမွာ ကုတ္ေနၾကသည္။ ေခြးမ်ားေတာင္ ေအေက ၄၇ ရိုင္ဖယ္ရဲ႕တန္ခိုးကို သိသည္။ တေကာင္မွ မေဟာင္ေတာ့။ "ဒုန္း ဒုန္း ဒုန္း ဒုန္း" "သူႀကီး သူႀကီး ဦးေဂ်ာ္နီ" ေမာရွည္က သူႀကီးအိမ္တံခါးကို ထုသည္။ ေအာ္ေခၚသည္။ တံခါးပြင့္လာသည္။ “ဟာ ေမဂ်ာ ၾကြပါ ၾကြပါ အိမ္ထဲၾကြပါ ဘာလုပ္ေပးရမလ ဲ ေမဂ်ာ” ေမာရွည္ မ်က္ႏွာက တင္းမာေနသည္။ “ထြတ္ သူႀကီး က်ဳပ္ ေမဂ်ာမဟုတ္ဘူး မဖါးန႔ ဲ ပုံမွန္ဆက္ဆံ၊ ပါးရိုကခ္ ံရမယ္” ေမာရွည္ ေဟာက္သည္။ “ေဆာရီး ေဆာရီး ဘာမ်ား လိုလဲ အမိန္႔ရွိပါ” “ကာနယ္ လာတယ္ ေကာင္မေလးန႔ ဲ လာေတ႔တြ ာ သူႀကီး ေကာင္မေလးကို လူလႊတ္ေခၚစမ္း၊ ကာနယ္ ေတ႔ခြ ်င္တယ္” “ဟုတ္ ဟုတ္” ဂ်င္းနီန႔ ဲ ဖိုးက်ား သံယာဇဥ္ ရိွတယ္ ဆိုတာ သူႀကီး သိသည္။ သူႀကီး ကိုယ္တိုင္ ဂ်င္းနီကို ေခၚဖို႔ ေျပးထြက္သြားသည္။ သူႀကီးကေတာ္က အရက္ပုလင္း၊ အၿမီး ခ်က္ခ်င္း ေျပးျပင္ဆင္သည္။ သူႀကီးရဲ႕ ၿခံ၀ိုင္းထဲမွာ က်ည္ဆံခါးပတ္ေတြ ကိုယ္မွာ စလြယ္သိုင္း ပတ္ထားတ့ ဲ ကလင္တန္သည္ စက္လတ္ႀကီး ပိုက္ၿပီး ေနရာယူထားေနသည္။ ဘိဳြက္ကလဲ ငွက္ေပ်ာဖူး အာရ္ပီဂ်ီေလာင္ျခာႀကီး ပုခံုးေပၚထမ္းကာ သူႀကီးအိမ္ ေလွခါးရင္းမွာ ရပ္ေနသည္။ လာၿပီ။ ဖိုးက်ားသည္ ရွန္စုံန႔အဲ တူ ၿခံထ ဲ ေလွ်ာက္၀င္လာသည္။ သူႀကီးကေတာ္က ျပာျပာသလ ဲ အိမ္ထဲကို ဖိတ္ေခၚသည္။ “ကာနယ္ ဘာေသာက္ပါမလ”ဲ “ဘာရွိလဲ” “၀စ္စကီ၊ ရမ္၊ ေကာ့ညက္ အစံုရွိပါတယ္ရွင့္ ၾကက္လဲ ေၾကာ္ခိုင္းထားပါတယ္” “ဘီယာ ရွိလား” “ရွိ ရွိပါတယ္ ကာနယ္” “ယခူ ့ ဲ ဒါန႔ ဲ ခင္ဗ်ားနံမည္ ဘယ္သူ” “ေအဒါ ပါ ကာနယ္” “ဂ်င္းနီ ေရာက္လာရင္ အိမ္ေပၚမွာ ဘယ္သူမွ မရိွေစန႔”ဲ “ဟုတ္ ကာနယ္” ဖိုးက်ား ခရီးၾကမ္းႏွင္ခ့လဲ ို႔ ပင္ပမ္းေနသည္။ သူ႔ေျခေထာက္ေတြကို ဧည့္ခန္းကစားပြဲေပၚ တင္ကာ မ်က္လုံးေတြကို မွိတ္ထားေနသည္။ ေျခသံၾကားလို႔ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္သည္။ ဆံပင္တိုတိုန႔ ဲ ေကာင္မေလး တေယာက္ ဘီယာပုလင္းန႔ ဲ အၿမီးေတ ြ လာခ်တာ။ “ေဟ့ နင့္နံမည္ ဘယ္သူလဲ” “ေအာကစ္” “သူႀကီးရဲ႕ သမီးလား” “ဟုတ္” “နင့္အသက္ က” “၁၈ ပါ” ခါးေလးနဲန ဲ တုတ္သလိုရိွေပမ့ ဲ တင္လုံးလုံးေလးန႔ ဲ ေပါင္တန္ရွည္ရွည္န႔ ဲ ေကာင္မေလးကို သူ ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး ၾကည့္ေနဆ ဲ တပည့္ေက်ာ္ ရွန္စံုက အိမ္ျပဴတင္းေပါက္ကေန ၿခံေပါက္၀ကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး “ဂ်င္းနီ လာၿပီ” လို႔ သတင္းပို႔လို႔ ေလွခါးထိပ္ကေန ႀကိဳေနလိုက္သည္။ ဂ်င္းနီ ေလွခါးကေန တက္လာသည္။ “ဖိုးက်ား” “ဂ်င္းနီ” “ၾကည့္စမ္း ဖိုးက်ားရယ္ တကယ့္လူၾကမ္းႀကီးဘ ဲ ပါးသိုင္းေမြးေတြန႔ ဲ ဖိုးက်ားကို ဂ်င္းနီ ဒီလို လက္နက္ကိုင္တေယာက္ အေနန႔ ဲ ျပန္ေတ႔ရြ တာ အရမ္း၀မ္းနည္းတာပ”ဲ ဖိုးက်ား မ်က္ႏွာ တင္းမာသြားသည္။ ခ်က္ခ်င္းဘဲ သူ႔မ်က္ႏွာ ျပန္ေပ်ာ့ေျပာင္းသြားသည္။ တျခားလူ တေယာက္ေယာက္သာ သူ႔ကို ဆန္႔က်င္တာေတ ြ လာေျပာရင္ နာသြားမယ္။ အခု ေျပာေနတာက သူအရမ္းခ်စ္ေနတ့ ဲ သူမို႔။ ဂ်င္းနီ အေခ်ာေလး။ “ဟယ္ ၾကည့္စမ္း ဗံုးသီးေတြ ရင္ဘတ္မွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားလိုက္တာ ေၾကာက္စရာႀကီး ထေပါက္လိုက္မွျဖင့္” သံပုရာသီးဗုံးလို႔ သူတို႔ ေခၚေသာ လက္ပစ္ဗုံးေတြ။ ဖိုးက်ား သူ႔ခါးမွာပတ္ထားေသာ ေသနတ္အိတ္န႔ ဲ စစ္ခါးပတ္ကို ခြ်တ္ၿပီး စားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။ “ဂ်င္းနီနင္ ဘြဲ႕ရလာၿပီဆို” “ေအး ဖိုးက်ား ဟုတ္တယ္” “နင္ ဘာလုပ္မွာလဲ ဂ်င္းနီ” “ငါ ကေလးေတြကို စာသင္တ့ ဲ ေက်ာင္းဆရာမ လုပ္မွာ” “ဟားဟား ေကာင္းတာေပါ့ ဂ်င္းနီ ငါ နင့္အတြက္ ၀မ္းသာတယ္ ငါေလ နင္ ေက်ာင္းသြားေနတ့ ဲ အခ်ိန္ေတြမွာ နင့္ကို အရမ္း လြမ္းတာဘဲ” ဂ်င္းနီ အိမ္ေပၚေရာက္လာတာန႔ ဲ သူ႔တပည့္ေတနြ ႔ ဲ သူႀကီးမိသားစု အားလုံး အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားၾကသည္။ အိမ္ႀကီးေပၚမွာ သူန႔ ဲ ဂ်င္းနီ ႏွစ္ေယာက္ထဲဘ ဲ ရိွေတာ့သည္။ “ဂ်င္းနီ” “ဟင္ ဖိုးက်ား” “နင့္ကို ေတ႔ခြ ်င္လြန္းလို႔ ငါ ေတာ အထပ္ထပ္ ေတာင္အထပ္ထပ္ ေက်ာ္ၿပီး လာခ့ရဲ တာ နင္ ငါ့ကို စကားေကာင္း တလုံးမွ မေျပာေသးဘူး မဆိုင္တာေတြဘဲ ေျပာေနတယ္” “နင့္ကို ဒီလိုပုံန႔ ဲ မေတ႔ခြ ်င္တာ အမွန္ဘ ဲ နင့္အတြက္ စိတ္ေတ ြ ပူေနရတယ္ဟာ သတင္းမွာ နင္တို႔န႔ ဲ တိုက္ပြဲေတ ြ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာ သတင္းၾကားရင္ ငါေလ ဘုရားရွစ္ခိုးေနရတာ နင္ ေဘးကင္းပါေစ ဆိုၿပီး” “ငါ့ကို နင္ စိတ္ပူလို႔ ငါ ေက်းဇူးတင္တယ္ ဂ်င္းနီ နင္ငါ့ကို သံေယာဇဥ္ေတာ့ ရိွသားဘ ဲ ငါ ေက်နပ္တယ္ လာဒီမွာထိုင္” သူႀကီးရဲ႕ ဧည့္ခန္းက ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ၾကသည္။ “ဂ်င္းနီ နင္ တအား လွလာတယ္ဟာ” “နင္ထင္လို႔ပါ အရင္အတိုင္းပါဘဲ ဖိုးက်ား နင္ကေတာ့ တကယ့္ ေတာတြင္းသားႀကီး ျဖစ္ေနၿပီ” “နင္ ငါ့ကို မႀကိဳက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား ဂ်င္းနီ” “နင့္ကို ငါ အေၿဖေပးဖို႔ လုပ္ခ့တဲ ာ နင္သိပါတယ္ ဖိုးက်ား” “အခုေတာ့ မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး ေပါ့ဟုတ္လား” “ငါ ေျပာၿပီးသားဘ ဲ နင္ လက္နက္ခ်လိုက္တ့ေဲ န႔ ဟာ နင့္ကို ငါ အေၿဖေပးတ့ေဲ န႔ဘ ဲ ဖိုးက်ား” “ဟာ” ဖိုးက်ား စိတ္ပ်က္သြားသည္။ “လက္နက္ခ်ရမယ္ ဟုတ္လား ထြတ္ နင္ နင္ေျပာရက္လိုက္တာ ဂ်င္းနီရယ္” “စိတ္မဆိုးပါန႔ဟဲ ာ နင့္ကို ေသနတ္ကိုင္တ့ ဲ သူပုန္အလုပ္ မလုပ္ေစခ်င္တာ ငါ့စိတ္ထဲက သေဘာထားအမွန္” “ဂ်င္းနီ ငါတို႔ကို သူပုန္လို႔ မေခၚန႔ ဲ ငါတို႔ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ေနတာ သူပုန္မဟုတဘ္ ူး ေတာ္လွန္ေရးသမား” ဖိုးက်ား တိရစာၦန္ရံုထဲက ေလွာင္အိမ္ထဲက က်ားႀကီးတေကာင္လို ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္ေနသည္။ ဂ်င္းနီ သည္ ဖိုးက်ားကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ “နင္ငါ့ကို လက္ထပ္ပါဟာ နင့္ကိုငါ ဟိုဖက္ကမ္းမွာ အိမ္ေကာင္းေကာင္းန႔ ဲ ထားမယ္” “ဖိုးက်ား နင္ ဒီလိုဘ၀န႔ ဲ ငါ နင့္ကို ယူရင္ ငါ မဆု ိုးမျဖစ္ၿပီး ကေလးေတြန႔ ဲ က်န္ခ့မဲ ွာေနာ နင္ ဒီလက္နက္ကိုင္ဘ၀ကို စြန္႔လႊတ္လိုက္ပါလားဟာ” “ငါ ဘာလို႔ ေသရမွာလ ဲ ဂ်င္းနီနင္ ေသစကား မေျပာန႔ ဲ တိုက္ပြဲေတ ြ အမ်ားႀကီး တိုက္ခ့လဲ ို႔ ႏိုင္ခ့လဲ ို႔ ႏွစ္တိုတိုန႔ ဲ ငါ ကာနယ္ ျဖစ္ေနၿပီ ငါ့ကို နင္က ခပ္တံုးတံုးေကာင္လို႔ ထင္ေနလား” “ဖိုးက်ားရယ္ ေအးေအးေဆးေဆး အလုပ္တခုခုေလာက္ နင္န႔ ဲ ငါ လုပ္ကိုင္စားၾကရေအာင္လား လက္နက္ကိုင္ဘ၀ကို ခ်န္ထားခ့ ဲ ငါ နင့္ကို ယူမယ္” ဖိုးက်ားက ဂ်င္းနီကို ေငးၾကည့္ေနသည္။ “နင္က မျဖစ္ႏိုင္တာေတြကို ေျပာေနတာဘ ဲ ဂ်င္းနီ” “အြန္ ေခြ်းေစာ္ နံေဟာင္ေနတာဘဲ ဖိုးက်ား နင္ ေဆးုပင္းလိပ္ေရာ ေသာက္ေနတယ္ ထင္တယ္ ဟြန္း နံလိုက္တာ” ဂ်င္းနီက ဖိုးက်ားကို တြန္းပစ္ၿပီး ေျပာသည္။ “ငါ ေတာထ ဲ ေတာင္ထဲကေန လာတာ ဂ်င္းနီ ဒီေလာက္ေတာ့ ရိွမွာေပါ့ ငါဟာ စစ္သားတေယာက္” “ငါက နင့္ကို စစ္သား မလုပ္ေစခ်င္ဘူး ဖိုးက်ား” “ဂ်င္းနီ ငါ့ရင္ထဲ မီးေတာက္ေနတယ္ သိလား” “ငါ လိုခ်င္တ့ ဲ ပုံစံကို ေျပာၿပီးသားဘဲေလ နင့္ဖက္က ျပင္စရာေလးေတ ြ ျပင္လိုက္ရင္ အားလုံး အိုေကသြားမွာဘဲ ဖိုးက်ားရယ္” သည္အခိုက္မွာဘဲ ဟိုဖက္ရြာထိပ္ဆီက အတြဲလိုက္ ပစ္ခတ္လိုက္တ့ ဲ ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္သံေတ ြ ေပၚထြက္လာသည္။ “ဟိုက္ ဘာလဲ” အသံကေတာ့ အမ္စစ္စတင္း အသံဘဲ။ အစိုးရတပ္ လာတိုက္တာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အစိုးရတပ္ ဒီနားကို မလာဘူး။ ဘာျဖစ္သလဲ မသိဘူး။ “ရွန္စံု” ရွန္စုံ ေလွခါးကေန တဒုံးဒုံးန႔ ဲ ေျပးတက္လာသည္။ ဖိုးက်ား ေသနတ္အိတ္န႔ ဲ ခါးပတ္ကို ျပန္ပတ္သည္။ “ဘာျဖစ္လဲ” “မသိေသးဘူး အ့ဖဲ က္မွာ ေမာရွည္တို႔ ကငး္ ပုန္း၀ပ္ေနတာဘ”ဲ “အစိုးရ စစ္တပ္လား” “မဟုတ္ႏိုင္ဘူး ဘာေကာင္ေတြန႔ ဲ ပစ္ကုန္ၾကသလဲေတာ့ မသိဘူး ကာနယ္” ဖိုးက်ား ဂ်င္းနီလက္ကို ဆြဲၿပီး ေလွခါးက ဆင္းသည္။ “ငါ နင့္ကို လိုက္ပို႔မယ္ ဂ်င္းနီ” “မပို႔န႔ေဲ တာ့ ငါ့ဟာငါ ျပန္ႏိုင္တယ္ နီးနီးေလးဘ ဲ နင္သာ ဂရုစိုက္ဟာ နင္န႔ ဲ ျပန္ေတ႔ခြ ်င္ေသးတယ”္ “ေအး ေအးေဆး ျပန္ေတ႔မြ ယ္ ဂ်င္းနီ က ဲ သြားေတာ့” “ဖိုးက်ား အစစ သတိရွိ ဂရုစိုက္ေနာ” ဂ်င္းနီရဲ႕ လက္ကေလးကို မလႊတ္ခ်င္ဘဲ သူ လႊတ္လိုက္ရသည္။ “ေအးပါ မၾကာခင္ ထပ္ဆံုမယ္” ဖိုးက်ား သူကိုင္လာေသာ ေအေက ၄၇ ေမာင္းျပန္ကို ေမာင္းဆြဲတင္လိုက္ၿပီး သူ႔လူေတနြ ႔အဲ တူ ေသနတ္သံၾကားလိုက္တ့ ဲ ရြာထိပ္ဖက္ဆီကို သူ႔လူေတြန႔ ဲ အတူ သြားသည္။ ဂ်င္းနီ ဖိုးခြားအေမွာင္ထုထ ဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတ့အဲ ထိ ေငးၾကည့္ေနသည္။ ဂ်င္းနီ မ်က္ရည္၀ဲေနသည္။ ဆူးေတာ၊ ခေရာင္းေတာမွာ ေပ်ာ္ေမ႔ေြ နတ့ ဲ ဖိုးက်ားအတြက္ စိတ္ေတ ြ ပူလိုက္ရတာ ရင္ကြဲမတတ္ဘဲ။ ဖိုးက်ား ေဘးဒုကၡ မေတ႔ပြ ါေစန႔။ဲ ဘုရားသခင္ ဖိုးက်ားကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ပါ။ ဂ်င္းနီရဲ႕ ပါးျပင္မို႔မို႔ မွာ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေတြန႔။ဲ * * * ဖိုးက်ား ဂ်င္းနီန႔ ဲ ထပ္မေတ႔ျြဖစ္ေတာ့။ အဲဒီညက ဂ်င္းနီန႔ ဲ ခဏတာ ေတ႔လြ ိုက္ရၿပီး ဂ်င္းနီကို ထပ္ေတ႔ခြ ်င္လို႔ သူေရာက္ေနတဲ့ စခန္းကို ေခၚဖို႔ လုပ္ေသးသည္။ မေအာင္ျမင္ခ့ဘဲ ူး။ ဒီတိုင္းဆိုရင္ ဂ်င္းနီန႔ငဲ ါ ေ၀းကြာသထက္ ေ၀းကြာလာၿပီ ျပန္မွ ေပါင္းဆံုႏိုင္ပါေတာ့မလားလို႔ သူ ေတြးမိေနသည္။ ဂ်င္းနီက မၾကာခင္ ၿမိဳ႕မွာ ေက်ာင္းဆရာမ သြားလုပ္ေတာ့မွာ။ ျမစ္ထဲမွာ ပ့ေဲ ထာင္ေတ ြ တၿဗီးၿဗီးန႔ ဲ ေမာင္းေနသည္။ သူတို႔ရဲ႕ အေကာက္ဂိတ္နားမွာ သူ ရပ္ၿပီး ၿမစ္ျပင္ကို ေငးေမာေနသည္။ ရွန္စုံန႔လဲ င္ကြန္း သူ႔ေဘးမွာ ပါသည္။ တဖက္ကမ္းကို သြားခ်င္တ့ ဲ လူေတြကို ခရီးသြားလက္မွတ္ ထုတ္ေပး အခြန္ေကာက္တ့ ဲ သူတို႔ဂိတ္ေတြကို ႀကီးၾကပ္စစ္ေဆးဖို႔ သူေရာက္ေနတာ။ “ဟင္ ဘာေတ ြ ျဖစ္ေနလ”ဲ အေကာက္ဂိတ္က တာန္က်တ့သဲ ူ႔လက္ေအာက္က တပ္သား ေကာင္ေလးက ေျဖာက္ကနဲ ေသနတ္ေမာင္းတင္လိုက္တာ ေတ႔လြ ိုက္လို႔။ ေကာင္ေလးေရွ႕မွာ မိန္းမတေယာက္ ေယာက်္ားတေယာက္ ရပ္ေနသည္။ “ထိုင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္” ေကာင္ေလး အမိန္႔ေပးသံက က်ယ္ေလာင္လွသည္။ ဖိုးက်ား သူတို႔ရွိရာကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။ “ေဟ့ ဘာျဖစ္လဲ” ရွန္စံုက လွမ္းေမးသည္။ ဖိုးက်ားကို ျမင္ေတာ့ ကင္းေစာင့္ေကာင္ေလး အေလးျပဳသည္။ “မသကၤာလို႔ စစ္မလို႔” “ဘာမသကၤာတာလ”ဲ “ကုန္သည္ ဆိုေပမ့ ဲ ကုန္သည္န႔ ဲ မတူလို႔ စပိုင္ထင္လို႔” ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနတ့ ဲ ေယာက်္ားနဲ႔မိန္းမ တုန္ရီေနသည္။ဖိုးက်ား ေကာင္မရဲ႕ တင္ပါးေတြကို သတိထားမိသြားသည္။ ေတာ္ေတာ္ ေတာင့္တာဘဲ။ အံမယ္ ခါးက ေတာ္ေတာ္ေသးတာဘဲ။ ထြာဆိုင္ခါး ဆိုတာမ်ိဳးလား။ မိန္းမကို ထခိုင္းလိုက္သည္။ ရုပ္လဲ မဆိုးဘူး။ “နံမည္” “ပယင္းညိဳ ပါ” “မင္း ဘာလုပ္လဲ” “ကုန္သည္ပါ” “ဘာကုန္သည္လဲ ဘာေရာင္းလဲ ဘာ၀ယ္လဲ” “အတိအက်ရယ္ မရွိပါဘူးရွင့္ ျမတ္မယ္ထင္တာေလး လုပ္တာပါဘဲ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းတို႔ အိမ္သုတ္ေဆးတို႔” “ရာဘေဆးေကာ မေရာင္းဘူးလား” “မ မ မေရာင္းပါဘူး” “မညာန႔ေဲ နာ ထ ထစမ္း” မိန္းမ ထရပ္လိုက္သည္။ ရုပ္လဲ မဆိုးဘူးဘဲ။ “ျပစမ္း မွတ္ပံုတင္” မိန္းမ တုန္တုန္ရီရီန႔ ဲ ပုခုံးလြယ္အိတ္ထဲက မွတ္ပုံတင္ ထုတ္ျပသည္။ ဟုတ္သည္။ မွတ္ပုံတင္ထဲမွာ ပယင္းညိဳတ့။ဲ “မင္းပုံက နယ္စပ္လာၿပီး ကနု ္ကူးတ့ရဲ ုပ္မေပါက္ဘူး ဒါေၾကာင့္လ ဲ ဒို႔လူက မသကၤာတာေဟ့ မင္းကေကာ ဘာလ ဲ အစိုးရလူလား” “မ မ မဟုတ္ပါဘူး က်ေနာ္ ကုန္သည္ပါ” ဒီလူကို ဖိုးက်ားလ ဲ မသကၤာဘူး။ “မင္း အ၀တ္ေတြ ခြ်တ္လိုက္” “ဟာ မလုပ္ပါန႔ ဲ ဗိုလ္ႀကီးရယ္ မခ်ြတ္ပါရေစနဲ႔” ရွန္စံုရဲ႕ အမ္ ၁၆ ေမာင္းျပန္က ဒီလူရဲ႕ ေခါင္းကို ခ်ိန္ရြယ္ထားလိုက္ၿပီ။ “ပစ္လိုက္ရမလား” “မပစ္ပါန႔ဗဲ ်ာ” “ခြ်တ္” ဒီလူ ေသရမွာေတာ့ ေၾကာက္သား။ သူ႔အ၀တ္ေတြကို ခြ်တ္ပစ္ေနသည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလး က်န္ေတာ့ေသာအခါ ဆက္မခြ်တ္ေတာ့။ ဖိုးက်ားလဲ “ဟိတ္ ခြ်တ္ေလ ဘာခ်န္ထားတာလဲ” ပယင္းညိဳ ဆိုတ့ ဲ မိန္းမလဲ ေဂြးတန္းလန္းန႔ ဲ လူကို မၾကည့္မိေအာင္ တဖက္ကို လွည့္ေနသည္။ “ရွန္စံု” “ဗ်ား ကာနယ္” “ဒီ့ေကာင့္ ပစၥည္းေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွာစမ္း ငါ ဒီေစာ္ကို ငါ့တဲထဲ ေခၚသြားၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ရွာမယ္ ႏွိဳက္ႏွိဳက္ခြ်တ္ခြ်တ္ေပါ့” “ဟုတ္ ကာနယ္” ရွန္စုံက ကိုယ္လုံးတီး ျဖစ္ေနတ့လဲ ူကို ေသနတ္န႔ ဲ ခ်ိန္ကာ ေခၚသြားသည္။ “ေဟ့ ပယင္းညိဳ လာ လိုက္ခ့”ဲ ေတာင္ကုန္းေလးေပၚကို တက္လာေတာ့ သူေနဖို႔ ယာယီ ေပးထားတ့ ဲ တဲေလးဆီ ေရာက္လာသည္။ သူ႔အေနာက္က ပါလာတ့ ဲ လင္ကြန္းကို ထမင္းသြားစားခိုင္းလိုက္သည္။ “ငါ့တဲနား ဘယ္သူမွ မကပ္ေစန႔” “ရက္စ္ ကာနယ္” ပယင္းညိဳ ဆိုတ့ ဲ မိန္းမကို တဲထ ဲ ေခၚသာြ းသည္။ “ေဟ့ မင္း ေဆးကုန္သည္လား မွန္မွန္ေျပာေနာ္ မလိမ္န႔ ဲ အမွန္ေျပာရင္ ခြင့္လႊတ္မယ္ ညာရင္ သိပ္မုန္းတယ္” “က်မ က်မ ေဆးမေရာင္းပါဘူး တကယ္ဘဲ တျခားကုန္ေတြ သြင္းတာ ျမတ္